به گزارش آتیه‌آنلاین با افزایش دسترسی به واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، خطرات جدیدی در مورد امنیت و سلامت داده‌ها پدیدار شده است. شرکت‌های بیمه‌ای و بانک‌ها در تلاشند تا با معرفی این خدمات نوآورانه به افراد و شرکت‌ها آنها را به استفاده از تضمین‌هایی در ارتباط با فضای مجازی ترغیب کنند.

ایجاد نوعی بیمه‌نامه‌ مجازی اولین گام به سوی ایجاد یک محصول در دنیای غیرمادی متاورس (metaverse) خواهد بود. شرکت‌هایی که در حال توسعه یک برند یا راه‌اندازی کسب‌وکار در دنیای مجازی هستند و همچنین افرادی که به دنبال تضمین در فضای مجازی باشند، می‌توانند بیمه خریداری کنند. این بیمه برای افراد طبق معیارهای موجود در دنیای واقعی مانند وضعیت بیمه‌شده، میزان تعهد بیمه‌گر، نسبت کیفیت خدمات بیمه‌ای به قیمت و... اعطا می‌شود.

بیمه‌گر در دنیای واقعی در ازای پرداخت حق‌بیمه تنها زمانی به بیمه‌شده خسارت می‌دهد که مشتری در چارچوب قرارداد بیمه ادعای خسارت داشته باشد. این شکل از بیمه هم خسارات مادی مانند اموال و هم زیان‌های غیرمادی مانند خسارت به شهرت افراد را پوشش می‌دهد. اما در متاورس که نوعی ابزار مجازی است، امکان طرح انواع ادعای خسارت غیرمادی وجود دارد. مثلاً ادعای خسارت در ارتباط با ارزهای دیجیتال مورد استفاده‌ی کاربران مجازی (آواتارها)، ارزهای رایج درون بازی‌ها مانند بازی  V-Bucks  یا Fortnite، ابزارهای مورد استفاده در بازی‌هایی مانند Minecraft (جایی که بازیکن محیط بازی خود را شکل می‌دهد) و یا هر شیء مجازی دیگری که می‌تواند طبق منطق کنترلی فضای مجازی از بین برود یا آسیب ببیند. در مورد آخر که به آن «NFT» گفته می‌شود، امکان معامله یا ادعای خسارت در مورد خودروها، املاک و مستغلات، شرکت‌ها، سلامتی و زندگی در فضای مجازی نیز وجود دارد.

در حال حاضر، استراتژی شرکت‌های بیمه محدود به توسعه یک متاورس در برندشان است، استراتژی‌ای که شامل ایجاد تعامل کاربرمحور با ارائه‌ تجربه‌ زندگی در فضای دیجیتالی است. در واقع، بیمه‌گران به دنبال خودکارسازی، ساده‌سازی و دیجیتالی‌کردن هر مرحله از این فرآیند هستند. برخی از بیمه‌گران در حال حاضر از این رویکرد استفاده می‌کنند و زودتر از سایر شرکت‌ها به سمت بیمه تکنولوژیکی رفته‌اند.

باید به خاطر داشت که دوقلوهای دیجیتالی اساس متاورس هستند. منظور از دوقلوهای دیجیتالی نمایش مجازی دنیای واقعی است؛ تمام اشیاء، فرآیندها، افراد، روابط بین افراد و رفتار آنها نسبت به یکدیگر در دنیای دیجیتال، یک واقعیت غیردیجیتال را در پشت سیستم کامپیوتری نمایندگی می‌کنند. بنابراین تصویر مجازی افراد یا آواتار در فضای دیجیتال، بخشی از واقعیت آنها را نمایندگی می‌کند. به همین دلیل کاربران از آواتاری استفاده خواهند کرد که به هویت آنها مرتبط است و معادل نمایش فیزیکی آنها در دنیای واقعی است.

یکی از اولین بیمه‌نامه‌های مرتبط با یک بازی واقعیت افزوده در سال ۲۰۱۶ برای محافظت از بازیکنان Pokémon Go  تنظیم شد. طرفداران این بازی باید در زندگی واقعی قدم بزنند تا موجوداتی به نام «Pokémons» را بگیرند. این پوکمون‌ها هنگام قدم‌زدن در شهرها برروی دستگاه‌های تلفن همراه قابل مشاهده هستند. با این حال، راه‌رفتن در حالی که به تلفن همراه یا تبلت در وسط ترافیک عابر پیاده یا وسایل نقلیه نگاه می‌کنید کار خطرناکی است. برای حل این مشکل، یک شرکت بیمه مکزیکی نوعی بیمه‌نامه برای کاربران پوکمون‌گو تهیه کرد. این سیاست به بیمه‌شدگان و بازیکنان پوکمون‌گو در برابر تصادفات، جراحات و مرگ‌های ناشی از بازی پوشش بیمه‌ای ارائه می‌دهد. با این همه در حالی که برخی از شرکت‌های بیمه در حال برداشتن نخستین قدم‌های خود در دنیای مجازی هستند احتمالاً تبدیل متاورس به عرصه‌ ارائه‌ خدمات بیمه‌ مجازی نیازمند برطرف‌کردن برخی موانع است و متاورس نیازمند همکاری بازیگران کلیدی صنعت از جمله دولت‌ها، شرکت‌های بیمه، بانک‌ها و سایر نهادهای بزرگ و سازمان‌های غیرانتفاعی است.