ترس از «فاجعه ثانویه» در حالی قوت میگیرد که پس از موج امدادرسانیهای چشمگیر (البته در ترکیه) چهار روز پس از زلزلههایی که ترکیه و سوریه را ویران کرد و جان بیش از ۲۳۳۰۰ نفر را گرفت، همچنان ادامه دارد.
خدمات اورژانس، داوطلبان و خانوادهها بهرغم کاهش امید برای کسانی که هنوز در دمای زیر صفر در زیر آوار به دام افتادهاند، در تلاش هستند. خیابانها با اجساد پیچیده شده در پتو پر شده است، در حالی که ساکنان به دور آتش حلقه زدهاند. زلزله موجب شده تا جای مردگان در زیر آوار خانهها با سرپناه زندگان در خیابانهای سرد عوض شود.
دولت و گروههای امدادی میلیونها وعده غذایی گرم و همچنین چادر و پتو را توزیع کردهاند، اما توزیع کمکها برای رسیدن به بسیاری از افراد نیازمند یکسان نبوده است. مسئلهای که خشم را در جنوب ترکیه و شمال سوریه برانگیخت، جایی که جنگ داخلی مشکلات را پیچیدهتر کرده است. خطر «فاجعه ثانویه» با عدم تناسب در امداد رسانی پیوند خورده است. مناطقی که به دلایل سیاسی و با تحریمهای غیرانسانی محاصره شدهاند اکنون در خطر تکرار فاجعه قرار دارند.
نیاز امدادی به ویژه در مناطق تحت کنترل شورشیان شمال غرب سوریه بسیار شدید است. منطقهای که با ۱۲ سال جنگ داخلی دست و پنجه نرم میکند و اکنون پس از زلزله و آسیب رسیدن به جادهها، گذرگاه مرزی برای کمکهای بین المللی تقریباً غیرقابل دسترس است.
اکنون ایالات متحده با بهانه پیدا کردن گذرگاههای امنتر برای کمکهای بشردوستانه سازمان ملل از طریق مرز ترکیه از ورود این کمکها به سوریه جلوگیری میکند.
عکسهایی که روز سهشنبه توسط Maxar Technologies، یک پیمانکار دفاعی گرفته شده است، میزان آسیبهای زیرساختی را در مکانهایی مانند نورداگی ترکیه نشان میدهد. یک عکس با نمای چشم پرنده قبل و بعد از زلزله، سیلوهایی را نشان میدهد که پس از لرزش باز شدهاند و زمین را با دانههای غلات پوشانده است.
در بیانیهای که روز جمعه منتشر شد، برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد اعلام کرد که در چهار روز اول از زمان وقوع زلزله در منطقه به حدود ۱۱۵۰۰۰ نفر در سوریه و ترکیه کمکهای غذایی ضروری، عمدتاً وعدههای غذایی گرم، بستههای غذایی و جیره غذایی آماده را تحویل داده است.
کورین فلیشر، مدیر منطقهای برنامه جهانی غذا (WFP) برای خاورمیانه و شمال آفریقا دراینباره گفت: «در حال حاضر برای هزاران نفر از مردمی که تحت تاثیر زلزله قرار گرفتهاند، غذا یکی از نیازهای اصلی است و اولویت ما این است که آن را به سرعت به افرادی که به آن نیاز دارند برسانیم». با این همه زمان برای زلزله زدگان به کندی و در سختی میگذرد و با سرعت مورد نظر سازمانهای بینالمللی و ایالات متحده تناسبی ندارد.
نظر شما