اگر یک نمونه جوان تازه فارغ‌التحصیل شده در انگستان را در نظر بگیریم، این جوان باید به‌طور معمول ۳۰ساعت در هفته را در یک شغل پاره‌وقت برای پرداخت اجاره‌خانه خود صرف کند. حتی بعد از اینکه توانست یک کار تمام‌وقت مناسب هم پیدا کند، لازم است ساعات زیادی را با اضافه‌کاری پر کند تا بتواند از پس هزینه‌ها برآید. البته جوانان برای حفظ شغل‌ خود در سمت‌های شغلی مختلف نیازمند به‌روز بودن اطلاعات و رصد فضای کاری حتی در روزهای تعطیل هستند. این شرایط فقط معطوف به طیف خاصی از جوانان نیست و اکثر نیروهای شاغل در انگستان این وضعیت را تجربه می‌کنند. آمار نشان می‌دهد که جوانان این کشور احتمالاً بیشترین میزان اضافه‌کاری بدون حقوق را انجام می‌دهند.

آمارهای جهانی چه می‌گویند؟
نتایج تحقیقاتی که به‌تازگی روی ۳۲ هزار کارگر در ۱۷ کشور مختلف جهان انجام شده نشان می‌دهد که افراد ۱۸ تا ۲۴ساله تمایل دارند با شروع زودهنگام و کارکردن تا دیروقت، ۸ ساعت و ۳۰ دقیقه کار بدون مزد در هفته انجام دهند. این رقم در مقایسه با سایر گروه‌های سنی به‌ترتیب برای افراد ۴۵ تا ۵۴ سال ۷ ساعت و نیم و برای بالای ۵۵ سال، ۵ ساعت و نیم است که نشان‌دهنده‌ تفاوت‌های معنادار در اختصاص‌دادن زمان جوانان به کار است. این جوانان که به نسل (Z) معروف هستند، از ابتدا مجبور بوده‌اند که در محیط‌های کاری سخت فعالیت کنند. بسیاری از آن‌ها کار حرفه‌ای خود را در دوران کرونا شروع کرده‌اند و عده‌ای در سنین پایین تجربه‌ اخراج را داشته‌اند. همچنین به‌خاطر وضعیت اقتصادی بعد از همه‌گیری کرونا، شاهد کاهش فرصت‌های شغلی، کاهش دستمزدها و... بوده‌اند و به همین خاطر نیازمند رقابت بیشتر برای ابقا در سِمت‌های خود هستند.

کارشناسان معتقدند که این امر باعث شده بسیاری از آن‌ها با احساس ناامنی در مورد شغل و آینده‌ شغلی طولانی‌مدت خود تلاش ‌کنند ارزش خود را با انباشت ساعت‌های اضافی به کارفرما ثابت کنند. نتیجه این وضعیت، استرس بیشتر برای کارمندان جوان و فرسودگی بیشتر در بلندمدت خواهد بود. به گفته «نلا ریچاردسون»، اقتصاددان ارشد مؤسسه تحقیقاتی (ADP)، به‌نظر می‌رسد ناامنی شغلی بزرگ‌ترین عامل سرسختی نسل (Z) در کار کردن بیشتر است. در تحقیقاتی که این مؤسسه انجام داده، نیمی از پاسخ‌دهندگان -تقریباً دو برابر کارمندان بالای ۵۵ سال- گفته‌اند که در نقش‌های خود احساس ناامنی می‌کنند. در حالی که این مسئله می‌تواند ناشی از ویژگی‌های مربوط به جوانی باشد، اما باید این امر را هم در نظر گرفت که اغلب افرادی که در این پژوهش مورد سنجش قرار گرفته‌اند در معرض بیشترین آسیب‌های ناشی از اخراج قرار داشته‌اند و سایه‌ای از ناامنی بر شروع اولیه‌ حرفه‌شان افتاده بوده است.

علاوه بر این، در یک محیط اقتصادی ناپایدار - محیطی که در آن از قبل برای ایجاد ثروت و رسیدن به نقاط عطف تلاش می‌کنند - امنیت شغلی دست‌نیافتنی به‌نظر می‌رسد و اضطراب بین جوانان بسیار زیاد است. لارا هالیدی، مربی مشاغل اجرایی که در اواخر دهه‌ ۴۰ زندگی خود است، معتقد است که جوانان کنونی آن نوع از امنیت را که ما بعد از فارغ‌التحصیلی تجربه می‌کردیم، تجربه نمی‌کنند. آن زمان جوانان بالاخره شغلی هرچند نه‌خیلی دلخواه پیدا می‌کردند و می‌توانستند از پس هزینه‌های خود برآیند و شاید در آینده می‌توانستند خانه بخرند. اما اکنون تنها راه نجات از این وضعیت برای جوانان کار بیشتر و وقف خود در شرایط کاری طولانی‌تر و سخت‌تر است. در واقع جوانان با کار بیشتر می‌خواهند به کارفرمای خود ثابت کنند که انتخاب آن‌ها در این سمت درست بوده و آن‌ها لایق آن شغل هستند.

بدیهی است که در چنین شرایطی جوانان فضای رقابتی شدیدی را تجربه خواهند کرد. کلیشه‌هایی در مورد جوانان نسل (Z) وجود دارد که آن‌ها تنبل و عاشق کار از راه دور هستند. آمارها البته چیز دیگری را نشان می‌دهد. براساس نتایج تحقیقات این اضافه کاری‌ها و سختکوشی‌ها لزوماً به افزایش دستمزد منجر نمی‌شود. این در حالی است که در سنین بالاتر افراد احساس می‌کنند که در ازای کار بیشتر باید پاداش و افزایش حقوق دریافت کنند، اما جوانان نسل (Z) اصلا این‌گونه فکر نمی‌کنند. حتی این تحقیقات نشان داده که فقط نیمی از این جوانان انتظار افزایش حقوق پس از یک سال کاری را دارند؛ در حالی که این مسئله در گروه‌های سنی دیگر به دوسوم هم می‌رسد. در واقع تنها یک‌سوم از این جوانان فکر می‌کردند که برای این سختکوشی باید پاداش دریافت کنند.

تنها نیروی محرک جوانان
امروزه محتوای رسانه‌های اجتماعی با تأکید بسیار بر کار بیشتر جوانان، گویا ارزشی را برای آن‌ها خلق می‌کند. اکثر جوانان در این پلتفرم‌ها در حال نمایش کار بی‌وقفه خود هستند و حتی نشان می‌دهند که کار پاره‌وقتی نیز در کنار کار اصلی خود دارند. همین مسئله باعث می‌شود تا جوانان رغبت به کار بیشتر داشته باشند. تحقیقات صورت گرفته همچنین نشان می‌دهد که دیگر عامل تأثیرگذار بر انجام ساعات کاری بیشتر، تمایل جوانان به کار برای کارفرمایان اخلاقی و هدفمند است. بسیاری در این نسل عمیقاً به موضوعاتی مانند تنوع و همچنین برابری حقوق جنسیتی اهمیت می‌دهند و با خوشحالی برای شرکت‌هایی که این انتظارات را برآورده می‌کنند سخت کار می‌کنند. جوانان به بهبود برابری دستمزد در شرکت‌ خوش‌بین بوده و حس خوبی نسبت به پیشرفت شرکتی که برای آن کار می‌کنند دارند.

خطر فرسودگی شغلی برای جوانان
به نظر می‌رسد که روند انجام اضافه‌کاری به این زودی‌ها در نسل (Z) تغییر نخواهد کرد و این جوانان اضطراب‌های شغلی بسیاری را تجربه خواهند کرد. این نسل با مفاهیمی مانند تعادل بین کار و زندگی آشناست اما عصر اضطراب، به او اجازه‌ لذت از این مفاهیم تازه را نخواهد داد. آن‌ها به امید پیشرفت، با اضطراب‌ها و ترس‌های بسیاری مواجه می‌شوند. همین مسئله باعث می‌شود تا بدون استراحت و بی‌وقفه کار کنند و اگر نتوانند سرعت اضافه‌کاری را کاهش دهند با فرسودگی شغلی روبه‌رو خواهند شد. البته این فرسودگی برای برخی از کارگران هم‌اکنون اتفاق افتاده و این نسل در محیط کار با اضطراب و فرسودگی شغلی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. همچنین نتایج مطالعات نشان می‌دهد که کارگران جوان بیشتر از هر گروه سنی دیگری با احساس استرس درگیرند. جوانان به‌دلیل شرایط بد اقتصادی، ترس زیادی از بیکار شدن دارند و فشار کاری زیادی را تحمل می‌کنند.
در چنین شرایطی محققان معتقدند که کارگران جوان باید راهی برای عقب‌نشینی از این وضعیت پیدا و از اثرات مخرب آن جلوگیری کنند. این پرسش به زمان و خودآگاهی زیادی نیاز دارد که چگونه می‌توانم اخلاق کاری خود را حفظ کنم اما به روشی هوشمندانه‌تر کار کنم که در طول زمان دچار فرسودگی شغلی نشوم؟