به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از موسسه پژوهشی پیو؛ تقریباً از هر پنج آمریکایی ۶۵ سال و بالاتر یک نفر (۱۹ درصد) در سال ۲۰۲۳ شاغل بوده است. این میزان تقریباً دو برابر بیشتر از سهم همین گروه سنی در ۳۵ سال پیش است.

نه تنها تعداد کارگران مسن‌تر در حال افزایش است، بلکه قدرت درآمد آنها نیز در دهه‌های اخیر افزایش یافته است. در سال ۲۰۲۲، کارگر معمولی ۶۵ ساله یا بالاتر، ۲۲ دلار در ساعت درآمد داشت که این رقم در سال ۱۹۸۷، ۱۳ دلار بود. اما درآمد کارگران جوان آنچنان رشد نکرده است. در نتیجه، شکاف دستمزد بین کارگران مسن‌تر و سنین ۲۵ تا ۶۴ سال به طور قابل توجهی کاهش یافته است.

کارگران مسن‌تر امروزی با توجه به دستمزدهای بالاترشان از جهات مهم دیگری با کارگران قدیمی‌تر گذشته متفاوت هستند؛ آنها به طور متوسط ساعت‌های بیشتری نسبت به دهه‌های گذشته کار می‌کنند. امروزه در مقایسه با ۴۷ درصد در سال ۱۹۸۷، ۶۲ درصد از کارگران مسن‌تر به‌طور تمام وقت کار می‌کنند.

امروزه کارگران مسن نسبت به گذشته احتمال بیشتری برای داشتن مدرک دانشگاهی دارند. در مقایسه با ۱۸ درصد در سال ۱۹۸۷، حدود ۴۴ درصد از کارگران مسن‌تر امروزه دارای مدرک لیسانس یا تحصیلات بیشتر هستند؛ درصدی تقریبا برابر با کارگران ۲۵ تا ۶۴.

کارگران مسن نسبت به دهه‌های گذشته بیشتر از مزایای ارائه شده توسط کارفرما مانند طرح‌های بازنشستگی و بیمه درمانی برخوردار هستند. همین امر در مورد کارگران جوان که دسترسی آنها به این مزایای ارائه شده توسط کارفرما در دهه‌های اخیر کاهش یافته است صادق نیست. به عنوان مثال، در میان کارگران ۶۵ ساله و بالاتر، اکنون ۳۶ درصد این گزینه را در اختیار دارند که در یک طرح بازنشستگی تحت حمایت کارفرما یا اتحادیه شرکت کنند، این درحالی است که تنها ۴۱ درصد از کارگران جوانتر در محل کار، به این نوع برنامه بازنشستگی دسترسی دارند که این نسبت از سال ۱۹۸۷ کاهش یافته است.

با در نظر گرفتن همه این عوامل سهم کلی کارگران مسن‌تر در نیروی کار بسیار افزایش یافته است. در سال ۲۰۲۳، آنها ۷ درصد از کل دستمزدها و حقوق پرداختی توسط کارفرمایان ایالات متحده را تشکیل می‌دادند که بیش از سه برابر این سهم در سال ۱۹۸۷ (۲%) است.

نظرسنجی اخیر مرکز تحقیقات «پیو» نشان داد که کارگران ۶۵ ساله و بالاتر نسبت به کارگران جوان‌تر به طور کلی از شغل خود رضایت بیشتری دارند. همچنین احتمال بیشتری دارد که بگویند شغل خود را در همه یا بیشتر اوقات لذت‌بخش و راضی‌کننده می‌دانند و احتمال کمتری دارد که بگویند شغل خود را استرس‌زا می‌دانند.

رشد نیروی کار سالمند

تعداد نیروی کار مسن‌تر که امروزه تقریباً ۱۱ میلیون نفر است، از اواسط دهه ۱۹۸۰ تقریباً چهار برابر شده است. این افزایش تا حدی ناشی از رشد جمعیت ۶۵ ساله و بالاتر است. بخش عمده‌ای از نسل «انفجار جمعیتی» اکنون به سنین سالمندی رسیده است.

اما همانطور که تجزیه و تحلیل قبلی مرکز تحقیقات «پیو» نشان داده است، رشد نیروی کار مسن‌تر صرفا به رشد این گروه سنی ربط ندارد. سهم افراد مسن که امروزه شغل دارند بسیار بیشتر از اواسط دهه ۱۹۸۰ است. حدود ۱۹ درصد از بزرگسالان ۶۵ سال و بالاتر امروزه شاغل هستند. در سال ۱۹۸۷، تنها ۱۱ درصد از سالمندان شاغل بودند. سهم امروزی مشابه با اوایل دهه ۱۹۶۰ است، زمانی که ۱۸ درصد از آمریکایی‌های مسن‌تر کار می‌کردند.

از آنجایی که نرخ اشتغال در میان افراد مسن از دهه ۱۹۹۰ به تدریج افزایش یافته است، اشتغال در میان کارگران جوان از الگوی متفاوتی پیروی کرده است. اشتغال در میان افراد ۲۵ تا ۶۴ ساله در سال ۲۰۰۰ به ۷۷ درصد رسید، در طول رکود بزرگ کاهش یافت و از آن زمان تا حدودی بهبود یافته است.

بر اساس گزارش شورای مشاوران اقتصادی، اشتغال مردان ۲۵ تا ۵۴ ساله برای چندین دهه کاهش یافته است اما تا سال ۲۰۰۰، این کاهش با افزایش اشتغال در میان زنان جبران شد. عوامل متعددی در افزایش سهم افراد مسن شاغل نقش داشته است. از جمله این که آمریکایی‌های مسن‌تر امروزی نسبت به کارگران مسن‌تر در گذشته سطح تحصیلات بالاتری دارند. بزرگسالان با سطح تحصیلات بالاتر نسبت به بزرگسالان با تحصیلات کمتر احتمال بیشتری برای استخدام دارند.

همچنین افراد مسن نسبت به گذشته سالم‌تر هستند و کمتر دچار ناتوانی می‌شوند و این امکان افزایش عمر کاری آنها را فراهم می‌کند.

علت دیگر برنامه‌های بازنشستگی تکامل یافته است. کارفرمایان پیشنهادهای طرح بازنشستگی خود را به سمت طرح‌های مشارکت تعریف‌شده مانند تغییر داده‌اند و از طرح‌های با مزایای تعریف‌شده فاصله گرفته‌اند. حقوق بازنشستگی به سبک قدیمی کارگران را تشویق می‌کرد تا در سن خاصی بازنشسته شوند، در حالی که برنامه‌های بازنشستگی مشارکتی تعریف شده، بازنشستگی پیش از موعد را تشویق نمی‌کند.

همچنین تغییرات سیاستی بازنشستگی پیش از موعد را منع کرده است. به گفته اقتصاددانان کار، تغییرات در سیستم تامین اجتماعی، که سن دریافت مزایای کامل بازنشستگی کارگران را از ۶۵ به ۶۷ سال افزایش داد، احتمالاً افراد مسن را تشویق کرده است تا بازنشستگی را به تاخیر بیندازند و به کار ادامه دهند.

علت دیگر را می‌توان در ماهیت تغییر کرده مشاغل یافت. کارگران مسن‌تر به شدت مشاغلی را ترجیح می دهند که مستلزم فعالیت بدنی کمتر و امکان استقلال بیشتر و برنامه کاری انعطاف‌پذیرتر باشد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که بسیاری از مشاغل به‌طور متوسط از سال ۱۹۹۰ به بعد «مناسب سن» شده‌اند. در میان مشاغل سازگار با سن می‌توان به راهنما، فروشنده بیمه، تصحیح کننده و مدیر مالی اشاره کرد که هیچ کدام شامل فعالیت بدنی سنگین نیستند.

برای برخی از افراد مسن که مشغول به کار هستند، حرفه یا شغل آنها ممکن است با کاری که در دوران جوانی انجام می‌دادند متفاوت باشد. برخی حتی خود را بازنشسته می‌دانند. اقتصاددانان اغلب از این مشاغل پس از بازنشستگی به عنوان «شغل های پل» یاد می‌کنند.

آینده برای کارگران مسن‌تر چطور خواهد بود؟

پیش‌بینی‌های اداره آمار کار ایالات متحده (BLS) نشان می‌دهد که نقش کارگران مسن‌تر در دهه آینده به رشد خود ادامه خواهد داد. پیش‌بینی می‌شود که بزرگسالان ۶۵ ساله و بالاتر ۸.۶ درصد از نیروی کار (کسانی که کار می‌کنند و به دنبال کار هستند) در سال ۲۰۳۲ را تشکیل بدهند و پیش‌بینی می‌شود که بزرگسالان مسن‌تر ۵۷ درصد از رشد نیروی کار را در این دوره تشکیل دهند.

سالمندان یکی از معدود گروه‌های سنی هستند که انتظار می‌رود نرخ مشارکت نیروی کار خود را در طول دهه‌های پیش رو افزایش دهند. اداره آمار کار ایالات متحده پیش‌بینی می‌کند نسبت به ۱۹ درصد در سال ۲۰۲۲، ۲۱ درصد از افراد مسن در سال ۲۰۳۲ در نیروی کار خواهند بود. تنها گروه سنی دیگری که پیش‌بینی می‌شود نرخ مشارکت نیروی کار خود را افزایش دهد، افراد ۵۵ تا ۶۴ ساله هستند.