دکتر محمدحسن بنی‌اسد در گفتگو با آتیه‌آنلاین با بیان اینکه اختلالات سایکوتیک و نوروتیک در علم روانپزشکی دامنه وسیعی دارد، افزود: اما به واسطه عدم تفکیک جایگاه این دو نوع بیماری در جامعه و افکار عمومی، بسیاری از مردم مشکلات روانپزشکی را به اختلالات سایکوتیک ربط می‌دهند.
وی در شرح این اختلالات، اضافه کرد: سایکوتیک یا «روان‌پریشی» شامل بیماری‌های مرتبط با جنون است؛ اما بیماری نوروتیک یا «روان‌نژندی» آزردگی‌های روحی را شامل می‌شود که دارای ابعاد وسیعی است؛ مانند افرادی که دارای وسواس، افسردگی، اختلالات شخصیتی، خواب، جنسی و موارد مشابه هستند.
عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم‌پزشکی، گفت: اما برداشت عموم افراد جامعه از بیماری‌های روانپزشکی، مربوط به اختلالات سایکوتیک یا همان جنون است و در نتیجه افراد نیازمند به درمان با به‌کار بردن عبارت «من که روانی نیستم» از مراجعه به سیستم‌های درمانی خودداری می‌کنند.
بنی‌اسد ادامه داد: این عبارت بار فرهنگی اجتماعی نابه‌جایی پیدا کرده است و متاسفانه حتی در سیستم‌های درمانی بعضا نسبت به بیماران روانپزشکی نگاه بیماران سایکوتیک وجود دارد.
وی در ادامه اضافه کرد: از منظر آماری نیز اپیدمیولوژی بیماری‌های سایکوتیک با نوروتیک بسیار متفاوت است و می‌توان گفت؛ از هر ۱۰۰ نفر یک نفر دچار اختلالات سایکوتیک یا جنون می‌شود که یک درصد جمعیت را شامل می‌شود و بارزترین این اختلالات مربوط به بیماری اسکیزوفرنی است.
این روانپزشک افزود: اما اختلالات نوروتیک بسیار شایع است و حدود ۳۰ درصد جمعیت از این اختلالات رنج می‌برند. این درحالی است که برداشت افراد جامعه از بیماری روانپزشکی به مشکلات سایکوتیک ربط پیدا می‌کند.
بنی‌اسد با اشاره به یکی از دلایل ایجاد نگاه منفی نسبت به بیماری‌های روانپزشکی، اضافه کرد: بیماران سایکوتیک عموما وضعیت آشفته‌ای دارند و بعضا در خیابان رها و بی‌خانمان هستند و مشاهده آن‌ها در جامعه سبب شده است که نگاه افراد نسبت به بیماری‌های روانپزشکی، منفی باشد و همه در بیان مشکلات روانپزشکی، خود را در این گروه بیماری قرار می‌دهند و از انجام اقدامات پیشگیری و درمان بیماری‌های دارای منشا روانی مقاومت می‌کنند.
محدود بودن تخت‌های روانپزشکی
وی با اشاره به وجود ۹۰ تخت بستری بیماران روانپزشکی در بیمارستان تامین‌اجتماعی لواسانی، گفت: این میزان تخت نمی‌تواند جوابگوی نیازهای درمانی این گروه بیماران شود؛ زیرا با توجه به اینکه بیش از ۴۰ میلیون نفر از جمعیت کشور تحت پوشش تامین‌اجتماعی قرار دارند و یک درصد افراد جامعه نیز دچار جنون هستند، می‌توان نتیجه گرفت که ۴۰۰ هزار نفر از افراد تحت پوشش تامین‌اجتماعی دچار مشکلات روانپزشکی هستند. همچنین در مقطع کنونی، ۱۰ درصد این تعداد در فاز حاد بیماری یا «شیوع نقطه‌ای» بیماری قرار دارند که ۴۰ هزار نفر را شامل می‌شود و بنابراین ۹۰ تخت بستری برای ۴۰ هزار نفر بسیار کم است.
این روانپزشک ادامه داد: از طرفی همه بیماران روانپزشکی در بخش سایکوتیک بستری می‌شوند و در نتیجه بیماران نوروتیک برای درمان بیماری‌هایی مانند وسواس یا افسردگی مجبورند با بیماران سایکوتیک در یک بخش به‌سر ببرند که این مسئله مشکلات زیادی را ایجاد می‌کند.
بنی‌اسد با بیان اینکه متاسفانه تخت‌های روانپزشکی در کل کشور کم است، اضافه کرد: با وجود دستور وزیر بهداشت نسبت به اختصاص ۱۰ درصد تخت‌های بیمارستانی به بیماران روانپزشکی، تاکنون این طرح به اجرا در نیامده و تخت‌های روانپزشکی بسیار محدود است و عمده این تخت‌ها نیز به بیماران سایکوتیک اختصاص دارد. در نتیجه امکانات درمانی بیماران نوروتیک بسیار کم بوده و بسیاری از این بیماران درمان نمی‌شوند.
وی با اشاره به ضرورت توجه به اختصاص تخت‌های درمانی برای بیماران نوروتیک، افزود: بیماری‌های نوروتیک در جامعه شیوع بسیاری دارد و توجه به درمان این گروه از بیماران بسیار ضروری است؛ به ویژه اینکه انواع بیماری‌های نوروتیک درمان‌پذیر است و بیماران پس از مصرف دارو و بهره‌مندی از خدمات روان‌درمانی می‌توانند سلامت خود را باز یابند.
نظر شما