به گزارش آتیه‌آنلاین و به نقل از سازمان بهداشت جهانی؛ یونیسف و سازمان جهانی بهداشت از دولت‌ها، صنایع، خیرین و جامعه مدنی درخواست کردند تا تامین مالی و دسترسی به محصولات کمکی برای معلولان را در اولویت قرار دهند.

گزارش جهانی در مورد فناوری‌های کمکی برای اولین بار شواهدی را در مورد نیاز و دسترسی به محصولات کمکی در سطح جهان ارائه می‌کند و مجموعه‌ای از توصیه‌ها برای گسترش دسترسی و تامین محصولات، افزایش آگاهی از نیازها و اجرای سیاست‌های فراگیر جهت بهبود زندگی میلیون‌ها نفر از مردم را ارائه می‌کند.

دکتر تدروس آدهانوم گبریسوس، مدیر کل سازمان بهداشت جهانی در این رابطه گفت: «فناوریهای کمکی، ابزار مهم تغییر زندگی برای معلولان است؛ این فناوری‌ها دری را به روی آموزش کودکان معلول، اشتغال و تعامل اجتماعی بزرگسالان دارای معلولیت و زندگی مستقل و با عزت برای افراد مسن باز می‌کند. انکار دسترسی مردم به این ابزارهای مهم تغییردهنده زندگی، نه تنها نقض حقوق بشر است، بلکه از نظر اقتصادی نیز کوته‌بینانه و غلط است. ما از همه کشورها می‌خواهیم که دسترسی به فناوری‌های کمکی را در اولویت قرار دهند و تامین مالی آن را در نظر داشته تا به همه مردم فرصتی برای شکوفایی ظزفیت واقعی خود در زندگی و کار داده شود».

همچنین به گفته خانم کاترین راسل مدیر اجرایی یونیسف، «نزدیک به ۲۴۰ میلیون کودک دارای معلولیت هستند و محروم کردن کودکان از حق دسترسی به محصولات مورد نیاز برای رشدشان نه تنها به تکتک کودکان آسیب می‌زند، بلکه خانواده‌ها و جوامع آنها را نیز از توانمندی‌های این کودکان محروم خواهد کرد. بدون دسترسی به فناوری‌های کمکی کودکان معلول، امکان ادامه تحصیل را از آنان سلب کردهخ و آنها را به سمت کار کودکان سوق می‌دهد. آنها همچنین مورد انگ و تبعیض بیشتری قرار می‌گیرند».

این گزارش خاطرنشان می‌کند که به دلیل پیری جمعیت و افزایش شیوع بیماری‌های غیرواگیر در سراسر جهان، احتمالاً تعداد افرادی که به یک یا چند محصول کمکی نیاز دارند تا سال ۲۰۵۰ به ۳.۵ میلیارد نفر خواهد رسید. همچنین در این گزارش شکاف گسترده دسترسی بین کشورهای کم‌درآمد و ثروتمند برجسته شده است؛ تجزیه و تحلیل‌ ۳۵ کشور در این گزارش نشان می‌دهد که دسترسی به این فناوری‌ها از ۳ درصد در کشورهای فقیر تا ۹۰ درصد در کشورهای ثروتمند متفاوت است.

مانع اصلی دسترسی به فناوری‌های کمکی مقرون به صرفه بودن است. حدود دو سوم افرادی که از محصولات کمکی استفاده می‌کنند، مجبور به پرداخت هزینه استفاده از منابع مالی شخصی خود هستند و برخی دیگر گزارش کرده‌اند که برای حمایت مالی از نیازهای خود به خانواده و دوستان متکی هستند.

در پیمایشی که از ۷۰ کشور در این گزارش به عمل آمده است، شکاف‌های زیادی در ارائه خدمات و نیروی کار آموزش دیده برای فناوری‌های کمکی، به‌ویژه در حوزه‌های شناختی، ارتباطات و مراقبت از خود مشاهده می‌شود. پیمایش‌های قبلی که توسط WHO منتشر شده بود، کمبود آگاهی و قیمت‌های بالا، فقدان خدمات، کیفیت نامناسب محصول، محدوده دسترسی و کمیت محصولات و همچنین چالش‌های زنجیره تامین و تدارکات این فناوری‌ها را به عنوان موانع کلیدی در عدم دسترسی به آنها ذکر کرده‌اند.

محصولات کمکی در کل، ابزاری برای مشارکت در زندگی اجتماعی و جامعه برای دستیابی به موقعیتی برابر با دیگران در نظر گرفته می‌شوند. بدون این ابزار، افراد معلول یا نیازمند مورد طرد قرار خواهند گرفت، در خطر انزوا قرار می‌گیرند، در فقر زندگی می‌کنند و ممکن است با گرسنگی مواجه شوند یا وابستگی بیشتری به حمایت خانواده، جامعه و دولت داشته باشند.

تأثیر مثبت محصولات کمکی فراتر از بهبود سلامت، رفاه و مشارکت تک‌تک کاربران آن است؛ خانواده‌ها و جوامع نیز از تاثیرات آن بهره‌مند می‌شوند. برای مثال، افزایش دسترسی به محصولات کمکی با کیفیت، ایمن و مقرون به صرفه منجر به کاهش هزینه‌های بهداشتی و رفاهی، مانند پذیرش مکرر بیمارستان یا مزایای و خدمات دولتی می‌شود و نیروی کار مولدتری را فراهم خواهد کرد و به این ترتیب به شکل غیرمستقیم رشد اقتصادی را تحریک می‌کند.

دسترسی به فناوری‌های کمکی برای کودکان معلول معمولاًٌ اولین گام برای رشد دوران کودکی، دسترسی به آموزش، مشارکت در ورزش، مشارکت مدنی و آمادگی برای اشتغال آنها، همچون کودکان غیرمعلول است. کودکان دارای معلولیت به دلیل قرار داشتن در سن رشد با چالش‌های بیشتری روبرو هستند که نیاز به تغییر یا تعویض مکرر محصولات کمکی آنها را ایجاد می‌کند.