همه چیز درباره لمینت و کامپوزیت

لمینت و کامپوزیت دو روش درمانی متداول در زمینه بهبود ظاهر دندان‌ها است که رنگ، اندازه و شکل دندان را تغییر می‌دهد. لمینت و کامپوزیت دندان از جمله راهکارهای زیبایی دندان‌ها در دندانپزشکی است؛ یعنی روکشی نازک‌ به رنگ دندان که به جلوی دندان‌ها متصل می‌شوند. این دو روش علاوه بر رفع نواقص جزئی مانند تغییر رنگ و فواصل بین دندان‌ها برای پوشش دندان‌های شکسته یا ترک‌ خورده نیز به کار می‌رود. انتخاب روش روکش لمینت و کامپوزیت به مجموعه متفاوتی از معیارهای مختلف بستگی دارد. اهمیت استفاده از این دو روش، ما را بر آن داشت تا گفت‌وگویی داشته باشیم با دکتر مینو حسین زاده؛ متخصص ارتودنسی و دانشیار دندانپزشکی دانشگاه تهران که در پی می‌آید.

- در مورد کامپوزیت و لمینت توضیح می‌دهید؟

کامپوزیت و لمینت دسته‌ای از درمان‌های ترمیمی و زیبایی هستند. کامپوزیت نام ماده مرکبی است که در دندانپزشکی از آن استفاده می‌کنیم و لمینت یا ونیرهم نام یک تکنیک است. اما امروزه اینگونه جا افتاده است. لمینت روکش نازک بادوام همرنگ دندان از جنس سرامیک است که روی سطح بیرونی دندان‌ها را می‌پوشاند و ظاهر دندان‌ها را از لحاظ رنگ، اندازه و شکل تغییر می‌دهد. از لمینت برای سفیدتر کردن دندان‌ها، ترمیم لب پریدگی و ترک‌های دندان، اصلاح لبه‌های ناصاف یا دندانه‌دار شده دندان، بزرگتر کردن دندان‌های کوچک، بستن فاصله بین دندان‌ها و یکدست کردن آنها استفاده می‌شود. لمینت دندان در دو نوع کامپوزیت و لمینت سرامیکی دسته‌بندی می‌شود. مزیت لمینت این است که در این روش از ماده محکم و سفت‌تری استفاده می‌شود که دارای مقاومت بیشتری نسبت به کامپوزیت است. همچنین رنگ‌پذیری کمتری دارد. کامپوزیت به نسبت لمینت سریعتر است و در یک جلسه روی دندان‌ها قرار می‌گیرد و نکته مثبت آن این است که معمولا دندان‌ها نیاز به تراش خاصی ندارند. کامپوزیت ها راحت تر رنگ می‌گیرند و رنگ‌شان در اثر مرور زمان تغییر می‌کند.

- در چه شرایطی می‌توان از کامپوزیت و لمینت استفاده کرد؟

مهمترین موضوع در استفاده از لمینت و کامپوزیت شرایط دندان است. هر دندانی را نمی‌توان کامپوزیت کرد و برای لمینت هم اینگونه است. به عنوان مثال: فردی می‌خواهد دندان‌هایش را کامپوزیت کند. این در حالی است که به دندان‌هایش فشار زیادی وارد می‌کند. این فرد گزینه خوبی برای کامپوزیت نیست؛ زیرا در اثر فشار کامپوزیت‌ها می‌شکند بنابراین مناسب نیست و فرد باید از لمینت استفاده کند. دندانپزشک بر اساس معیارها و فشارهایی که به دهان و دندان وارد می‌شود می‌تواند از یکی از این دو روش استفاده کند. بقیه مسائل هم به فرد مربوط است، اینکه رنگ‌پذیری دندان برایش مهم است یا نه. موضوع دیگر هزینه درمان است.

- در مورد محاسن و معایب لمینت و کامپوزیت نیز توضیح می‌دهید؟

زمانی که می‌خواهیم دندان را برای لمینت آماده کنیم ابتدا سطح دندان‌ها را تراش نازکی می‌دهیم. این تراش خیلی کم است به طوری که با چشم معمولی قابل مشاهده نیست. ما باید این تراش را انجام دهیم تا برای سرامیکی که روی دندان می‌آید جا باز شود اما متأسفانه بسیاری از دندان‌پزشکان تراش‌های خیلی سنگینی به دندان‌ها می‌دهند. مزیت لمینت این است که زیبایش خیلی بیشتر و طبیعی‌تر است و چون ساخت سرامیکی دارد مانند دندان طبیعی است و مقاومت زیادی دارد و معمولاً بین ۱۰ تا ۱۵ سال دوام دارد. یکی از پرکاربردترین موارد استفاده از لمینت، روکش دندان عصبی کشی شده است. استفاده از لمینت روی دندان طبیعی عصب کشی شده، منجر به زیبایی و محافظت از آن خواهد شد. باید اشاره کنم دندانی که عصب کشی شده نیاز به یک لایه پوششی دارد؛ زیرا بعد از چند سال دندان پر و عصب کشی شده، دچار پوسیدگی خواهد شد. با استفاده از لمینت دندان عصبی‌کشی شده، مدت بیشتری می‌توان از آن دندان آسیب‌دیده استفاده کرد. لمینت به علت سطح صافی که دارد در برابر لکه‌ها بسیار مقاوم است و به مرور زمان رنگ خود را از دست نمی‌دهد. لمینت‌ها به علت فرایند لابراتوری که دارند و به دلیل کیفیت بالایی فرایند ساخت‌شان گرانتر هستند به طوری که هزینه‌شان دو برابر کامپوزیت‌ها است. اما در مورد معایب لمینت‌ها می‌توان گفت برای اینکه ما لمینت را قرار دهیم مجبوریم مینای دندان را بتراشیم و این فرایندی غیرقابل بازگشت است. ما وقتی دندانی را می‌تراشیم لایه‌ای که تراشیده شده دیگر برنمی‌گردد. عیب دیگر هم هزینه زیاد آن است. برای ساخت کامپوزیت از یکسری رزین استفاده می‌کنیم که به صورت مستقیم روی دندان قرار می‌گیرد و بعد به آن شکل می‌دهیم. از کامپوزیت‌ها معمولاً برای اصلاح مشکلات زیبایی جزیی استفاده می‌شود و گاهی هم باید سطح دندان را تراش داد؛ زیرا در کامپوزیت یک سطح اضافه و حجم‌تر روی دندان به وجود می‌آید و هر چقدر ما این ماده را صاف کنیم و روی دندان بکشیم بازهم همچنان فرد حس می کند چیزی اضافی روی سطح دندان قرار گرفته است. به طور معمول برای کامپوزیت نباید دندان را تراشید. هزینه کامپوزیت نسبت به لمینت کمتر است و نیاز کمی به تراشیدن دندان وجود دارد. در این روش فرد می‌تواند ساختار طبیعی دندان خود را حفظ کند و قابلیت ترمیم دارد. اگر بخشی از کامپوزیت آسیب ببیند می‌توان به راحتی آن را ترمیم کرد. از معایب کامپوزیت می‌توان به دوام کمتر آن اشاره کرد. دوام کامپوزیت‌ها به طور معمول ۵ تا ۷ سال و حتی کمتر است و اکثراً به دلیل رعایت نکردن رژیم غذایی و همچنین به علت مصرف قهوه و چای و مواد رنگی که در گوجه فرنگی و فلفل‌های مختلف وجود دارد باید هرچند وقت یک بار کامپوزیت‌ها را به اصطلاح پالیش کنند. یعنی یک لایه از سطح روی آن را با استفاده از دستگاه پالیش برمی‌داریم تا رنگ دندان بهتر شود. مقاومت کامپوزیت‌ها در برابر لکه‌ها بسیار کم است؛ به این دلیل که سطح‌شان صیقلی کمتری دارد و ظاهر کامپوزیت کمتر طبیعی است. هرچقدر هم از مواد خوبی استفاده شود و همرنگ دندان‌های قبلی باشد اصلاً نمی‌توان کامپوزیت و لمینت را با هم مقایسه کرد.

- در چه شرایطی نمی‌توان از لمینت و کامپوزیت استفاده کرد؟

مواردی که لمینت و کامپوزیت مناسب نیست عبارتند از:

-دندان‌های پوسیده: افراد با این شرایط قبل از ساخت و چسباندن ونیرهای دندان باید عصب‌کشی کنند و سپس با روش لمینت دندان یا کامپوزیت دندان درمان شوند.

-دندان‌های ضعیف: اگر مقدار قابل توجهی از ساختار دندان از بین رفته یا بخش زیادی از آن پر شده باشد، دندان‌ها به اندازه کافی قوی نخواهند بود تا با روکش کار کنند. تاج‌های دندان در این مورد راه‌حل‌های مناسب‌تری دارند.

-دندان‌های به شدت نامرتب، اوربایت و آندربایت: کامپوزیت و لمینت نمی‌توانند دندان‌هایی که به شدت نامرتب هستند و در هم فرو رفته‌اند را درمان کنند. برای اصلاح این مشکلات پیچیده‌تر باید ارتودنسی کرد.

-افرادی که دندان قروچه می‌کنند: فشردن و ساییدن دندان‌ها می‌تواند به راحتی ونیرهای دندان را بتراشد یا بشکند. مشکل دندان قروچه باید قبل از شروع هرگونه قرار دادن روکش دندانی درمان شود.

کد خبر: 76749

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 9 + 1 =