به گزارش آتیه آنلاین به نقل از فوربز؛ بر اساس مطالعه جدیدی در مورد طول عمر مورد انتظار بشر، افزایش شدید امید به زندگی در قرن گذشته در نهایت کند خواهد ‌شود و زمانی که میانگین امید به زندگی به ۸۷ سال برسد، متوقف خواهد شد.

این مطالعه که به‌تازگی در مجله Nature Aging توسط «جی اولشانسکی» استاد اپیدمیولوژی و آمار زیستی در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه ایلینویز در شیکاگو و چندین نویسنده همکار منتشر شد، نشان داد که افزایش امید به زندگی در قرن بیستم در ۳۰ سال گذشته به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است. میانگین امید به زندگی در کل جهان در حال حاضر ۷۲ سال است.

این مطالعه داده‌های مرتبط با امید به زندگی در بدو تولد بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ را در میان هشت کشور با بالاترین نرخ امید به زندگی، شامل استرالیا، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، کره جنوبی، اسپانیا، سوئد و سوئیس، جمع‌آوری و مورد بررسی قرار داد؛ همچنین طول عمر در هنگ کنگ و ایالات متحده را نیز به این داده‌ها اضافه کرد.

«اولشانسکی» در سال ۱۹۹۰ استدلال کرده بود که جهان به پایان «انقلاب طول عمر» نزدیک می‌شود و اینکه فقط یک داروی احتمالا دست‌نیافتنی می‌تواند روند پیری محتوم بشر را متوقف کند. مطالعه اخیر او شواهد ملموس‌تری برای تأیید این ادعا ارائه می‌دهد.

چرا امید به زندگی در قرن گذشته تا این حد افزایش یافته است؟

حدود ۱۰۰ سال پیش، در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، میانگین امید به زندگی تقریباً ۵۰ سال بود. در سال ۱۹۹۰، پس از آنچه محققان «انقلاب طول عمر» می‌نامند، این رقم به حدود ۷۰ سال افزایش یافت، و در کشورهای ثروتمندتر این رقم به ۸۰ سال رسید.

پیشرفت در مراقبت‌های پزشکی که از مرگ نوزادان و مرگ زنان در هنگام زایمان جلوگیری می‌کرد، به‌ویژه عامل اولین انقلاب طول عمر بود که پس از آن افزایش چشمگیر امید به زندگی هم در مردان و هم در زنان رخ داد؛ زیرا زنان و کودکانی که قبلاً در اوایل زندگی می‌مردند اکنون تا یک سن «عادی» زندگی می‌کردند.

«اولشانسکی» توضیح می‌دهد: «شما فقط یک بار می‌توانید کودکان را نجات دهید، و وقتی این کار را انجام دادید، این کودکان که معمولاً در سنین بسیار پایین‌تر می‌میرند، اکنون بسیار طولانی‌تر از آنچه که می‌شد زندگی می‌کنند». از پایان قرن بیستم، صنعت پزشکی توجه خود را به بیماری‌ها و اختلالاتی معطوف کرده است که به دلیل طولانی‌تر شدن عمر ما، از جمله بیماری‌های قلبی، سرطان، سکته مغزی و بیماری آلزایمر، پرکارتر شده‌اند. اکنون مردم نیز در نتیجه داروهای بهتر از این شرایط جان سالم به در می‌برند.

مطالعه جدید چه چیزی را نشان می‌دهد؟

این مطالعه داده‌های مربوط به امید به زندگی در بدو تولد را که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ جمع‌آوری شده بود، مورد بررسی قرار داد. این مطالعه به عمد در سال ۲۰۱۹ متوقف شد تا هرگونه میرایی غیرطبیعی ناشی از همه‌گیری کووید را از بین ببرد.

اکنون «میانگین بالای» امید به زندگی در برخی از کشورهای ثروتمند مورد مطالعه از ۸۵ عبور کرده است (حدود ۸۸ سال برای زنان و ۸۲ سال برای مردان). مطالعه جدید پیش‌بینی می‌کند که حداکثر میانگین امید به زندگی در حدود ۸۷ سال است و در این نقطه متوقف می‌شود، نقطه‌ای که برخی از کشورها در حال حاضر به آن نزدیک هستند. با این حال، پس از آن، میانگین سنی در هنگام مرگ افزایش نخواهد یافت.

تمرکز این مطالعه بر چیزی بود که دانشمندان آن را «آنتروپی جدول زندگی» می‌نامند، که نشان می‌دهد محدودیت‌هایی برای اینکه «انقلاب طول عمر» تا چه حد می‌تواند پیش‌رود وجود دارد. به عبارت دیگر اینطور نیست که بتوان عمر انسان را به ۱۲۰ یا ۱۳۰ سال افزایش داد؛ در توضیح این مسئله پرفسور «اولشانسکی» می‌گوید: «وقتی انسان وارد سنین بالای عمر خود می‌شود، یعنی تا ۷۰، ۸۰، ۹۰ یا ۱۰۰ سالگی، به طور حتم با مشکل مواجه خواهد شد؛ این مشکل خود فرآیند بیولوژیکی سالخوردگی است، تحلیل سلول‌ها، بافت‌ها، اندام‌ها و سیستم‌های بدن که ما آن را پیری می‌نامیم.»

او ادامه می‌دهد: «بنابراین هنگامی که افزایش بقا را به سمت یک پنجره سنی پیش می‌برید و در آن با نیروی تغییرناپذیر طبیعت، یعنی پیری بیولوژیکی مواجه می‌شوید، افزایش امید به زندگی بالاجبار کند می‌شود.» در نهایت، این مطالعه نشان داد که تنها راه افزایش طول عمر از این نقطه به بعد، کند کردن روند پیری است، احتمالا با یک دارو که هنوز ساخته نشده است.

آیا می‌توانیم روند پیری را کند کنیم؟

با توجه به پیشرفت‌های فناوری پزشکی، امید به زندگی به احتمال زیاد همچنان افزایش می‌یابد، اما به دلیل پیری طبیعی سقفی برای این افزایش وجود دارد. بنابراین، گام بعدی برای ادامه «انقلاب طول عمر»، کند کردن روند پیری است، چیزی که «اولشانسکی» می‌گوید «مطمئن است» ممکن است اتفاق بیفتد و موضوعی در حال مطالعه است.

در این مطالعه آمده است: «با توجه به پیشرفت‌های سریعی که اکنون در علوم زیستی انسان رخ می‌دهد، دلیلی برای خوش‌بینی وجود دارد که انقلاب دوم طول عمر در قالب تلاش‌های مدرن برای کند کردن پیری بیولوژیکی به جاهای خوبی رسیده است و فرصتی دوباره برای تغییر مسیر بقای انسان به بشریت ارائه می‌کند».

به گفته محققان، آنها می‌توانند صدساله‌های سالم (کسانی که با سلامت به سن ۱۰۰ سال رسیده‌اند) و فوق صدساله‌ها (افراد بالای ۱۱۰ سال) را مطالعه کنند تا شرایط زیربنایی و محیطی را که به طول عمر طولانی آنها کمک کرده است، درک کنند. برخی از افرادی که تا سنین پیری زندگی می‌کنند ممکن است دارای نوعی «امضای ژنتیکی» باشند که مطالعه بیشتر آن می‌تواند به این سوال پاسخ دهد که چه چیزی باعث طول عمر می‌شود.

«اولشانسکی» می‌گوید: «احتمالاً ژن‌های خاصی وجود دارند که موجب ایجاد پروتئین‌هایی در بدن افراد صد ساله و فوق صد ساله می‌شود که از آن‌ها در برابر چیزهایی که بقیه ما را در سنین پایین‌تر می‌کشند محافظت می‌کنند.» او افزود: «ممکن است مطالعه سایر حیواناتی که عمر طولانی دارند نیز بینشی را در این زمینه ارائه دهد. این یکی از دلایلی است که دانشمندان می‌خواهند سایر گونه‌های با عمر طولانی را مطالعه کنند. چگونه ممکن است یک نهنگ کله کمانی ۲۱۰ سال زندگی کند؟ یا چگونه ممکن است یک کوسه گرینلند ۵۰۰ سال زندگی کند؟»

این مطالعه در مورد کشورها به ما چه می‌گوید؟

این مطالعه نتایجی را نشان داد که مختص کشورها بود. اگرچه علت اصلی این کشف نامشخص است، اما «هنگ کنگ» نسبت به بسیاری از کشورها تداوم قوی‌تری در افزایش امید به زندگی را تجربه می‌کند.

این مطالعه نشان داد: «بیشترین احتمال طول عمر طولانی تا ۱۰۰ سال در هنگ کنگ رخ می‌دهد، جایی که انتظار می رود ۱۲.۸ درصد از زنان و ۴.۴ درصد از مردان بر اساس جدول حیات در طول زندگی خود به سن ۱۰۰ سالگی برسند.» براساس جدیدترین داده‌های بانک جهانی از سال ۲۰۲۲، میانگین امید به زندگی در هنگ کنگ ۸۴ سال است در حالی که میانگین امید به زندگی در جهان ۷۲ سال است.

در این مطالعه، «جدول حیات» احتمال زنده ماندن یا مرگ را در سنین مختلف در یک جمعیت خاص نشان می‌دهد. این مطالعه نشان داد که بهبود امید به زندگی در «هنگ کنگ» به دلیل رونق اقتصادی و ممنوعیت استعمال دخانیات بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ است. با این حال در دهه اخیر، در همه کشورها، از جمله «هنگ کنگ»، «رشد امید به زندگی کندتر از دهه آخر قرن بیستم است.»

همچنین از ۱۰ کشور مورد مطالعه، «ایالات متحده» کندترین پیشرفت را در امید به زندگی نشان داد. بر اساس داده‌های بانک جهانی در سال ۲۰۲۲، میانگین امید به زندگی در ایالات متحده ۷۷ سال است.

«اولشانسکی» تا حدی کاهش امید به زندگی در ایالات متحده را به دلیل عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی همگانی نسبت می‌دهد. «ایالات متحده» بر خلاف اکثریت قریب به اتفاق کشورهای غربی، که در آن مراقبت‌های بهداشتی عمدتاً از طریق مالیات عمومی تأمین می‌شود و برای همه قابل دسترسی است، سیستم مراقبت‌های بهداشتی مبتنی بر بیمه خصوصی را اجرا می‌کند. انشعاب بین کسانی که به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت بالا دسترسی دارند و کسانی که در ایالات متحده به این مراقبت دسترسی ندارند، آشکار است. بنابراین، یک زیر گروه از جمعیت به دلیل نابرابری در کیفیت مراقبت‌های بهداشتی، میانگین کلی را در ایالات متحده کاهش می‌دهد.