به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از نیویورک تایمز؛ معلم‌ها در انگلیس می‌گویند که به اندازه کافی عذاب کشیده‌اند. وضعیت این‌ روزهای معلمان در انگلیس اینطور است؛ کلاس‌های درس شلوغ در ساختمان‌های قدیمی، سال‌ها فشار به واسطه همه‌گیری و کمبود بودجه‌ای که باعث می‌شود آنها برای خرید چسب و خودکار دست به جیب خود ببرند، حتی در حالی که تورم به شدت ارزش حقوق‌شان را کم کرده است.

صدها مدرسه در روز چهارشنبه (۲۴ اسفند) به طور کامل یا جزئی تعطیل شدند، از جمله بسیاری از آنها که برنامه خود را به علت ترک دسته جمعی معلمان کاهش داده بودند. ترک مدارس بخشی از اعتصاب دو روزه معلمان در بریتانیا است.

پلیس برآورد خود را از اعتصاب کننده‌گان اعلام نکرد، اما اتحادیه‌های معلمان گفتند که حدود ۴۰۰۰۰ نفر روز چهارشنبه در لندن تظاهرات کردند، بسیاری از آنها پرچم‌های صورتی و نارنجی را در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود «افزایش حقوق».

الن یتس مالوِن، معلم ۳۰ ساله‌ای در میان جمعیت در مرکز لندن، می‌گوید: «هیچ کس نمی‌خواهد این کار را انجام دهد، هیچ کس نمی‌خواهد از بچه‌ها دور باشد، حتی بچه‌ها هم این را می‌فهمند. اما مربیان احساس کردند که چاره دیگری ندارند. ما فقط به خاطر دستمزد اعتصاب نمی‌کنیم، مسائل مهم دیگری هم در کار است».

او از خانه‌اش در نزدیکی برایتون انگلستان ۸۶ کیلومتر سفر کرده تا به معلمان و حامیان آنها بپیوندد که به عنوان بخشی از اعتصاب در لندن تجمع کرده‌اند. اعتصابی که آخرین اقدام از مجموعه اقدامات معلمان در بریتانیا برای افزایش حقوق و شرایط کاری بهتر است.

این تظاهرات با اعتصاب مترو لندن و سومین روز توقف کار پزشکان جوان شاغل در خدمات بهداشت ملی همزمان بود. سه اعتصابی که عدم توان حل و فصل اختلافات کاری را در تعدادی از صنایع بریتانیا یادآوری می‌شود که ماه‌ها کشور را مختل کرده و دوباره توجه را به مشکلات اقتصادی جلب می‌کند که معلمان، پزشکان، کارگران حمل و نقل و بسیاری دیگر احساس می‌کنند.

تعداد قابل توجهی از پزشکان روز چهارشنبه به معلمان پیوستند تا همبستگی خود را نشان دهند، از جمله جنی هان ۲۸ ساله، پزشکی که معتقد است «ارسال یک پیام واضح در حالی که دولت برنامه مالی خود را برای سال آینده ارزیابی می‌کند اهمیت زیادی دارد».

اعتصابات چهارشنبه در روز اعلام بودجه سالانه از سوی جرمی هانت رخ داد. وزیر خزانه‌داری بریتانیا با اعلام بودجه جدید گفت که دفتر بودجه پیش‌بینی کرده که «به دلیل تغییر عوامل بین‌المللی و اقداماتی که من انجام می‌دهم» بریتانیا امسال وارد رکود اقتصادی نمی‌شود، اما اقتصاد منقبض خواهد شد.

سخنرانی بودجه آقای هانت، برنامه‌ای در مورد هزینه‌های آموزشی یا حل و فصل اختلافات کاری ارائه نکرد. او گفت که اعتصابات ریشه در تورم بالا دارد و دولت برای حل و فصل اختلافات «سخت کار خواهد کرد... اما فقط به روشی که تورم را تشدید نکند».

این در حالی است که اتحادیه‌های سراسری بخش دولتی از دولت محافظه‌کار فعلی خواسته بودند تا بودجه بیشتری را متعهد شود. سال‌ها کمبود بودجه برخی از ضروری‌ترین خدمات عمومی کشور از جمله مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و حمل‌ونقل را از بین برده است. مدت کوتاهی پس از اعلام دولت، اتحادیه‌های مختلف از جمله یونیت و یونیسون، که نماینده کارکنان در تعدادی از بخش‌ها از جمله مراقبت‌های بهداشتی هستند، شروع به انتقاد از اقدامات دولت در رابطه با بودجه عمومی کردند.

جیلیان کیگان، وزیر آموزش و پرورش در این رابطه گفته بود که در صورت لغو اعتصابات، آماده مذاکره با اتحادیه‌ها است. او در نامه‌ای به معلمان در ماه فوریه، اذعان کرد که نگرانی‌های آنها را در مورد حقوق و منابع دانش‌آموزان را درک می‌کند و گفت: «می‌فهمم که حجم کاری شما به عنوان معلم و جلودار آموزش زیاد است» اما او استدلال کرد که «توقف اعتصاب به نفع همه است».

در هر حال اصرار نتیجه نداد؛ برخی از مدارس، در روز چهارشنبه به طور کامل تعطیل شدند، در حالی که برخی دیگر هنوز با کلاس‌های محدود یا آنلاین کار می‌کردند.

برای بسیاری از معلمانی که روز چهارشنبه بیرون آمدند، اعتصاب فقط به خاطر حقوق نبود. آنها گفتند که کمبود بودجه برای آموزش، دانش‌آموزان را با منابع کمی در ساختمان‌های قدیمی مدارس مواجه کرده است و اغلب خود معلمان را مجبور می‌کند که لوازم ضروری کلاس را با پول خود خریداری کنند. به نظر بسیاری از معلمان، در پی سال‌ها بی‌ثباتی و عدم اطمینان در آموزش عمومی، مشکلات عمیق‌تر شده است. مسئله‌ای که تأثیر زیادی بر سلامت روان معلمان، کارکنان و کودکان دارد.

آقای رولند، ۲۷ ساله و معلم تاریخ پوستری زرد رنگ با این پیام در دست داشت: «من می‌خواهم بریتانیای دوره ویکتوریا را آموزش دهم، نه که در آن زندگی کنم!» او از تصمیم سخت خود برای پیوستن به اعتصاب گفت: «من احساس گناه می‌کنم که در کلاس نیستم، اما در عین حال، اگر این کار را نکنید، نمی‌توانید تغییری ایجاد کنید». وی افزود که از سوی والدین دانش‌آموزان احساس حمایت کرده است، به‌ویژه زمانی که در اعتصاب‌های قبلی به منطقه خدمت خود رفته بود.

کارولین آلن، ۴۱ ساله، یک معلم و یک والد مجرد، به همراه دخترش، اِولین ۱۰ ساله، از آکسفوردشایر برای راهپیمایی به مرکز لندن آمده بود. تقریباً تمام معلمان مدرسه او که دخترش نیز در آن تحصیل می‌کند تصمیم به اعتصاب گرفتند و مدرسه روز چهارشنبه درهای خود را بست. او گفت که سال‌ها کمبود بودجه مدارس را «در یک نقطه بحرانی» قرار داده است. معلم دیگری با سابقه ۲۵ سال تدریس می‌گوید: «در طول مدتی که من تدریس می‌کنم، حجم کاری ما به شدت تغییر کرده است، اما این تغییر به رسمیت شناخته نشده است، وظایف حمایتی از دانش‌آموزان بر روی معلمان بار می‌شود و هر دو طرف از این وضعیت آسیب می‌بینند».

پس از ماه‌ها اعتصاب دوره‌ای اتحادیه ملی آموزش یا N.E.U، خواستار دو روز آخر از اعتصاب‌های برنامه‌ریزی‌شده در انگلیس در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه شده بود. در حالی که معلمان در بریتانیا توسط تعدادی اتحادیه نمایندگی می شوند، N.E.U دارای بیشترین تعداد اعضا است و بیش از نیم میلیون مربی در سراسر کشور را نمایندگی‌ می‌کند.

خانم کیگان، وزیر آموزش و پرورش در نامه‌ای سرگشاده به والدین در روز سه شنبه، اعتصابات را «غیرضروری» و ایجاد «اختلال بی‌مورد» خواند. اقدامی که به تلاش برای به اختلاف کشاندن معلمان و خانواده‌ها تعبیر شد. به هر ترتیب در جریان راهپیمایی روز چهارشنبه در لندن، ماشین‌ها و اتوبوس‌ها در حمایت از معلمان اعتصاب‌کننده بوق زدند.

پیشنهاد خانم کیگان برای ملاقات و گفتگو در مورد حقوق معلمان مشروط به توقف اعتصاب بود، اما با پایان یافتن این اعتصاب پس از پنجشنبه، ممکن است اتحادیه‌ها و دولت در هفته آینده گفتگو را آغاز کنند.