به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از گاردین؛ رئیس کنفرانس بیابان‌زدایی سازمان ملل هشدار داد که پیش از افزایش ۱.۵ درجه‌ای دمای جهان، احتمالاً وضعیت تأمین مواد غذایی با اختلال عمده مواجه خواهد شد. علت تأثیرات بحران آب و هوایی، بحران کمبود آب و شیوه‌های ضعیف کشاورزی است که در ترکیب با یکدیگر کشاورزی جهانی و تامین مواد غذایی را تهدید می‌کنند.

«آلن ریچارد دانواهی»، وزیر دفاع سابق ساحل عاج که سال گذشته اجلاس سازمان ملل متحد در مورد بیابان‌زایی را رهبری کرد، گفت که اثرات خشکسالی با سرعت بیشتری از حد انتظار در حال رخ دادن است.

وی گفت: «تغییر آب و هوا یک بیماری همه‌گیر است که باید به سرعت با آن مبارزه کنیم. ببینید تخریب آب و هوا با چه سرعتی پیش می‌رود؛ من فکر می‌کنم که حتی سریع‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌کردیم پیش می‌رود. همه انتظار دارند ۱.۵ درجه سانتیگراد (بالاتر از سطوح ماقبل صنعتی) افزایش دما داشته باشیم و این یک هدف بسیار مهم است. اما در واقع، ممکن است قبل از رسیدن به درجه دمایی پیش از صنعتی شدن برخی اتفاقات بد و پیش‌بینی نشده رخ دهد، اتفاقاتی در حیطه‌های تخریب خاک، کمبود آب و بیابان‌زایی».

«دونواهی» گفت که مشکلات افزایش دما، موج گرما و خشکسالی و سیل شدیدتر، امنیت غذایی را در بسیاری از مناطق به خطر انداخته است. «به تأثیرات خشکسالی بر امنیت غذایی، تأثیرات خشکسالی بر مهاجرت جمعیت، تأثیر خشکسالی بر تورم نگاه کنید. ما می‌توانیم شتابی از اثرات منفی به غیر از دما داشته باشیم».

او گفت که شیوه‌های بد کشاورزی کمکی به بهبود وضعیت نمی‌کند؛ «تخریب خاک با عادت‌های بد همراه است و روشی که ما در کشاورزی انجام می‌دهیم منجر به تخریب خاک می‌شود. وقتی خاک تحت تأثیر قرار می‌گیرد، عملکرد کشت محصول نیز تغییر می‌کند».

«دونواهی» از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی خواست تا مشارکت کنند و از فرصت‌ها برای کسب سود استفاده نمایند. بخش خصوصی به کشاورزی و استفاده بهتر از خاک علاقه دارد. مواردی مثل بهبود بازده یا زراعت راه دیگری است که بخش خصوصی می‌تواند در کشاورزی بازگشت سرمایه داشته باشد. برای تامین مالی بخش خصوصی و جذب آنها در این سیستم پر ریسک تولید محصول کشاورزی باید راه‌هایی نو یافت و مسیرهای سرمایه‌گذاری جدیدی را ئیش‌روی قرار داد.

همراه با کنوانسیون سازمان ملل در مورد تنوع زیستی، که هدف آن حفاظت از فراوانی گونه‌ها است، دولت‌های سراسر جهان در سال ۱۹۹۲ معاهده‌ای مبنی بر مبارزه با بیابان‌زایی امضا کردند. چنین تعهداتی در کنار کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی، که معاهده اصلی توافق‌نامه آب و هوایی پاریس در سال ۲۰۱۵ است، می‌تواند مسیرهای جدید را تسهیل کند.

اما پیمان مبارزه با بیابان‌زایی کمترین توجه را به خود جلب کرد و تعهدات Cop۱۵ در مورد مبارزه با بیابان‌زایی در مقایسه با اجلاس آب‌وهوای Cop۲۷ تا حد زیادی مورد توجه قرار نگرفت. نشست‌های مبارزه با بیابان‌زایی کمتر از اجلاس‌های آب و هوایی برگزار می‌شود. کنفرانس بعدی بیابان‌زدایی در دسامبر ۲۰۲۴ در ریاض برگزار خواهد شد، در حالی که اجلاس بعدی آب و هوا، Cop۲۸، در اواخر نوامبر در دبی برگزار می‌شود.

«دونواهی» معتقد است جهان نمی‌تواند بیابان‌زایی را نادیده بگیرد. «ما باید همه مشکلات را با هم حل کنیم». بیابان‌زایی و خشکسالی منجر به تغییرات اقلیمی و از بین رفتن تنوع زیستی می‌شود و هنگامی که تغییرات آب و هوایی رخ می‌دهد با خشکسالی، سیل و طوفان مواجه خواهید شد.

این فقط کشورهای فقیر نیستند که از تغییرات آب و هوایی و خشکسالی رنج می‌برند همه در یک قایق نشسته‌ایم؛ از بین رفتن امنیت غذایی به معنی ناامنی آن در همه جاست. تغییرات آب و هوایی، خشکسالی، طوفان و سیل هیچ مرزی نمی‌شناسند، آنها برای رفتن به کشور دیگر به ویزا و گذرنامه نیازی ندارند.

وی افزود که کشورهای ثروتمند باید برای راه‌حل‌های بحران آب و هوا به آفریقا نگاه کنند. آفریقا از بسیاری از منابع طبیعی بهره‌مند است. منابعی که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، بهبود امنیت غذایی و حفظ تنوع زیستی لازم‌اند؛ از مواد معدنی مورد نیاز برای فناوری انرژی‌های تجدیدپذیر گرفته تا جنگل‌ها، خورشید و ذخایر وسیع آب‌های زیرزمینی.

از نظر «دونواهی» و بسیاری از متخصصان آفریقا قاره راه‌حل است. این قاره‌ای است که در آن بیشترین منابع طبیعی وجود دارد. با این حال «دونواهی» معتقد است «افرادی که منابع مالی دارند باید به افرادی که منابع طبیعی دارند کمک کنند. این یک موقعیت برد-برد، یک موقعیت مشارکتی است». هر چند این جمله و جملات مشابه آدم را به یاد تاریخ استعمار و استثمار آفریقا توسط اروپاییان می‌اندازد، اما باید امیدوار بود که این بار وعده‌ی برد-برد تو خالی از آب درنیاید. برای رسیدن به این هدف آفریقایی‌ها باید پیشگام و مبتکر داد و ستد جهانی با خود باشند، تا دیگر گذشته‌ خون‌بار و استثمار آن تکرار نشود.