اگر یک نمونه جوان تازه فارغ‌التحصیل شده در انگستان را در نظر بگیریم، این جوان باید به طور معمول تا ۳۰ ساعت در هفته را در یک شغل پاره‌وقت برای پرداخت اجاره خانه خود صرف کند. حتی بعد از اینکه توانست یک کار تمام‌وقت مناسب هم پیدا کند، لازم است ساعات زیادی را با اضافه کاری پر کند تا بتواند از پس هزینه‌ها برآید. البته جوانان برای حفظ شغل‌ خود در سمت‌های شغلی مختلف نیازمند به‌روز بودن اطلاعات و رصد فضای کاری حتی در روزهای تعطیل هستند. این شرایط فقط معطوف به طیف خاصی از جوانان نیست و اکثر نیروهای شاغل در حال حاضر این وضعیت را در انگستان
تجربه می‌کنند.

کار بدون مزد
آمارها نشان می‌دهد که جوانان بیشترین میزان اضافه کاری بدون حقوق را انجام می‌دهند. نتایج تحقیقاتی که به‌تازگی روی ۳۲ هزار کارگر در ۱۷ کشور مختلف جهان انجام شده نشان می‌دهد که افراد ۱۸ تا ۲۴ساله تمایل دارند با شروع زودهنگام و کار کردن تا دیروقت، ۸ ساعت و ۳۰ دقیقه کار بدون مزد در هفته انجام دهند. این رقم در مقایسه با سایر گروه‌های سنی به ترتیب برای افراد ۴۵ تا ۵۴ سال ۷ ساعت و ۳۰ دقیقه و برای بالای ۵۵ سال ۵ ساعت و ۳۰ دقیقه است که نشان‌دهنده‌ تفاوت‌های معنادار در اختصاص زمان جوانان به کار است.
این جوانان که به جوانان نسل (Z) معروف هستند، از ابتدا مجبور بوده‌اند که در محیط‌های کاری سخت فعالیت کنند. بسیاری از آن‌ها کار حرفه‌ای خود را در دوران کرونا شروع کرده‌اند و حتی بسیاری از آن‌ها در سنین پایین تجربه‌ اخراج را داشته‌اند. همچنین به خاطر وضعیت اقتصادی بعد از همه‌گیری کرونا، شاهد کاهش فرصت‌های شغلی، کاهش دستمزدها و... بوده‌اند و به همین خاطر نیازمند رقابت بیشتر برای ابقا در سمت‌های خود هستند.
کارشناسان معتقدند که این امر باعث شده بسیاری از آن‌ها هم در مورد شغل و هم در مورد آینده‌ شغلی طولانی‌مدت خود احساس ناامنی کنند. به همین خاطر تلاش می‌کنند ارزش خود را با انباشت ساعت‌های اضافی به کارفرما ثابت کنند. نتیجه این وضعیت، استرس بیشتر برای کارمندان جوان و فرسودگی بیشتر در بلندمدت
خواهد بود.

سرسختی نسل زد
به گفته نلا ریچاردسون، اقتصاددان ارشد مؤسسه تحقیقاتی (ADP)، به نظر می‌رسد ناامنی شغلی بزرگ‌ترین عامل سرسختی نسل (Z) در کار کردن بیشتر است. در تحقیقاتی که این مؤسسه انجام داده، نیمی از پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که در نقش‌های خود احساس ناامنی می‌کنند؛ تقریباً دو برابر کارمندان بالای ۵۵ سال.
در حالی که این مسئله می‌تواند ناشی از ویژگی‌های مربوط به جوانی باشد، اما باید این امر را هم در نظر گرفت که اغلب افرادی که در این پژوهش مورد سنجش قرار گرفته‌اند در معرض بیشترین آسیب‌های ناشی از اخراج قرار داشته‌اند و سایه‌ای از ناامنی بر شروع اولیه‌ حرفه‌شان افتاده بوده است.
علاوه بر این، در یک محیط اقتصادی ناپایدار - محیطی که در آن از قبل برای ایجاد ثروت و رسیدن به نقاط عطف تلاش می‌کنند - امنیت شغلی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد و اضطراب بین جوانان بسیار زیاد است. لارا هالیدی، مربی مشاغل اجرایی که در اواخر دهه‌ ۴۰ زندگی خود است، معتقد است که جوانان کنونی آن نوع از امنیت را که ما بعد از فارغ‌التحصیلی تجربه می‌کردیم، تجربه نمی‌کنند. آن زمان جوانان بالاخره شغلی هرچند نه دلخواه پیدا می‌کردند و می‌توانستند از پس هزینه‌های خود برآیند و یا شاید در آینده خانه بخرند. اما اکنون تنها راه نجات از این وضعیت برای جوانان کار کردن بیشتر و وقف کردن خود در شرایط کاری طولانی‌تر و سخت‌تر است.
در واقع جوانان با کار کردن بیشتر می‌خواهند به کارفرمای خود ثابت کنند که انتخاب آن‌ها در این سمت انتخاب درستی بوده و آن‌ها لایق آن شغل هستند. بدیهی است که در چنین شرایطی جوانان فضای رقابتی شدیدی را تجربه خواهند کرد. این در حالی است که کلیشه‌هایی در مورد جوانان نسل (Z) وجود دارد که آن‌ها تنبل هستند و عاشق کار از راه دور. آمارها البته گویای چیز دیگری است. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که این اضافه کاری‌ها و سختکوشی‌ها لزوماً به افزایش دستمزد منجر نمی‌شود. این در حالی است که در سنین بالاتر افراد احساس می‌کنند در ازای کار بیشتر باید پاداش و افزایش حقوق دریافت کنند، اما جوانان نسل (Z) این‌گونه فکر نمی‌کنند. طبق تحقیقات فقط نیمی از این جوانان انتظار افزایش حقوق پس از یک سال کاری را دارند. در حالی که این مسئله در گروه‌های سنی دیگر به دوسوم هم می‌رسد. در واقع تنها یک‌سوم از این جوانان فکر می‌کردند که برای این سختکوشی باید پاداش
دریافت کنند.
نیروی محرک جوانان
امروزه محتوای رسانه‌های اجتماعی تأکید بسیاری بر کار بیشتر جوانان دارد و گویا ارزشی را برای آن‌ها خلق می‌کند. اکثر جوانان در این پلتفرم‌ها در حال نمایش کار بی‌وقفه خود هستند و حتی نشان می‌دهند که کار پاره‌وقتی نیز در کنار کار اصلی خود دارند. همین مسئله باعث می‌شود تا جوانان رغبت بیشتری به کار بیشتر داشته باشند.
دیگر عامل تأثیرگذار بر انجام ساعات کاری بیشتر، تمایل جوانان به کار برای کارفرمایان اخلاقی و هدفمند است. بسیاری در این نسل عمیقاً به موضوعاتی مانند تنوع و همچنین برابری حقوق جنسیتی اهمیت می‌دهند و خوشحال هستند که برای شرکت‌هایی که این انتظارات را برآورده می‌کنند سخت کار کنند. جوانان به بهبود برابری دستمزد در شرکت‌هایی که کار می‌کنند واقعاً خوش‌بین هستند و همچنین حس خوبی نسبت به پیشرفت شرکتی که برای آن کار می‌کنند دارند.

خطر فرسودگی شغلی جوانان
به نظر می‌رسد که این روند انجام اضافه کاری به این زودی‌ها در نسل (Z) تغییر نخواهد کرد و این جوانان اضطراب‌های شغلی بسیاری را تجربه خواهند کرد. جوان این نسل با مفاهیمی مانند تعادل بین کار و زندگی آشناست اما عصر اضطراب، به او اجازه‌ لذت بردن از این مفاهیم تازه را نخواهد داد و به امید پیشرفت، اضطراب‌ها و ترس‌های بسیاری را تجربه خواهد کرد. همین مسئله باعث می‌شود تا این جوانان بدون استراحت و بی‌وقفه کار کنند و اگر نتوانند سرعت اضافه کاری را کاهش دهند با فرسودگی شغلی روبه‌رو خواهند شد.
البته این فرسودگی هم‌اکنون برای برخی از کارگران هم اتفاق افتاده و این نسل در محیط کار با اضطراب و فرسودگی شغلی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. کارگران جوان بیشتر از هر گروه سنی دیگری احساس استرس می‌کنند. جوانان به دلیل شرایط بد اقتصادی، ترس زیادی از بیکار شدن دارند و همین باعث شده فشار کاری زیادی را تحمل کنند.
در چنین شرایطی محققان معتقدند که کارگران جوان باید راهی برای عقب‌نشینی از این وضعیت پیدا کنند و از اثرات مخرب آن جلوگیری کنند. اما این پرسش به زمان و خودآگاهی زیادی نیاز دارد که واقعاً چگونه می‌توانم اخلاق کاری خود را حفظ کنم اما به روشی هوشمندانه‌تر کار کنم که در طول زمان منجر به فرسودگی شغلی نشود؟

منبع: فایننشال تایمز