به گزارش آتیه آنلاین، در روزهای ابتدای آذرماه ۱۳۹۵، «روح‌الله بابایی‌صالح» عضو هیات رئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی از تصویب جزئیات طرح اصلاح قانون بیمه اجتماعی رانندگان حمل و نقل بار و مسافر بین شهری و همچنین تغییر عنوان این طرح به قانون بیمه اجتماعی رانندگان خبر داد.
در آن زمان، عنوان طرح «اصلاح قانون بیمه اجتماعی رانندگان حمل و نقل بار و مسافر بین شهری» به قانون «بیمه اجتماعی رانندگان» تغییر یافت و طبق تبصره ۶ این قانون؛ رانندگان حمل و نقل بار و مسافر بین‌شهری و درون شهری، راهداران و رانندگان وزارت راه وشهرسازی در جاده‌های کشور و تاکسی‌های خطی و آزاد و آژانس‌های درون شهری مشمول مشاغل سخت و زیان‌آور شدند. بر اساس قانون مذکور مشمولان مکلف به پرداخت سهم کارفرماها به صورت نقد و اقساط هستند که با پرداخت ۴ درصد مابه التفاوت به جای کارفرما در پرداخت حق بیمه در زمره بازنشستگان مشاغل سخت و زیان آور قرار می‌گیرند.
با این حال، در سال‌های بعد سختی کار رانندگان و برخورداری آنها از امتیازات مشاغل سخت و زیان‌آور از جمله بازنشستگی پیش از موعد با چالش‌هایی مواجه و هیچ زمان به صورت کامل اجرایی نشد. در تیرماه سال گذشته "داریوش امانی" رئیس سازمان راهداری و حمل ونقل جاده‌ای با اشاره به اینکه ۸۵ درصد حمل بار و مسافر کشور از مسیر جاده‌ها صورت می‌گیرد، گفت: بیمه رانندگان به عنوان مشاغل سخت و زیان‌آور درکمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی مطرح و درحال پیگیری است.
وی افزود: با توجه به اینکه قانون مشاغل سخت و زیان‌آور کلی است، برای تغییر برخی از مفاد آن با کمیسیون اجتماعی مجلس نامه نگاری و مکاتباتی انجام شده است.
با این حال، به نظر می‌رسد هنوز بخش عمده‌ای از رانندگان از بیمه مشاغل سخت و زیان آور محرومند؛ برای نمونه در روزهای میانه فروردین امسال، جمعی از رانندگان و کامیون‌داران استان آذربایجان شرقی در نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور، ریاست مجلس شورا و نمایندگان شهرستان تبریز در مجلس شورای اسلامی، خواستار اعمال سختی کار برای رانندگان جاده‌ای کشور شدند.
به جز رانندگان کامیون، رانندگان تاکسی نیز هنوز مشمول برخوداری از سختی کار و بازنشستگی پیش از موعد نشده و حل مشکلات این گروه از شاغلان همچنان در دست پیگیری است.
در ابتدای خرداد امسال، «مهدی کمال‌غریبی» عضو هیات مدیره اتحادیه حمل و نقل مسافر شهری کشور با اشاره به اینکه شغل رانندگان اتوبوس درون‌شهری و برون‌شهری جزو مشاغل سخت و زیان‌آور قرار گرفت، گفت: قرار گرفتن شغل رانندگی تاکسی در لیست مشاغل سخت و تعلق سختی کار به رانندگان در دست پیگیری است.
بنابراین به نظر می‌رسد هنوز قانون جامعی در مورد سختی کار رانندگان درون شهری و برون شهری از رانندگان کامیون گرفته تا تاکسی‌داران، داجرایی نشده است. گذشته از موضوع سختی کار و برخورداری از امتیازات مشاغل سخت و زیان‌آور، برخی رانندگان که در مجموعه بیمه‌های تکلیفی دولت قرار می‌گیرند، هنوز ذیل چتر حمایت بیمه درنیامده و در بهره‌مندی از بیمه تامین اجتماعی مشکل دارند.
در حالت کلی، بیمه رانندگان در چند گروه دسته‌بندی می‌شود. وقتی راننده با هر وسیله نقلیه در یک کارگاه و به عنوان کارگر مشغول به کار است، کارفرما بیمه وی را از نوع بیمه اجباری کارگران واریز می‌کند؛ به عبارتی رابطه کارگری و کارفرمایی بین راننده و کارفرما برقرار است و به تبعیت از ماده ۱۴۸ قانون کار و قانون تامین اجتماعی بیمه کارگری برای راننده واریز می‌شود.
بیمه اجباری رانندگان حمل بار و مسافر بین شهری و یا درون شهری، دسته دیگری از بیمه رانندگان کشور است؛ در این نوع بیمه، راننده به صورت خود مالک مشغول به‌کار است و مشمول یکی از بیمه‌های اجباری و توافقی رانندگان است. بیمه این گروه از رانندگان جزو بیمه‌های تکلیفی دولت است؛ در واقع رانندگان این گروه از جمله بیمه‌شدگان مشاغل خاص هستند که پرداخت حق بیمه کارفرمای آنها برعهده دولت قرار گرفته است.
در نهایت، بیمه اختیاری رانندگان است که مشمول حالتی است که راننده با وسیله نقلیه عمومی مشغول به‌کار نباشد و مشمول هیچ یک از طرح های بیمه اجباری نبوده و خود به صورت اختیاری حق بیمه واریز نماید.
«عباس اورنگ» کارشناس رفاه و تامین اجتماعی با تاکید بر لزوم توسعه چتر بیمه و افزایش شمار بیمه‌شدگان تامین اجتماعی که منجر به افزایش ضریب نفوذ این صندوق بیمه‌گر می‌شود، به آتیه آنلاین گفت: بیمه‌های تکلیفی دولت، معایت و محاسنی دارد؛ حُسن آن برخورداری گروه‌های خاص از بیمه تامین اجتماعی است. مهم‌ترین عیب آن، تکلیف دولت به تامین اجتماعی برای بیمه کردن گروه‌های خاص است در حالی که دولت معمولاً به تعهدات ریالی خود در قبال این گروه عمل نمی‌کند و سازمان تامین اجتماعی ناگزیر می‌شود از منابع ریالی متعلق به حق بیمه دیگر بیمه‌شدگان عادی برداشت و خرج عمل به تعهدات بیمه‌ای این گروه‌ها کند.
به گفته اورنگ، ایجاد سهمیه بیمه برای مشاغل خاص از جمله رانندگان، در مواردی موجب سوءاستفاده می‌شود چراکه افرادی که در دایره این شغل قرار ندارند گاهاً خود را در این گروه جا می‌زنند و از امتیازات بیمه تامین اجتماعی برخوردار می‌شوند.
این کارشناس رفاه و تامین اجتماعی معتقد است؛ پرداخت یارانه بیمه‌ای در قالب هدفمندی یارانه‌ها به خودِ شاغلان از جمله رانندگان، راهکار موثرتر و بهتری‌ست؛ در این شرایط، رانندگان می‌توانند ماهانه حق بیمه خود را به حساب صندوق تامین اجتماعی واریز کنند.
براساس اصل ۲۹ قانون اساسی، بیمه و برخورداری از خدمات درمانی، بازنشستگی و بیمه‌ای، یک حق شهروندی همگانی است؛ بنابراین رانندگان وسایل نقلیه مختلف باید بتوانند از مزایای بیمه تامین اجتماعی و سختی کار بهره‌مند باشند مشروط بر اینکه دولت به وظایف تکلیفی خود در ارتباط با آنها عمل کند و همه بار بر دوش سازمان تامین اجتماعی و منابع محدود آن نیفتد.
نظر شما