به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از CNBC؛ تقریباً دو دهه پیش، «لوه» و همسرش تصمیم گرفتند که بچه‌دار نشوند. امروز، ۱۷ سال بعد، آن دو متقاعد شده‌اند که انتخاب درستی کرده‌اند. این مرد ۴۶ ساله که در صنعت فناوری کار می‌کند، می‌گوید: «ممکن است وقتی در بستر مرگم و مجبورم به تنهایی بمیرم احساس متفاوتی داشته باشم، اما در حال حاضر، انتخابمان به نظر درست است. لوه که نخواست نام کاملش را بگوید، در چنین تصمیمی تنها نیست.

نرخ زاد و ولد سنگاپور پس از سال‌ها کاهش در سال ۲۰۲۲ به پایین‌ترین حد خود رسید. به گفته تحلیلگران به دلیل گرانی زندگی در سنگاپور، میزان تولدها در سال گذشته به ۷.۹ درصد کاهش یافت و هزینه‌های بالای زندگی همچنان بسیاری را از گسترش خانواده منع می‌کند.

نرخ زاد و ولد در سال ۲۰۲۲ اندکی افزایش یافت و از ۱.۱ در سال قبل به ۱.۱۲ رسید؛ دوره‌ای که مردم در طول کووید در خانه ماندند و فرزندان بیشتری تولید کردند. با این حال، روند باروری نشان داده است که زنان نیز در مراحل بعدی زندگی تصمیم به بچه‌دار شدن دارند و یا اصلاً بچه‌دار نمی‌شوند.

داده‌های اداره آمار سنگاپور نشان می‌دهد که زنان بین ۲۵ تا ۲۹ سال در حال حاضر کمتر از زنان ۳۵ تا ۳۹ ساله احتمال زایمان دارند.

«جایا داس»، مدیر عامل موسسه «آسیا-اقیانوسیه رانستاد» در اینباره می‌گوید: «داشتن فرزند به چیزهای زیادی گره خورده است، مقرون به صرفه بودن خانه، همسر، و بلوغ بازار کار که به شما احساس امنیت کافی برای فرزنددار شدن می‌دهد».

«داس» می‌گوید: «جذابیت داشتن فرزند در واقع به دلیل رشد و تغییر زندگی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است».

پول راه‌حل نیست

سنگاپور که در حال حاضر با جمعیت سالخورده دست و پنجه نرم می‌کند، با یکی از پایین‌ترین نرخ‌های باروری در جهان نیز مواجه است، که دولت را بر آن داشته تا برای تشویق مردم به بچه‌دار شدن، «مشوق» و «پاداش» در نظر بگیرد.

زوج هایی که از ۱۴ فوریه بچه‌دار شده‌اند، هر کدام ۱۱۰۰۰ دلار سنگاپور (۸۰۰۰ دلار آمریکا) برای فرزند اول و دوم خود و ۱۳۰۰۰ دلار سنگاپور برای فرزند سوم خود و فرزندان بعدی دریافت خواهند کرد.

همچنین مرخصی پدری با حقوق دولتی دو برابر شده است و در سال ۲۰۲۴ از دو هفته به چهار هفته برای پدران نوزادان تازه افزایش می‌یابد.

به گفته «ون وی تان»، تحلیلگر «واحد اطلاعات اقتصادی» در سنگاپور، اگرچه تعداد زیادی از سیاست‌های دولتی با هدف تشویق زوج‌های بیشتر به بچه‌دار شدن بوجود آمده است، اما پول ریختن روی این مشکل آن را حل نمی‌کند. «مقابله با نرخ باروری ما را ملزم به مقابله با برخی از ضعف‌های سیستم‌های زیربنایی می‌کند... این بدان معناست که نه تنها باید به چالش‌های جمعیتی رسیدگی ‌کنیم، بلکه باید به ایجاد انسجام اجتماعی نیز کمک ‌کنیم و باید ببینیم چگونه می‌توانیم نگرش‌های سالم‌تری نسبت به ریسک‌پذیری را تقویت کنیم».

گران‌ترین شهر

در سال ۲۰۲۲، «واحد اطلاعات اقتصادی»، شهر سنگاپور را به عنوان گران‌ترین شهر برای زندگی رتبه‌بندی کرد و رتبه اول را مشترکا با شهر نیویورک در اختیار گرفت. در این شهر داشتن خانه مشترک نیز برای زوج های جوان یک چالش است.

داده‌های CEIC نشان می‌دهد که قیمت مسکن در این شهر به سرعت در حال افزایش است و در ژوئن ۲۰۲۳ نسبت به سال قبل ۷.۵ درصد افزایش یافته است.

«ون وی تان» معتقد است که آپارتمان‌های مسکونی عمومی در سنگاپور تقاضای بالایی دارند، اما عرضه در حال افزایش نیست. ساخت‌وساز در طول همه‌گیری متوقف شد، زیرا کمبود نیروی کار و هزینه بالای مواد اولیه پروژه‌های مسکن را به تأخیر انداخت و زوج‌ها مجبور بودند دو برابر بیشتر برای آپارتمان‌های خود منتظر بمانند. مسئلخ‌ای که باعث شد برخی دیرتر ازدواج کنند.

به گفته «مو ژنگ»، استادیار دپارتمان جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی در دانشگاه ملی سنگاپور، این تنها بخشی از مشکل است، زیرا هزینه‌های زیادی برای تربیت کودکان در سنگاپور وجود دارد. ژنگ می‌گوید: «احساس از بی‌ثباتی وجود دارد که مردم را از بچه‌دار شدن دورتر می‌کند».

مادران شاغل

هزینه بالای زندگی در سنگاپور منجر به افزایش تعداد زوج‌هایی با «دو درآمد» و بدون فرزند می‌شود؛ که گاهی اوقات به عنوان «دینکس» شناخته می‌شود، یک اصطلاح عامیانه برای توصیف «درآمد دوگانه، بدون بچه». این نیز به دلیل تغییر طرز فکر و تمایل بیشتر زوج‌ها به در اولویت قرار دادن شغل خود بر ازدواج و بچه‌دار شدن است.

زمانی که زنان صاحب فرزند شوند، شاهد کاهش سرعت پیشرفت شغلی خود خواهند بود. «تان پو لین»، پژوهشگر ارشد مؤسسه «مطالعات سیاست عمومی»، در اینباره گفت: «بسیاری برای فرزندآوری تصمیم می‌گیرند که صبر کنند تا در شغل خود احساس امنیت و ثبات نمایند، بنابراین اگر زمانی را به دلیل فرزند از کار دور بمانند، خطر جدی برای درآمد آنها وجود نخواهد داشت.

به گفته «داس»، تأخیر در ازدواج به این معنی است که افراد ممکن است فرصت‌های بیشتری برای ادامه تحصیلات عالی داشته باشند، که باعث می‌شود برخی در انتخاب سختگیرتر شوند و انتظارات بیشتری از شرکای آینده خود داشته باشند.

در سال ۲۰۲۲، ۳۶.۲ درصد از ساکنان ۲۵ سال و بالاتر در سنگاپور فارغ‌التحصیل دانشگاه بودند و این در مقایسه با ۲۵.۷ درصد در یک دهه قبل رشد زیادی را نشان می‌دهد.

با این حال، «داس» تأکید می‌کند که این لزوماً چیز بدی نیست زیرا «هرچه آموزش و سواد در میان زنان افزایش یابد، توانایی آنها برای ورود به نیروی کار و کمک به اقتصاد افزایش می‌یابد».

کاهش نیروی کار

کاهش نرخ زاد و ولد، همراه با پیری جمعیت، تأثیراتی بر نیروی کار سنگاپور خواهد داشت. داشتن فرزندان کمتر به این معنی است که شما نیروی کار کمتری در اختیار دارید که می‌تواند به اقتصاد کمک کند. با درنظر گرفتن «امید به زندگی» بالا در سنگاپور، نسبت وابستگی افزایش خواهد یافت.

آقای «تان» در این مورد هشدار می‌دهد که «کاهش نیروی کار می‌تواند به درآمدهای مالیاتی دولت لطمه بزند و این مشکل را تشدید کند، به ویژه زمانی که با چالش‌های جمعیت سالخورده همراه باشد. شما پول کمتری از نیروی کار کوچکتر جمع‌آوری می‌کنید. بنابراین دولت منابع مالی کمتری برای هدایت به اهداف اقتصادی در اختیار دارد که ممکن است کشور را به نابودی بکشاند».