به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از CNBC؛ مدیر اجرایی شرکت انرژی «کرسنت پترولیوم» (Crescent Petroleum) مستقر در امارات روز سه‌شنبه مدعی شد که مقصر دانستن صنعت نفت و گاز برای بحران آب‌وهوایی «مثل سرزنش کشاورزان برای چاقی است».

اظهارات او در میانه بزرگترین و مهمترین کنفرانس سالانه آب و هوای سازمان ملل بیان می‌شود، این در حالی که بسیاری از شرکت‌کنندگان در مذاکرات COP۲۸ دبی، از نزدیک به ۲۰۰ کشور خواستند تا با حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی موافقت کنند. سوزاندن زغال سنگ، نفت و گاز تا حد زیادی بزرگترین عامل تغییر اقلیم است که بیش از سه چهارم انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را به خود اختصاص می‌دهد.

«مجید جعفر»، مدیرعامل کرسنت پترولیوم روز سه‌شنبه گفت: «سرزنش تولیدکنندگان نفت و گاز برای تغییرات آب و هوایی مانند سرزنش کشاورزان به دلیل چاقی است؛ مسئله مصرف اجتماعی ماست. اکنون، ما همچنان در طول دوره گذار به نفت و گاز نیاز خواهیم داشت و هیچ سناریویی، حتی بلندپروازانه‌ترین سناریویی که بتواند نفت و گاز را حذف کند، وجود ندارد».

در چند روز اول کنفرانس سالانه آب و هوای سازمان ملل، در میان انبوهی از تعهدات، تعهد حدود ۵۰ شرکت نفت و گاز برای کاهش انتشار گاز متان از فعالیت‌های خود تا سال ۲۰۳۰ یکی از تعهدات مهم این دوره محسوب می‌شود.

«آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل متحد گفت که این اعلامیه «گامی در جهت درست» برای «بیگ اویل» (۷ شرکت بزرگ نفتی جهان) است و نشان می‌دهد که صنعت سوخت فسیلی «بالاخره شروع به بیدار شدن کرده است». با این حال، او گفت که وعده‌های داده شده «به وضوح از آنچه لازم است کمتر متحقق شده است».

«جعفر» در پاسخ به سوالی درباره اظهارات «گوترش» گفت که او معتقد است نفت و گاز همچنان نقش مهمی در انتقال به فناوری‌های انرژی پاک‌تر ایفا خواهند کرد. «بنابراین، با احترام به این دیدگاه، شاید او باید از خود سازمان ملل شروع کند. شاید او باید با یک قایق چوبی، با بادبان یا وقت قطع شدن باد با پارو زدن به اینجا سفر می‌کرد. شاید او باید کارکنان سازمان ملل را به جنگلی در شمال نیویورک منتقل کند، جایی که بتوانند غذای خود را بدون کود پرورش دهند. او باید همه گوشی‌های هوشمندشان را بگیرد و آنها دیگر نمی‌توانند از ایمیل استفاده کنند، اما می‌توانند از کبوتر نامه‌بر برای ارتباطات سازمان ملل استفاده کنند».

هشدار آژانس بین المللی انرژی به «بیگ اویل»

«جعفر» می‌گوید که او معتقد است تولید نفت و گاز به روشی «پاک‌تر» ضروری است، اما تاکید می‌کند که کشورهای سراسر جهان به استفاده از سوخت‌های فسیلی ادامه خواهند داد. «در واقع با این کار باید این را در نظر داشته باشیم که ما در مراحل سه‌گانه انرژی شکست می‌خوریم: یعنی در پایداری، مقرون به صرفه بودن و در دسترس بودن انرژی».

حضور «بیگ اویل» در مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل مدت‌هاست که محل مناقشه بوده است و بسیاری از آنها به شدت از مقیاس دسترسی که لابی‌گران سوخت‌های فسیلی در این کنفرانس دارند، انتقاد می‌کنند. برخی دیگر از جمله «ارنست مونیز» وزیر انرژی سابق ایالات متحده معتقدند که باید از مشارکت غول‌های انرژی در رویدادهایی مانند «مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل» استقبال کرد.

«آژانس بین‌المللی انرژی» اواخر ماه گذشته گفت که صنعت سوخت‌های فسیلی با «لحظه حقیقی» در مورد نقش خود در سیستم انرژی جهانی و بحران آب و هوا روبرو است. «بیرول» از آژانس بین‌المللی انرژی در ۲۳ نوامبر گفت: «در شرایطی که جهان از تأثیرات بدتر شدن بحران آب‌وهوایی رنج می‌برد، ادامه تجارت به‌طور معمول نه از نظر اجتماعی و نه از نظر زیست‌محیطی مسئولانه است». وی افزود: «این صنعت باید متعهد شود که واقعاً به جهان کمک کند تا نیازهای انرژی و اهداف آب و هوایی خود را برآورده سازد».

با این همه در حالی که مبارزه بر سر آینده سوخت‌های فسیلی در اجلاس آب و هوای «مذاکرات آب و هوایی سازمان ملل» در کانون توجه جهانی قرار گرفته است، برای نزدیک به سه دهه، سیاستگذارانی که نزدیک به ۲۰۰ کشور را در کنفرانس سالانه آب و هوای سازمان ملل متحد نمایندگی می‌کنند، نتوانسته‌اند به طور معناداری به عامل اصلی بحران آب و هوا یعنی سوزاندن زغال سنگ، نفت و گاز رسیدگی کنند.

یک کنفرانس ناامید کننده؟

بسیاری از افراد شرکت‌کننده در دبی و در کنفرانس COP۲۸ معتقدند که مذاکرات تنها در صورتی می‌تواند موفقیت‌آمیز تلقی شود که به توافقی برای «خروج تدریجی» همه سوخت‌های فسیلی بیانجامد. بندها و زبان توافق نهایی، که تا ۱۲ دسامبر یا حوالی آن محقق خواهد شد، از نزدیک تحت نظارت قرار خواهد گرفت. تعهد «خروج تدریجی» مستلزم دور شدن از سوخت‌های فسیلی است، در حالی که «تعطیلی مرحله‌ای» می‌تواند نشان‌دهنده کاهش استفاده از آنها باشد اما نه پایان مطلق سوخت فسیلی در جهان.

«یوهان راکستروم»، مدیر موسسه تحقیقاتی «تاثیر آب و هوا پوتسدام» و یکی از تاثیرگذارترین دانشمندان زیست کره در جهان، به دراینباره گفت که شکی نیست COP۲۸ یک کنفرانس آب و هوایی ضعیف است. بدون شک نتیجه COP۲۸ باید این باشد که همه کشورهای نفت، گاز و زغال سنگ جهان ببینند که اکنون واقعاً در آغاز پایان عصر سوخت‌های فسیلی برای اقتصاد جهانی هستیم».

با این همه به نظر می‌رسد پیش‌نویس متنی که به عنوان توافق میان کشورهای شرکت‌کننده در COP۲۸ منتشر شده است، این احتمال را ایجاد کرد که رهبران جهان می‌توانند توافقی را امضا کنند که تمام سوخت‌های فسیلی را «حذف» کند. با این حال، سناریوهای دیگر شامل گزینه کاهش تدریجی هیدروکربن‌ها، تمرکز بر زغال سنگ - یا عدم اشاره به سوخت‌های فسیلی است.

با این حال هنوز این سوال مهم در مورد سوخت‌های فسیلی باقی می‌ماند که کشورهای صنعتی جهان (اروپا و آمریکا) که تولید بیش از ۹۰ درصد کربن انباشتی زمین از ابتدای انقلاب صنعتی بر دوش آنها است چگونه باید طلب کشورها و مردم دیگر جهان را بپردازند که قربانی پیشرفت و توسعه آنها شده‌اند؟