بر اساس اعلام سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور بیش از ۴۴ درصد مهارت‌آموزانی که به دنبال کسب مهارت‌های فنی و تخصصی هستند را دانش‌آموختگان دانشگاهی تشکیل می‌دهند که این به معنای عدم همخوانی حرکتی سیاست‌ها و هدفگذاری حوزه‌های آموزش عالی و مهارت‌آموزی است که نهایتاً خروجی تحصیلکردگان بدون مهارت را به دنبال دارد.

دانش‌آموختگان بدون مهارت به هیچ عنوان از نظر کارفرمایانی که به دنبال افراد دارای مهارت برای اشتغال هستند، گزینه‌های مناسبی برای ورود به بازار کار محسوب نمی‌شوند و به این دلیل آمار بالای مراجعه کنندگان به مراکز آموزش مهارت فنی و حرفه‌ای را فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند.

 داده‌های آماری حوزه اشتغال نشان می‌دهد که مردان ۲۷.۱ درصد و زنان ۶۹.۸ درصد از کل جمعیت بیکاران فارغ‌التحصیل ۱۵ ساله و بیشتر جمعیت بیکار کشور را شامل می‌شوند که حاکی از بیکاری بیش از دوبرابری دانش‌آموختگان زن نسبت به مردان است.

 همچنین جدیدترین آمارهای مرتبط با اشتغال در کشور نیز حاکی از این است که سهم جمعیت شاغل ۱۵ ساله و بیشتر فارغ‌التحصیل آموزش عالی از کل شاغلان کشور در بهار سال جاری ۲۶.۶ درصد عنوان شده است که از این میزان سهم مردان ۲۲.۹ درصد و سهم زنان ۴۶.۸ را شامل شده است.

نگاهی به داده‌های آماری اشتغال و بیکاری دانش‌آموختگان و استقبال آنها به فراگیری آموزش‌های مهارتی، تصویری از نیاز بازار کار به کارجویان با مهارت را نشان می‌دهد و اثبات می‌کند که دانش‌آموختگان در هر سطح و شرایطی برای ورود به بازار کار و یافتن اشتغال مناسب و متناسب با رشته تحصیلی باید دارای سطح استاندارد لازم مهارتی باشند.

در شرایط حال حاضر حوزه اشتغال با نرخ بیکاری ۹.۲ اعلام شده از طرف مرکز آمار ایران و جمعیت غیررسمی ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفری و غیررسمی چهارمیلیون نفری جمعیت بیکاران در کشور و تغییر معادلات حوزه کاریابی با جهت‌گیری مهارت‌های فنی و تخصصی و همچنین ضرورت بازار کار در جذب کارجویان دارای مهارت‌های به روزرسانی شده، برای کارجویان بخصوص دانش‌آموختگان بیکار راهکاری جهت ورود به بازار کار جز فراگیری مهارت‌های لازم و به روز وجود ندارد.

اما در شرایطی که با وقوع انقلاب مهارتی در دهه‌های اخیر در حوزه کسب و کار و اشتغال در جهان شکل گرفته و درهم‌تنیدگی الزام‌آور اشتغال، مهارت و دانش‌آموختگی به اثبات رسیده، هنوز هستند افراد و خانواده‌هایی که تنها راهکار ورود به بازار کار را دانشگاه و دانش‌آموختگی می‌دانند که متاسفانه جاماندگی آنها از بازار اشتغال و پیوستن به خیل بیکاران جامعه را برایشان به ارمغان می‌آورد.

در همین راستا سیاستگذران حوزه‌های اشتغال، تولید، آموزش عالی و مهارت‌آموزی باید به دنبال راهکارهای تدوین سیاست‌های موثر در تربیت نیروی کار دارای مهارت باشند تا به این وسیله اثرگذاری بیشتر در بازار کار، کاهش نرخ بیکاری، افزایش بهره‌وری نیروی کار، تعادل عرضه و تقاضا در بازار کار و تربیت تامین نیروی کار ماهر برای بازار اشتغال را به دنبال داشته باشد.