به گزارش آتیه‌آنلاین، حمید اکبری با اشاره به اهمیت وظایف این کارشناسان می‌گوید: «کارشناسان بیهوشی سلامت بیماران را از بدو ورود به اتاق عمل و در مراحل پیش از بیهوشی، در مدت بیهوشی و در مرحله به هوش آمدن پایش می‌کنند. بیهوشی فرایندی دارد که با صحبت و گفت‌وگو با بیمار برای آماده‌سازی آغاز می‌شود. سپس با نظارت متخصص، بیمار در مرحله بیهوشی و در تمام مدت این مرحله که بعضاً می‌تواند ۴ تا ۵ ساعت به‌طول بینجامد تحت نظارت قرار می‌گیرد. در پایان عمل، بیمار از حالت بیهوشی خارج می‌شود و تمام این مراحل برعهده کارشناسان بیهوشی است.»
اکبری با بیان اینکه کارشناسان بیهوشی باید سه ویژگی داشته باشند، گفت: «ویژگی نخست وجدان کاری است؛ زیرا بیمار در وضعیت بیهوشی قرار دارد و فردی که بالای سر او حاضر می‌شود بدون اینکه چشم ناظری داشته باشد، باید تمام موارد لازم را برای سلامت بیمار رعایت کند. ویژگی دوم، مسئولیت‌پذیری است؛ با توجه به حیاتی بودن خدمات بیهوشی که هر لحظه‌اش نیاز به پایش دارد، برخورداری از حس مسئولیت امری ضروری است. ویژگی سوم، صبوری است؛ هریک از مراحل بیهوشی، سختی‌های خود را دارد که سبب ایجاد استرس و تنش‌های شغلی می‌شود اما یک کارشناس بیهوشی باید بتواند بر این نوع احساسات غلبه کند.»
اکبری یکی از مسائل حوزه بیهوشی را کمبود نیروی انسانی برشمرد و گفت: «بیمارستان شهید بهشتی شیراز دارای هشت اتاق عمل فعال است و روزانه ۴۵ تا ۵۰ عمل جراحی در این مرکز انجام می‌شود. با توجه به تعداد ۲۸ کارشناس بیهوشی شاغل در این مرکز، معمولاً هر کارشناس روزانه در پنج عمل جراحی شرکت می‌کند. اما با توجه به تعداد عمل‌های جراحی تعداد این کارشناسان کافی نیست و در نتیجه کمبود نیرو با انجام شیفت‌های اضافه، جبران می‌شود. این در شرایطی است که پیش از این یک نیروی کمکی بیهوشی با عنوان (Reliever) وجود داشت که نیروها را آزاد می‌کرد و امکان استراحت کارشناسان فراهم می‌شد. اما متأسفانه فعالیت این نیروها در سازمان متوقف شده است.»
او ادامه داد: «مسئله دیگر اینکه رشته بیهوشی، تا مقطع کارشناسی تعریف شده و امکان ادامه تحصیل در این رشته وجود ندارد و در صورت تمایل به ادامه تحصیل، این کارشناسان باید وارد دوره‌های پرستاری شوند و برای مثال در رشته کارشناسی ارشد (ICU) تحصیل کنند. در حالی که در کشورهای پیشرفته، این رشته دارای مقاطع کارشناسی ارشد و حتی دکتراست.»
اکبری با دارا بودن ۲۵ سال سابقه فعالیت، ۴۷ ساله و دارای مدرک کارشناسی بیهوشی و کارشناسی ارشد فناوری اطلاعات است. او یکی از خاطرات دوران حرفه‌ای خود را این‌گونه تعریف می‌کند: «حدود ۱۵سال پیش خانمی را برای انجام سزارین به اتاق عمل آوردند؛ پس از عمل، نوزاد به دنیا آمده خیلی بدحال بود و پزشکان امیدی به زنده ماندن او نداشتند. من کودک را رها نکرده و برحسب وظیفه حدود دو ساعت بالای سر نوزاد ماندم و مرتب او را احیا می‌کردم تا اینکه به بخش (ICU) منتقل شد. دیگر خبری از این کودک نداشتم تا اینکه چهار سال پیش مادر و دختری را در اتاق عمل دیدم و آن خانم از من پرسید که آیا می‌دانی که این دختر کیست؟ نمی‌دانستم چه پاسخی بدهم که گفت این همان نوزادی است که چند سال پیش تلاش کردی تا او را زنده نگه داری. با شنیدن این حرف بسیار شگفت‌زده شدم و خدا را شکر گفتم که نتیجه زحماتم به ثمر نشسته بود.»
نظر شما