در مورد مطالبات پرستاران توضیح می‌دهید؟

پرستاران طی سال‌ها یکسری مطالبات انباشته شده دارند که به جایی نرسیده و پرستاران در اعتراضات صنفی نسبت به شرایط کاری خود خواستار مطالبات بودند تا اینکه با روی کار آمدن دولت جدید قرار شد به وضعیت آنان رسیدگی شود. در حال حاضر ۴ قانون وجود دارد که عبارتند از: تعرفه گذاری خدمات پرستاری که به طور کامل اجرا نشده، قانون ارتقاء بهره‌وری که اجرایی نشده، اجرای قانون ارتقای بهره‌وری و اضافه‌کار اجباری که همه این عوامل باعث شده پرداختی پرستاران نسبت به سخت و زیان آوربودن شغل‌شان تغییری نکند. از این رو یا پرستاران مهاجرت می‌کنند یا تغییر شغل می‌دهند یا خانه‌نشین می‌شوند.

آیا در حال حاضر سیستم بهداشت و درمان کشور با کمبود پرستار مواجه است؟

بله، به رغم اینکه مردم نیاز به خدمات پرستاری دارند بیمارستان‌های ما با کمبود پرستار مواجه هستند. اکنون تعداد کادر پرستاری شامل پرستار، بهیار، کمک پرستار، اتاق عمل، هوش‌بری و فوریت‌های پزشکی حدود ۲۴۰ هزار نفر هستند که می‌توان گفت حدود ۱۰۰ هزار پرستار کمبود داریم؛ یعنی به ازای هر تخت بیمارستانی باید ۸/۱ پرستار داشته باشیم که حدود ۸/۰ تا یک پرستار وجود دارد و بر اساس فرمول سازمان جهانی بهداشت به ازای هر هزار نفر جمعیت باید سه پرستار وجود داشته باشد که در کشور ما این عدد ۶/۱ است. از این رو تعداد پرستاران باید دو برابر شوند تا خدمات بهتری به بیماران ارائه دهند. متاسفانه روز به روز هم از تعداد پرستاران ما کاسته می‌شود. در حال حاضر حدود ۵۰ هزار نفر از پرستاران ما خانه‌نشین هستند و شرایط کار هم مناسب نیست که این افراد تقاضای کار ارائه دهند. سالانه حدود ۱۴ یا ۱۵ هزار پرستار فارغ‌التحصیل می‌شوند اما شرایط به گونه‌ای است که پرستاران ما در این شغل ماندگار نمی‌شوند. شغل پرستاری سخت، پرخطر و پراسترس است و جذابیت کمی دارد.

در مورد اضافه کاری اجباری که به پرستاران تحمیل شد هم توضیح می‌دهید؟

بر اساس قانون ارتقای بهره‌وری شغل پرستاری به عنوان شغل پرخطر و پراسترس شناخته شد و قرار شد بر اساس سنوات و نوع بخش و شیفت، ۸ ساعت کار در نظر گرفته شود که ضریب آن ۵/۱در روزهای جمعه و تعطیل اعمال شده و ۱۲ ساعت کار پرستار، ۱۸ ساعت کار در نظر گرفته شود تا در واقع پرستار کمتر در محیط حضور داشته باشد. بیمارستان‌ها اضافه کاری اجباری می دهند، به طوری که ۸۰ ساعت اضافه کار اجباری با نرخ ۲۰ هزار تومان می‌دهند و آن هم ۱۰ تا ۱۸ ماه به تعویق می افتد. این در حالی است که مجموع این معوقه‌ها به ۷ هزار میلیارد تومان می‌رسد که برخلاف قانون است و باعث شده پرستاران کمتر در بیمارستان‌ها حضور داشته باشند و به خاطر حقوق کمی که دریافت می کنند انگیزه کار کردن را ندارند. این در حالی است که کار زیاد باعث و یکنواخت باعث فرسودگی آنان می شود. در حال حاضر در دولت جدید قرار بر این شده که معوقات و مطالبات پرستاران را به ۶ ماه برسانند و قرار است اضافه کار پرستاران را هم به ۱۰۰ هزار تومان برسانند. این در حالی است که جامعه پرستاری آن اعتماد لازم را ندارد و امیدواریم دولت جدید کارهایی را انجام دهد تا اعتماد پرستاران جلب شود. از قرار معلوم مطالبات در هیأت دولت مطرح شده و در حال عملیاتی شدن است.

‏در حال حاضر مهمترین مشکل پرستاران چیست؟

مهمترین مشکلی که جامعه پرستاری در حال حاضر با آن روبه‌رو است قوانینی است که اجرایی نمی‌شود و در صورتی که این قوانین اجرایی شود بسیاری از مشکلات پرستاران برطرف می شود. به عنوان مثال همین تعرفه گذاری مصوبه سال ۱۳۸۶ که الان حدود ۱۷ سال است که از آن زمان می گذرد. این قانون را تا سال ۱۴۰۱ هم به طور ناقص اجرا کردند به این صورت بود که پولی را تقسیم بر تعداد تخت‌های بیمارستانی و روزهای سال کرده و یک رقم ریالی حاصل شده که ضریبی به آن داده و عنوان ضریب کا به آن دادند. بیمار هم که در بیمارستان از گروه‌های مختلف خدمات دریافت می‌کند و برای پرستاری گفته می‌شود کل خدماتی که بیمار از گروه پرستاری در ۲۴ ساعت می‌گیرد، ۲۷۰ هزار تومان هزینه دارد. در حالی‌که این خدمات متعدد است و بیمار به خدمات مستمر پرستار نیاز دارد. خدمات توسط پرستاران مختلف و کمک پرستار و سرپرستار و سوپروایزر به بیمار ارائه می‌شود. از طرفی ۱۴ درصد این قیمت به حوزه‌هایی مثل آموزش و فوریت‌های پزشکی و اداری و ستادی هم تعلق می‌گیرد. در واقع ۲۷۰ هزار تومان بین این تعداد تقسیم می‌شود. دریافتی پرستاران در ایران ۱۳ یا ۱۴ میلیون است اما یک پرستار در کشور خارجی ۴ هزار دلار می‌گیرد. در کانادا این مبلغ به ۶ هزار دلار می‌رسد. حتی کشورهای حوزه خلیج فارس هم خیلی بیشتر از این مبالغ دریافتی دارند. طبیعتاً برای پرستاران سخت است که با وجود سختی بسیار فقط ۲۰۰ یا ۳۰۰ دلار بگیرند. باید این را مسئولان تصمیم‌گیر و تأثیرگذار در نظر بگیرند. اگر این قانون به درستی اجرایی شود دریافتی پرستاری بهبود پیدا می‌کند. موضوع دیگر بحث فوق العاده خاص است. اگر کارانه را با حقوق برابر کنیم، مبلغ فوق‌العاده خاص هم افزایش یابد که در الن حالت شاید بتوانیم در نگه‌داشت نیروها موفق باشیم. البته من این مبالغ را دست بالا می‌گویم که مثلاً به ۲ برابر شدن حقوق پرستاران برسیم و از حداقل زندگی تأمین شوند. پیشنهاد ما این بود که عدد کارانه برابر با حقوق، ۱۰ میلیون تومان شود و فوق‌العاده خاص نیز با ضریب ۳ اعمال شود. به طور مثال حقوق ۱۲ میلیون تومان به حدود ۳۶ میلیون تومان برسد و در واقع دو حقوق اضافه شود. در صورت ایجاد جذابیت مالی، مهاجرت و خانه‌نشینی پرستاران کمتر خواهد شد.