حوادث ناشی از کار مهم‌ترین عامل تهدیدکننده سلامت کارگران به‌شمار می‌رود که در صورت بروز آن نه‌تنها افراد سلامت خود را از دست می‌دهند، بلکه با خروج دائم یا موقت آن‌ها از چرخه تولید، آسیب‌های بزرگی بر پیکر اقتصاد خانواده و کشور وارد می‌شود.

در نتیجه، برنامه‌ریزی مناسب برای به حداقل رسیدن این حوادث از سوی مسئولان و به‌ویژه کارفرمایان امری بسیار ضروری است. یکی از دلخراش‌ترین این حوادث مربوط به سوانح سوختگی است که در اثر عوامل گوناگونی ایجاد می‌شود. سوختگی می‌تواند در اثر ماده شیمیایی، بخار آب یا عوامل فیزیکی دیگر رخ دهد. شایع‌ترین سوختگی‌ها مربوط به نور آفتاب است؛ این نوع سوختگی از یک قرمزی ساده پوست شروع شده و تا درجه چهار سوختگی ادامه پیدا می‌کند. در سوختگی عمیق علاوه بر بخش‌های سطحی پوست، بخش‌های عمقی نیز درگیر شده و منجر به ایجاد تاول یا کندگی پوست می‌شود و در این صورت ریسک ماندن جای زخم یا اِسکار پوست افزایش می‌یابد.

آفتاب‌سوختگی درجه‌ یک می‌تواند منجر به ایجاد لک‌های قهوه‌ای شود و هرچقدر به‌ سمت درجه (۳) و (۴) پیش رود، لک‌های سفید ایجاد کرده و حتی ممکن است منجر به تشکیل گوشت اضافه یا کلوئید شود. سوختگی‌های حرارتی نیز در اثر اشتعال موادی چون بنزین، ‌ گازوییل، ‌ نفت و سایر مواد اشتعال‌زا ایجاد می‌شود. نوع دیگر سوختگی‌ها مربوط به مواد شیمیایی است که در اثر تماس افراد با مواد قلیایی و اسیدی به وجود می‌آید. در این نوع سوختگی‌ها نیز پوست بدن بر اساس شدت و غلظت مواد به‌طور سطحی یا عمقی دچار آسیب می‌شود.

باید توجه داشت اولین قدم در مواجهه با سوختگی‌های ناشی از مواد شیمیایی، شست‌وشوی خیلی زیاد با آب است تا غلظت آن ماده سوزاننده به سرعت از سطح پوست کم شود. همچنین در سوختگی‌های حرارتی مهم این است که فرد فوراً از منبع حرارت دور شود تا شدت سوختگی کاهش یابد. برای انواع سوختگی‌ها از جمله سوختگی آفتاب، حرارتی، شیمیایی و در مجموع، سوختگی‌های سرپایی می‌توانیم از پمادهای ضدسوختگی که تعداد آن‌ها محدود به چند نوع است، استفاده کنیم؛ پماد سیلور سولفودیازین از انواع این پمادهاست. معمولاً این پمادها حاوی موادی مانند آنتی‌بیوتیک و مواد خنک‌کننده‌ای هستند تا جلوی عفونت را بگیرد، ترمیم پوست را سریع‌تر و سوزش را کمتر کند.

یک باور غلط درباره کاهش سوزش سوختگی‌ها وجود دارد که آن استفاده از مواد غیرمعمول مانند خمیردندان است. بر خلاف باور معمول، این مواد می‌تواند عمق سوختگی را بیشتر کند و فرد را در معرض عفونت‌های پوستی قرار دهد و به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. در سوختگی‌های سرپایی، شست‌وشوی محل سوختگی اشکالی ندارد و برخلاف تصور برخی افراد که این اقدام را عامل افزایش ریسک عفونت تلقی می‌کنند، شست‌وشو و تمیزی پوست سبب کم‌شدن میکروب‌های سطح پوست شده و انجام آن به‌ویژه در سوختگی‌های شیمیایی به‌واسطه اینکه منجر به کاهش غلظت ماده اسید یا قلیا می‌شود، بسیار ضروری است. در برخی سوختگی‌ها، شست‌وشوی محل سوختگی حتی پس از ۲۴ یا ۴۸ ساعت نیز مفید بوده و ریسک عفونت را کاهش می‌دهد. متأسفانه جراحی‌های زیبایی پوست مانند پیوند، برداشتن ضایعات و گوشت اضافه جزو درمان‌های گران است و خدمات آن زیر پوشش بیمه تأمین‌اجتماعی قرار ندارد. هرچند درمان سوختگی‌ها از پوشش بیمه برخوردار است، اما برخی از لوازم درمان مانند پانسمان‌های بیولوژیک، خارج از تعهد بیمه‌ای است. این در حالی است که درمان بعضی از بیماران دچار سوختگی تا ماه‌ها به طول می‌انجامد و هزینه‌های گزافی را برای آن‌ها ایجاد می‌کند.