به گزارش آتیه‌آنلاین به نقل از ایسنا، دکتر بهزاد امیری درباره رصد و پیگیری آبله میمونی در کشور، گفت: خوشبختانه تاکنون هیچ مورد مثبتی از ابتلا به این بیماری در کشور شناسایی نشده است و تمام مواردی که برای تشدید بررسی‌ها مورد آزمایش قرار گرفتند، همه منفی بودند و تاکنون هیچ مشکل خاصی در زمینه این بیماری در کشور رخ نداده است.

وی با اشاره به ادامه پایش‌ها در مبادی مرزی کشور، تاکید کرد: مسافران به‌ویژه کسانی که از کشورهای بومی این بیماری (کشورهای آفریقایی) به ایران سفر می‌کنند به شکل ویژه‌تری بررسی می‌شوند. این بررسی از دو طریق خود اظهاری بیمار و معاینات و غربالگری همکاران ما انجام می‌شود.

وی درباره نحوه رصد موارد مشکوک بیماری در کشور، بیان کرد: علاوه‌ بر انستیتو پاستور، ۱۲ قطب دانشگاهی نیز برای بررسی موارد مشکوک بیماری معرفی شدند که در مراکز استان‌های بزرگ هستند. در صورت تایید آزمایشگاه‌های قطب، آزمایش مجدد به انستیتو پاستور ارسال می‌شود تا مورد بررسی قرار گیرد و در صورت تایید انستیتو پاستور آن وقت می‌توان گفت مورد قطعی از ابتلا به آبله میمونی رخ داده است.

امیری درباره نحوه انجام نمونه‌گیری از فرد مشکوک به بیماری، تصریح کرد: در صورتی که هنوز علائم پوستی بیماری آشکار نشده باشد، نمونه‌گیری حلقی از فرد مشکوک گرفته می‌شود ولی درصورتی که بثورات جلدی آشکار شده باشد، از زخم هم نمونه‌گیری انجام می‌شود تا بتوان با تشخیص آزمایشگاهی بیماران را شناسایی کرد که خوشبختانه تاکنون هیچ مورد مثبتی از این بیماری در کشور شناسایی نشده است.

او ادامه داد: در بین افرادی که در کشورهای غیربومی، به آبله میمونی مبتلا شدند، علائم با موارد بومی متفاوت بوده است و علائم کلاسیک بروز پیدا نکرده است. مثلا در موارد بومی تمام بدن به‌ویژه صورت و دست و پا دچار بثورات پوستی می‌شد اما اکنون در کشورهای غیربومی اینچنین نیست؛ یا در موارد بومی معمولا فرد چند روز تب و علائم عمومی دارد و بعد دچار بثورات پوستی می‌شود اما در موارد جدید در کشورهای غیربومی حتی این موارد اولیه هم بروز پیدا نکرده است.

رئیس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت درباره روند ابتلا به آبله میمونی در کشورها، تصریح کرد: مواردی در کشورها بروز پیدا خواهد کرد اما قطعا همه‌گیری مشابه کووید۱۹ را در مورد آبله میمونی متصور نیستیم زیرا این بیماری الگوی انتقال متفاوتی دارد.