دکتر ناصر قاسم‌زاد در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین، با بیان اینکه احساس رضایت‌مندی افراد از ارکان اساسی زندگی به شمار می‌رود، افزود: حس رضایت‌مندی یعنی اینکه فرد از شرایط و جایگاهی که در جامعه از آن برخوردار است، رضایت داشته باشد و در نتیجه ارزیابی اینکه آیا احساس می‌کند فرد مفیدی است و از امکانات لازم برای آنچه که استحقاق و استطاعات آن را دارد، برخوردار است و آیا از توان‌مندی‌ها و استعدادهای او به نحو مطلوب در جامعه استفاده می‌شود، می‌توان به میزان رضایت‌مندی افراد پی برد.
وی اظهار کرد: احساس رضایت یعنی اینکه آدم حالش خوب است و احساس می‌کند در زندگی به او خوش می‌گذرد. همچنین در جامعه‌ای قرار دارد که هم می‌تواند مفید واقع شود و هم به نیازهای او پاسخ داده شود. به این معنا که هم حس مسئولیت‌پذیری و نیز مشارکت‌پذیری بالایی را در خود داشته باشد.
دکترای روانشناسی اجتماعی، گفت: چند فاکتور در تقویت احساس رضایت‌مندی تاثیرگذار است که شامل امنیت اقتصادی، امنیت اجتماعی و تامین‌اجتماعی است. منظور از تامین‌اجتماعی یعنی برخورداری از امکانات سلامت، بیمه و مستمری تا آینده افراد را تضمین کند و به آن‌ها اطمینان خاطر دهد که در مواقع بیماری، یک نوع سیستم حمایتی بیمه‌ای وجود دارد که تمام مخارج درمان او را می‌پردازد.
قاسم‌زاد تصریح کرد: امنیت اقتصادی و اجتماعی نیز تعاریف مشخصی دارد که برخورداری از شغل مناسب و بهره‌مندی از سلامت اجتماعی در این قالب قرار می‌گیرد و باید دید آیا افراد نسبت به جایگاه خود در اجتماع تا چه حد احساس رضایت‌مندی دارند.
وی ادامه داد: یعنی سبک زندگی افراد به گونه‌ای باشد که نگران اشتغال و نگران فردای روزگار خود نباشد. احساس اینکه امروز اگر شاغل است و فردا بیکار می‌شود، کمتر او را آزار دهد و نگرانی بابت اینکه نتواند از پس مخارج و هزینه‌های زندگی خود برآید، نداشته باشد.
مدیرعامل انجمن حمایت از سلامت، بهداشت و روان جامعه، افزود: درواقع فاکتورهایی مانند امنیت اقتصادی، شغلی و اجتماعی زنجیری متصل به هم است که می‌تواند در برانگیخته شده احساس رضایت‌مندی نقش داشته باشد و از سویی می‌تواند چشم‌انداز آینده زندگی افراد را به تصویر کشد. برای مثال فرد بداند که در ۱۰ سال آینده در شغل خود در چه جایگاهی قرار می‌گیرد و از چه امکانات اجتماعی، رفاهی و تامینی برخوردار می‌شود؛ ۲۰ سال بعد چطور؟ به این ترتیب افراد در شرایطی قرار می‌گیرند که می‌توانند راه زندگی آینده خود را پیش‌بینی کنند.
قاسم‌زاد با بیان اینکه این مدل مورد اشاره، درواقع مدل زندگی در کشورهای پیشرو است، اظهار کرد: برای مثال در کشوری مانند ژاپن فردی که به عنوان کارشناس ارشد در مدیریت وارد یک سیستم بانکی در گوشه‌ای از این کشور می‌شود، می‌داند که ۱۰ سال بعد در یک بانک بزرگ‌تر با مرتبه اجتماعی بالاتر قرار می‌گیرد و ۲۰ سال آینده می‌تواند به عنوان یک کارشناس عالی‌رتبه به فعالیت خود ادامه دهد و در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و تامین‌اجتماعی از امکانات بهتری برخوردار شود.
تقویت حس رضایت‌مندی
وی گفت: برای تقویت حس رضایت‌مندی، دولت‌ها موظف هستند که با سنجش این حس در بین مردم و آسیب‌شناسی آن، شرایط موجود را ارزیابی کرده و با هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی، نقشه راهی را برای رسیدن به نقطه مطلوب در بحث احساس رضایت‌مندی شهروندان، ترسیم کنند.
مدیرعامل انجمن حمایت از سلامت، بهداشت و روان جامعه، تصریح کرد: این وظیفه اصلی دولت‌ها است و دولت باید بداند که چه سطحی از مردم در چه جایگاهی باید از چه نوع رشد بهره‌مند شوند و نظام اداری نیز به این مسائل توجه کند. اما آیا نظام اداری ما دارای پویایی است و توانسته است به‌روز رسانی شود و آیا سیستم طبقه‌بندی مشاغل که در بخش‌های کارگری و کارمندی وجود دارد، پاسخگوی امروز نیازهای شهروندان ما در ابعاد مختلف سلامت اجتماعی بوده است؟
قاسم‌زاد ادامه داد: انتظار می‌رود که با آسیب‌شناسی و ارزیابی این امور، نقشه راهی تدوین شود تا یک شهروند ایرانی در چارچوب اعتقادی به زندگی خود ادامه دهد و حس رضایت‌مندی را به دست آورد.
وی افزود: در این صورت، افراد وارد مرحله دیگری از زندگی اجتماعی خود می‌شوند که مسئولیت‌پذیری اجتماعی نام دارد. به این معنی که فرد احساس کند که شهر محل زندگیش متعلق به اوست و در حفظ، رشد و نگهداری آن به عنوان یک شهروند سهمی دارد. این احساس به دنبال خود حس مشارکت‌جویی را نیز می‌آورد. یعنی در امور مرتبط با محله و شهر مشارکت کرده و می‌تواند از تخصص و توان‌مندی خود در پیشبرد امور موثر واقع شود.
مدیرعامل انجمن حمایت از سلامت، بهداشت و روان جامعه، با بیان اینکه در این مرحله فرد از فردیت خارج شده و از «من» به «ما» می‌رسد، اظهار کرد: درواقع حس منافع در او تغییر جهت داده و در سطحی دیگر رشد می‌کند که آن سطح جمعی و حفظ منافع جمعی است. در عین‌حال که منافع جمعی به تناسب می‌تواند منافع فردی را به دنبال داشته باشد. در این صورت است که احساس یک دست بودن که به عنوان ید واحده در تعابیر دینی ما نام برده می‌شود، به وجود می‌آید. در این حس، نوعی جهش ایجاد می‌شود که فرد می‌خواهد این حال خوب را برای همه اقشار جامعه با مشارکت و مسئولیت‌پذیری به وجود آورد.
قاسم‌زاد گفت: گام نخست را باید دولت‌ها بردارند تا به تناسب آن، رشد و تغییر نگرش و نیز ایجاد حس مشارکت‌جویی و مسئولیت‌پذیری در شهروندان ادامه یابد و به این ترتیب بتوانیم شهر و کشوری سالم، شاداب و با نشاط که سلامت فردی آن گره در سلامت جمعی خورده است، داشته باشیم.
نظر شما