پیرچشمی چیست و در اثر چه عواملی به وجود می‌آید؟

پیرچشمی جزء تغییرات فیزیولوژیک مرتبط با سن است و علت بروز آن این است که عضلات اطراف چشم کارایی مطلوب خود را از دست می‌دهند و محتویات هسته عدسی نیز تغییر شکل می‌یابد و سفت می‌شود، در نتیجه فرایند طبیعی برای مشاهده اجسام نزدیک دچار مشکل می‌شود. به طور طبیعی چشم برای مشاهده اجسام دور تنظیم شده و برای دیدن اجسام نزدیک عضلات چشم مژگانی منقبض و محتویات عدسی که نرم و قابل انعطاف است جمع می‌شود، در نتیجه عدسی حالت کروی پیدا می‌کند که قدرت عدسی بیشتر می‌شود. در حالت عادی تصویر اجسام در روی شبکیه و تصویر اجسام نزدیک نیز با کروی شدن عدسی روی شبکیه می‌افتد. بدین ترتیب چشم انسان قابلیت مشاهده اجسام نزدیک و دور را دارد. با گذشت زمان از قدرت عضلات جسم مژگانی کاسته می‌شود و محتویات عدسی نیز تغییر می‌یابد که زمینه‌ساز ایجاد آب مروارید است. با بروز این حالت برای مشاهده اجسام نزدیک تغییر ماهیت عدسی چشم اتفاق نمی‌افتد و در نتیجه تصویر اجسام نزدیک روی شبکیه نیز نمی‌افتد. به طور متوسط از حدود ۴۰ تا ۵۰ سالگی با توجه به اینکه فرد نزدیک‌بین یا دوربین باشد پیر چشمی به وجود می‌آید. اصلی‌ترین علت بروز این مشکل در افراد بالا رفتن سن است. از علل دیگر می‌توان به بالا بودن فشار خون، داشتن برخی بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، سوءتغذیه ،خستگی و بیخوابی مفرط، سخت شدن عدسی چشم، وجود برخی عیوب انکساری مانند دوربینی و هنگامی که قدرت عضلات جسم مژگانی کاهش پیدا می‌کند، اشاره کرد.

پیرچشمی دارای چه علائم و نشانه‌هایی است؟

معمولاً پیرچشمی بعد از چهل سالگی خود را با علائمی مانند: تاری دید در فاصله معمولی، مشکل در خواندن نوشته‌های ریز، احساس سردرد و خستگی چشم پس از مطالعه یا انجام فعالیت‌های دید نزدیک مانند نوشتن، تشدید علائم همزمان با خستگی یا قرار گرفتن در مناطق کم نور و قرار دادن کتاب در فاصله زیاد جهت تشخیص حروف و کلمات خود را نشان می‌دهد.

آیا برای پیرچشمی درمانی وجود دارد؟

پیر چشمی معمولاً بعد از ۴۰ سالگی در همه افراد به وجود می‌آید و تا سن ۶۵ سالگی به تدریج برشدت آن افزوده می‌شود. بدین ترتیب فرد در انجام تمام کارهایی که در فاصله ۳۵ تا ۴۰ سانتیمتری انجام می‌دهد مانند مطالعه، کار با موبایل، گرفتن ناخن و دچار مشکل می‌شود و برای برطرف کردن آن به عینک پیرچشمی نیاز پیدا می‌کند. راه‌های مختلفی برای درمان پیرچشمی وجود دارد؛ از جمله استفاده از عینک و لنزهای تماسی. یکی دیگر از روش‌های اصلاحی بینایی، به کارگیری لنزهای تماسی است. این لنزها برای افرادی که تمایل به استفاده از عینک ندارند گزینه مناسبی محسوب می‌شود. لنزهای تماسی دارای انواع مختلفی هستند و از جمله آنها می‌توان لنز تماسی دوکانونی، لنز تماسی مونو ویژن و لنز تماسی مونو ویژن اصلاح شده را نام برد. روش دیگر جراحی‌های انکساری است. گاهی اوقات شرایط بیمار به گونه‌ای است که برای بهبود بینایی بهتر است عمل جراحی صورت گیرد. از جمله جراحی‌هایی که در این رابطه انجام می‌شوند می‌توان به کراتوپلاستی رسانا، لیزیک، لازک و PRK اشاره کرد. گاهی اوقات بعد از انجام عمل نیاز است که بیمار از عینک استفاده نماید و همچنین کاشت لنز هوشمند که یک روش نوین و پیشرفته برای درمان پیرچشمی است. با کاشت این لنز در چشم، شخص می‌تواند کلیه فواصل از جمله دور، متوسط و نزدیک را بدون نیاز به هیچ وسیله کمکی مانند عینک ببیند. این جراحی با تکنولوژی پیشرفته و نوین توسط لیزر با محاسبات بسیار دقیق کامپیوتری و الترا سوند گرافیک به صورت سرپایی انجام می‌شود.

در مورد راه‌های پیشگیری از پیرچشمی هم توضیح می‌دهید؟

افراد مبتلا به پیری چشم ممکن است با مشکلاتی مانند کاهش دید در شب، کاهش دید در مقابل نور و کاهش دید در مسافت نزدیک دچار مشکل شوند. بعضی از راه‌های پیشگیری از پیرچشمی عبارتند از: معاینه چشم سالانه. در این روش نسخه عینک و وضعیت سلامتی چشم شما می‌تواند به سرعت تغییر کند. بنابراین به طور منظم به چشم پزشکتان مراجعه کنید. هر گونه تغییر در علائم را که می‌تواند نشانه چیز جدی‌تری باشد، با پزشکتان در میان بگذارید. خودداری از خواندن با نور کم و در شرایط نوری نامناسب، خودداری از تماشای تلویزیون و یا کار با رایانه در شرایط نوری نامناسب، خودداری از کارهایی که نیاز به دید در مسافت نزدیک دارند مانند خیاطی، بافتن، دوختن و یا کار با جزئیات ریز، خودداری از رانندگی در شرایط نوری نامناسب، در روزهای آفتابی عینک آفتابی بزنید. سایه‌ بیش از اینکه شما را خنک کند، از بافت ظریف چشم شما در برابر اشعه های مضر UV (فرابنفش) محافظت می‌کند.