در مورد قاعدگی توضیح می‌دهید؟

به ریزش دیوار رحم که همراه با خونریزی است قاعدگی گفته می‌شود. طول مدت خونریزی، میزان خونریزی، فاصله بین خونریزی‌ها و سایر خوصیات قاعدگی از شاخص‌های مهم سلامت زنان به شمار می‌رود. اولین تجربه قاعدگی معمولاً بین 8 تا 16 سالگی اتفاق می‌افتد. عامل مختلفی از جمله نژاد، سابقه فامیلی افراد، شرایط زندگی و نوع تغذیه، منطقه جغرافیایی محل رشد، وضعیت بهداشت و عوامل روحی در زمان شروع آن مؤثر است. همچنین بررسی‌های انجام شده نشان داده زندگی در مناطق شهری، اضافه وزن، زندگی در نزدیکی خط استوا، سن قاعدگی را پایین‌تر می‌آورد.

سندرم پیش از قاعدگی چیست و علت به وجود آمدن آن کدام است؟

بعضی از اختلالات قاعدگی از جمله سندرم پیش از قاعدگی هنوز به درستی شناخته نشده‌اند. چرخه قاعدگی حدود ۲۸ روز طول می‌کشد و تخمک‌گذاری یا آزاد شدن تخمک از تخمدان‌ها در حدود روز ۱۴ یا اواسط چرخه اتفاق می‌افتد. علائم سندرم پیش از قاعدگی می‌تواند هر زمانی پس از تخمک‌گذاری آغاز شود که تا ۵ روز یا بیشتر پس از شروع قاعدگی ادامه می‌یابد. این سندرم در واقع به معنای ظهور دوره‌ای با یک یا چند علامت از مجموعه‌ای بزرگی از علائم (بیش از 100 علامت ) درست قبل از قاعدگی به درجاتی که سبب به هم خوردن روش زندگی یا کار فرد می‌شود و در پی آن دوره ای فاقد هر گونه علامت پدید می‌آید، است. این سندرم به علت کاهش میزان پروژسترون (هورمون زنانگی)، افزایش میزان استروژن (هورمون زنانگی)، تغییر نسبت استروژن به پروژسترون، افزایش فعالیت آلدوسترون (هورمون تنظیم‌کننده نمک بدن)، افزایش فعالیت غده فوق کلیوی، هیپو گلیسمی (کاهش قند خون)، پاسخ به پروستا گلاندین (واسطه التهابی)، قطع آندروفین (واسطه‌ای شیمیایی کاهنده درد ) و کمبود ویتامین به وجود می‌آید.

این سندرم دارای چه علائم و نشانه‌هایی است؟

علائمی که در اکثر موارد ما با آن روبه‌رو می‌شویم عبارتند از: نفخ شکم، اضطراب یا تنش، حساسیت سینه‌ها، دوره‌های گریه، افسردگی، خستگی، کمبود انرژی، عصبانیت یا تحریک‌پذیری بدون دلیل، اشکال در تمرکز، تغییر اشتها، تشنگی و درجات متغیری از تورم اندام‌ها است که معمولاً در 7 تا 10 روز آخر سیکل قاعدگی ایجاد می‌شوند. در صورتی‌ که در این دوران علائم احساسی مانند پنیک اتک، اضطراب شدید، افکار خودکشی، عصبانیت شدید و نوسانات ناگهانی خلق‌وخو را تجربه می‌کنید، بهتر است با درمانگر یا روان‌شناس خود صحبت کنید. لازم به ذکر است این بیماری‌ها ممکن است علائمی مشابه سندرم پیش از قاعدگی را نیز ایجاد کنند: کم‌خونی، اندومتریوز، اختلال تیروئید و سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) که حتماً در صورت مشاهده آن باید به پزشک مراجعه کنید.

این اختلال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص این سندرم عبارتند از: بی‌ثباتی عاطفی مانند شروع ناگهانی غم و گریه، تحریک‌پذیری یا عصبانیت، خشم یا تحریک‌پذیری قابل توجه و مداوم، اضطرب یا تنش، خلق افسره یا احساس ناامیدی، کاهش علاقه به فعالیت‌های روزانه، خستگی سریع یا کاهش قابل توجه انرژی، احساس ذهنی اشکال در تمرکز، تغییر اشتها، پرخوابی یا بی‌خوابی و احساس به خطر افتادن کنترل. معمولاً شدت علائم 5 روز قبل از خونریزی قاعدگی در مقایسه با 5 روز بعد از خونریزی قاعدگی 30 درصد افزایش می‌یابد. بررسی‌ها نشان می‌دهد 5 درصد از زنان در سنین باروری به سندرم منقطع دچارند. تقریباً 40 درصد از زنان مشکلاتی را در ارتباط با سیکل‌های قاعدگی خود گزارش می‌کنند و حدود 2 تا 10 درصد درجاتی از تأثیر این علائم را بر روش زندگی و کار خود بیان می‌کنند. با وجود این، تعیین دقیق میزان شیوع این اختلال بسیار دشوار است.

در مورد روش درمان این سندرم هم توضیح می‌دهید؟

روش درمان این سندرم شامل یک برنامه جامع متشکل از آموزش، مشاوره و حمایت روانشناختی، ورزش، ارزیابی تغذیه‌ای و مداخلات دارویی است. مداخلات تغذیه‌ای مؤثر نیز شامل به حداقل رساندن مصرف روزانه دخانیات، قندهای ساده، کافئین و نمک است. برنامه ورزشی و مشاوره روانشناختی نیز می‌تواند افراد مبتلا به این سندرم را برای به دست آوردن دوباره کنترل زندگی خود یاری دهد. همچنین مهمترین داروهایی که در درمان سندرم مفید هستند عبارتند از: اسید مفنامیک ، اسید ماگا لینو لئیک، فلوکستین، داروهای ادرار آور و مکمل‌های کلسیم.

چگونه می‌توان از بروز این سندرم پیشگیری کرد؟

-مصرف وعده‌های غذایی کوچکتر اما به تعداد بیشتر برای کاهش نفخ و احساس سیری.

-مصرف غذاهای غنی از کلسیم. اگر به علت عدم تحمل لبنیات قادر به مصرف محصولات لبنی نیستید یا کلسیم کافی از رژیم غذایی خود دریافت نمی‌کنید، یک مکمل کلسیم روزانه می‌تواند به شما کمک کند.

-ورزش را در برنامه معمول و روزانه خود بگنجانید.

-رژیم غذایی سالمی داشته باشید که در آن انواع میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل گنجانده شده باشد.

-مصرف شکر، نمک و کافئین را به حداقل برسانید.

-مصرف مکمل‌هایی مانند اسیدفولیک، ویتامین B۶، کلسیم و منیزیم باعث بهبود گرفتگی عضلات می‌شود.

-سعی کنید ویتامین D بیشتری از مکمل‌ها و غذاها دریافت کنید.