به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از گالوپ؛ موسسه گالوپ با پایان تمرکز یک ماهه بر زنان، نتایج آخرین نظرسنجی «شاخص جهانی هولوژیک سلامت زنان» (Hologic Global Women’s Health Index) بر نابرابری رو به رشد در وضعیت سلامت نیمی از جمعیت جهان تاکید می‌کند.

اجرای بخش دوم این نظرسنجی جهانی روندهای نگران کننده‌ای را نشان می‌دهد. از جمله این که در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال ۲۰۲۲ تعداد بیشتری از زنان و دختران برای برآوردن نیازهای اساسی خود در رنج بوده‌اند. در سال ۲۰۲۱، بیش از یک نفر از هر سه نفر (۳۷ درصد) یا تقریباً یک میلیارد زن وضعیت مشقت‌باری را برای برآوردن نیازهای اساسی خود تحمل می‌کنند. این یک میلیارد زن و دختر در سرتاسر جهان در نظرسنجی مورد نظر اظهار کرده‌اند که در مواقعی پول کافی برای خرید غذای مورد نیاز خود ندارند. این نسبت در قیاس با سال قبل ۳۴ درصد افزایش یافته است.

علاوه بر این، روندها نشان می‌دهد که توانایی زنان برای برآورده کردن نیازهای اولیه خود (مانند تهیه غذا) کاهش یافته، در حالی که توانایی مردان برای انجام این کار تغییری نکرده است. زنان اندکی بیشتر از مردان (۳۷ درصد از زنان در مقابل ۳۳ درصد از مردان) اظهار کردند که در سال گذشته موقعیت‌هایی را تجربه کرده‌اند که آن پول کافی برای تهیه غذای مورد نیاز خود را نداشته‌اند. این افزایش با تحقیقات سازمان ملل متحد مطابقت دارد که نشان می‌دهد ناامنی غذایی زنان در طول همه‌گیری بیشتر شده‌ است.

اما در سال ۲۰۲۱ و در تامین سرپناه، آمار مشقت وارده بر زنان و مردان به یک اندازه بود. از هر ۱۰ نفر سه نفر(۳۰ درصد) یا حدود ۸۰۰ میلیون زن و دختر اظهار کردند که گاهی اوقات نمی‌توانند هزینه سرپناه را بپردازند. این درصد مشابه ۲۹ درصدی است که در سال ۲۰۲۰ وضعیت مشابهی را گزارش داده بودند. نظارت بر این روندها در سال‌های آینده بسیار مهم خواهد بود، زیرا عواملی که این شاخص آنها را می‌سنجد با امید به زندگی زنان در بدو تولد مرتبط است. برآورده کردن نیازهای اساسی بیشترین ارتباط را با مدت زندگی یک زن دارد.

تاثیر درآمد کشور بر وضعیت نیازهای اولیه زنان

«شاخص جهانی هولوژیک سلامت زنان» پنج بعد کلیدی سلامت زنان را اندازه‌گیری می‌کند که در صورت ترکیب، ۸۰ درصد از واریانس امید به زندگی زنان در بدو تولد را توضیح می‌دهند. ابعاد اندازه‌گیری شده در این نظرسنجی شامل مراقبت‌های پیشگیرانه، سلامت عاطفی، نگرش به سلامت و ایمنی، سلامت فردی و نیازهای اساسی است. نمرات بالاتر در بعد نیازهای اساسی سلامت به این معنی است که زنان کمتری برای تامین غذای ضروری و سرپناه تلاش می‌کنند. در سطح جهانی، زنان در سال ۲۰۲۱ (با امتیاز ۶۶) نسبت به سال ۲۰۲۰ (۶۸) امتیاز کلی کمتری در بعد نیازهای اساسی کسب کردند.

نابرابری در مورد نیازهای اساسی فراتر از ابعاد جنس و جنسیت است در عوض، نتایج سلامت زنان نیز موقعیتی است و متاثر از دسترسی، اطلاعات و فرصت آنها نسبت به مسائل گوناگون قرار دارد. به عنوان مثال، مکانی که یک زن در آن زندگی می‌کند، وضعیت سلامت او را تعیین خواهد کرد. کشورهای پردرآمد با امید به زندگی حداقل ۸۲ سال برای زنان، کشورهایی هستند که در صدر شاخص بعد نیازهای اساسی قرار دارند، در حالی که کشورهایی که امتیاز پایین‌تری دارند، درآمد پایین‌تری هم دارند و امید به زندگی زنان در آنها کمتر از میانگین جهانی ۷۵ سال برای زنان است. البته در همین حال، برخی از کشورهای پردرآمد توان تامین نیازهای اساسی زنان را ندارند؛ برای مثال، تقریباً از هر چهار زن در ایالات متحده، یک نفر در سال گذشته گزارش داده است که در مواقعی قادر به تهیه غذا نبوده است.

این شاخص در بخش دیگری یک شکاف رو به رشد را در توانایی زنان برای برآوردن نیازهای اساسی، بسته به سطح تحصیلات آنها نشان می‌دهد. از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، افرادی که دارای تحصیلات ابتدایی یا پایینتر از آن بودند، امتیازاتشان در بعد نیازهای اساسی دو امتیاز کاهش یافت، در حالی که زنان با بالاترین سطح تحصیلات، نمرات خود را پنج امتیاز افزایش دادند. زنان با تحصیلات ابتدایی یا کمتر در مقایسه با زنان با بالاترین سطح تحصیلات (۴۸ درصد در مقابل ۱۳ درصد) بیش از سه برابر بیشتر برای تهیه پول غذا دست و پنجه نرم می‌کنند و ۲.۵ برابر بیشتر (۳۸ درصد در مقابل ۱۵ درصد) در معرض مشکل تامین سرپناه هستند.

همچنین شکاف شهری روستایی نیز در حال افزایش است. از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، زنان ساکن در مناطق شهری در بعد نیازهای اساسی سلامت اندکی بهبود یافتند (از امتیاز ۷۲ به ۷۴)، در حالی که زنان در مناطق روستایی توانایی‌شان برای برآوردن نیازهای اساسی از امتیاز ۶۵ به ۶۰ کاهش یافته است. زنان در مناطق روستایی نسبت به زنان شهری ۱.۵ برابر بیشتر اظهار کرده‌اند که توان درآمدی کافی برای تامین غذای خود و خانواده‌شان ندارند (۴۴ درصد در مناطق روستایی در مقابل ۲۸ درصد در مناطق شهری).

در نسخه ۲۰۲۲ گزارش وضعیت امنیت غذایی و تغذیه در جهان(SOFI)، سازمان ملل متحد گزارش داد که تعداد گرسنگان در جهان در سال ۲۰۲۱ به ۸۲۸ میلیون نفر رسید. از عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت، ناامنی غذایی یکی از مواردی است که بیشترین تاثیر را دارد. بزرگسالانی که امنیت غذایی ندارند، طول عمر کمتری دارند و خطر ابتلا به چاقی و بیماری‌های مزمن از جمله فشار خون بالا، دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی برای آنان بیشتر است. آمارهای واضح این شاخص که نشان‌دهنده تفاوت‌های فزاینده بین مردان و زنان در توانایی‌شان برای یافته‌های این مطالعه بر اساس مصاحبه‌های انجام شده با نزدیک به ۱۲۷ هزار زن و مرد در ۱۲۲ کشور و منطقه است. این داده‌ها نشان می‌دهند که برآوردن نیازهای اساسی، به ویژه در میان آسیب‌پذیرترین زنان، یک موضوع فوری بهداشت عمومی است که دولت‌ها باید در نظر بگیرند. توانایی افراد برای مراقبت از سلامتی خود چه مراجعه به پزشک باشد یا دریافت مراقبت‌های پیشگیرانه، و یا دسترسی به مراقبت‌های ویژه مادر، در صورتی که فرد غذای کافی برای خوردن نداشته باشد یا سقفی بالای سر خود نداشته باشد، بی‌هوده است.