سوزاندن زغال سنگ، نفت و گاز بزرگترین عامل بحران آب و هوایی است که بیش از سه چهارم انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را به خود اختصاص می‌دهد. اما شکل انتقال از سوخت فسیلی به انرژی پاک یا به عبارتی مساله مصرف اجتماعی در این گذار بسیار مهم است. مبارزه بر سر آینده سوخت های فسیلی در اجلاس آب و هوای COP۲۸ در کانون توجه جهانی قرار گرفته است. اکنون در مهمترین کنفرانس سالانه آب و هوای سازمان ملل که در دبی برگزار می‌شود بسیاری معتقدند که مذاکرات تنها در صورتی می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد که به توافقی برای «خروج تدریجی» همه سوخت‌های فسیلی منجر شود. با این حال هنوز این سوال مهم در مورد سوخت‌های فسیلی باقی می‌ماند که کشورهای صنعتی جهان که تولید بیش از ۹۰ درصد کربن انباشتی زمین از ابتدای انقلاب صنعتی بر دوش آنها است چگونه باید طلب کشورها و مردم دیگر جهان را بپردازند که قربانی پیشرفت و توسعه آنها شده‌اند؟
