به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از نیویورک تایمز؛ خانم «چلسی بکر» که مشغول به کار تمام وقت به عنوان مهماندار هواپیما بود، پس از به دنیا آمدن فرزند دومش به یک مرخصی بدون حقوق یکساله گرفت. اما پس از تماشای یک ویدیو در TikTok، متوجه یک فرصت جانبی شد: آموزش مدل‌های هوش مصنوعی برای وب‌سایتی به نام Data Annotation Tech.

اکنون خانم «بکر» ۳۳ ساله هر روز برای چند ساعت پشت لپ‌تاپ خود می‌نشیند و با چت‌بات‌های هوش مصنوعی تعامل می‌کند و برای هر ساعت کار، ۲۰ تا ۴۰ دلار دستمزد می‌گیرد. به این ترتیب در فاصله دسامبر تا مارس، او بیش از ۱۰۰۰۰ دلار درآمد داشت.

رونق در فناوری هوش مصنوعی، چرخشی پیچیده را بر شکلی از کار مرتبط با فناوری موجب شده است که نیازی به ترک خانه ندارد. رشد مدل‌های زبانی بزرگ مانند فن‌آوری که ChatGPT OpenAI را تقویت می‌کند، نیاز به مربیانی مانند خانم «بکر» دارد، کسانی که به زبان انگلیسی‌ مسلط هستند و می‌توانند نوشتار با کیفیتی تولید کنند.

بر کسی پوشیده نیست که هوش مصنوعی مدل‌ها را از انسان‌ها یاد می‌گیرد برای سال‌ها، سازندگان هوش مصنوعی سیستم‌هایی مانند Google و OpenAI به کارگران کم‌درآمد، معمولاً پیمانکارانی که از طریق شرکت‌های دیگر استخدام می‌شوند، برای کمک به رایانه‌ها در شناسایی بصری سوژه‌ها متکی بودند. این پیمانکاران برای آموزش هوش مصنوعی مثلا وسایل نقلیه و عابران پیاده را در خودروهای خودران برچسب می‌زدند یا تصاویری را روی عکس‌های مورد استفاده برای آموزش هوش مصنوعی شناسایی می‌کردند.

اما همانطور که هوش مصنوعی پیچیده‌تر شده است، کار افرادی که باید با زحمت آن را آموزش دهند نیز پیچیده‌تر شده است. برچسب‌گذارهای عکس دیروز، مقاله‌نویس‌های امروز هستند. معمولاً دو نوع کار برای این مربیان وجود دارد: یادگیری تحت نظارت، که در آن هوش مصنوعی از نوشته‌های تولید شده توسط انسان می‌آموزد، و دوم یادگیری هوش مصنوعی از بازخوردهای انسانی است، جایی که ربات چت از نحوه ارزیابی پاسخ انسان به پرسش‌هایش چیزهایی می‌آموزد

شرکت‌هایی که در مدیریت داده‌ها تخصص دارند، پیمانکاران را استخدام می‌کنند و داده‌های آموزشی خود را به توسعه‌دهندگان بزرگ‌تر می‌فروشند. بعضی توسعه دهندگان هوش مصنوعی نیز از حاشیه‌نویسان داخلی استفاده می‌کنند.

به گفته محققان، تخمین تعداد کل این کارگران سخت است. اما شرکت Scale AI که پیمانکاران را از طریق شرکت‌های تابعه خود استخدام می‌کند، می‌گوید که دیدن ده‌ها هزار نفر در یک زمان معین روی این پلتفرم معمول است.

چالش‌های کارگری مجازی

اما مانند سایر انواع کار مرتبط با اینترنت، ساعات کاری انعطاف‌پذیر با چالش‌های خاص خود همراه است. برخی از کارگران گفتند که هرگز با مدیران سایت‌های استخدام ارتباط برقرار نکرده‌اند و برخی دیگر بدون هیچ توضیحی از کار جدا شده‌اند. محققان همچنین نگرانی‌هایی را در مورد کمبود استانداردها مطرح کرده‌اند، زیرا کارگران معمولاً در مورد پاسخ‌های مناسب ربات‌های گفتگومحور آموزش نمی‌بینند.

برای تبدیل شدن به یکی از این آموزش‌دهندگان، کارگران باید یک ارزیابی را بگذرانند، که شامل سؤالاتی است مانند اینکه آیا یک پست خاص در رسانه‌های اجتماعی باید به عنوان نفرت‌پراکنی تلقی شود و چرا. یکی دیگر از این ارزیابی‌ها به رویکرد خلاقانه‌تری نیاز دارد و از مشتریان احتمالی می‌خواهد که داستان کوتاهی تخیلی درباره یک اختاپوس رقصنده سبز بنویسند.

گاهی اوقات، شرکت‌ها به دنبال کارشناسان در موضوعی خاص هستند. Scale AI برای نویسندگان قراردادی که دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا به زبان‌های هندی و ژاپنی هستند، درخواست استخدام می‌فرستد. یا شرکت دیگری به نام Outlier فهرست‌های شغلی‌ای دارد که الزاماتی مانند مدارک تحصیلی در ریاضیات، شیمی و فیزیک را ذکر می‌کنند.

«ویلیام پریمک» معاون عملیات داده در شرکت Scale AI معتقد است: «آنچه واقعا هوش مصنوعی را می‌سازد و برای کاربران مفید است، لایه انسانی داده‌ها است و این واقعاً کاری است که باید توسط انسان‌های باهوش و ماهر و انسان‌هایی با درجه خاصی از تخصص و خلاقیت انجام شود».

نمونه این لایه انسانی متخصص در هوش مصنوعی، «اسی آبوت» ۲۸ ساله است، او دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته علوم کامپیوتر در دانشگاه آرکانزاس است که وظیفه کدنویسی پروژه‌هایی را بر عهده گرفته که ساعتی ۴۰ تا ۴۵ دلار برای آن دریافتی دارد. او از چت ربات می‌خواهد که یک برنامه حسگر حرکتی طراحی کند که به ورزشکاران کمک می‌کند تا تکرارهای خود را بشمارند و سپس کدهای کامپیوتری نوشته شده توسط هوش مصنوعی را ارزیابی می‌کند. در یک مورد دیگر، او یک مجموعه داده در مورد اقلام مواد غذایی را در برنامه بارگذاری می‌کند و از چت بات می‌خواهد تا بودجه ماهانه‌ای با توجه به آن اقلام طراحی کند. گاهی اوقات او حتی کدهای حاشیه نویسان دیگر را ارزیابی می‌کند، که کارشناسان می‌گویند برای اطمینان از کیفیت داده‌ها استفاده می‌شود.

با این حال حساب کاربری او به دلیل نقض قوانین رفتاری آن توسط پلتفرم برای همیشه به حالت تعلیق درآمد. او توضیحی دریافت نکرد، اما مشکوک است که حسابش به این دلیل تعلیق شده که او در نیجریه کار می‌کند، زیرا سایت‌های پلتفرم فقط کارگرانی را می‌خواهند که در برخی کشورها مستقر هستند.

این چالش اساسی کار در عرصه آنلاین و هوش مصنوعی است؛ کار می‌تواند در هر زمان ناپدید شود. اکثریت کارگران داده به دستمزد حاصل از کار خود وابسته هستند. «میلاگروس میچلی»، جامعه‌شناس و پژوهشگر کامپیوتر که در حال تحقیق در مورد شرایط کار در صنعت داده‌ است، می‌گوید در حالی که «بسیاری از مردم این کار را برای سرگرمی انجام می‌دهند، چرا که این کار به شکلی بازی‌وار انجام می‌شود، بخش عمده‌ای از کار هنوز به کارگران این صنعت وابسته است که واقعاً به پول نیاز دارند و این کار را به عنوان درآمد اصلی انجام می‌دهند».

اما همچنان نگرانی درباره نبود استانداردهای ایمنی در برچسب‌گذاری داده‌ها وجود دارد. گاهی اوقات از کارگران خواسته می‌شود که به موضوعات حساسی بپردازند، مانند اینکه آیا برخی رویدادها یا اعمال باید نسل‌کشی تلقی شوند یا اینکه چه جنسیتی باید در تصویری که توسط هوش مصنوعی از یک تیم فوتبال ایجاد می‌شود ظاهر شود، اما کارگران این صنعت در مورد نحوه ارزیابی مسائل حساس آموزش ندیده‌اند و این خطر وجود دارد که هوش مصنوعی تبدیل به عرصه کشمکش‌های نژادی، سیاسی و جناحی شود.