به گزارش آتیه‌آنلاین، اما تراژدی از مارس سال ۲۰۲۰ آغاز شد. در چند هفته اول شیوع ویروس کرونا، بازار کار بیش از ۲۰ میلیون شغل را از دست داد. اکنون، یک سال بعد از آغاز همه‌گیری، حدوداً ۸ میلیون آمریکایی کمتر از فوریه سال ۲۰۲۰ (بهمن‌ماه سال ۹۸) شاغل هستند، در حالی که نیروی کار ۳.۹ میلیون نفر هم کاهش یافته است. اما با وجود علائمی ‌که به بهبود در بسیاری از بخش‌های اقتصادی اشاره دارد، کارگران دوباره برای یافتن شغل‌های جدید و البته ترک کارهای فعلی تلاش می‌کنند. طبق یک نظرسنجی از هر چهار کارگر، یک کارگر در حال برنامه‌ریزی برای یافتن فرصت‌های جدیدتر شغلی است. داده‌های جمع‌آوری شده در مارس سال ۲۰۲۱، شامل یک نمونه ۲ هزار نفری از بزرگسالان شاغل بوده است. از جمله نمونه‌های آماری قابل توجه، کارگرانی هستند که از راه دور در طی همه‌گیری مشغول به کار بوده و هستند. در این گزارش نگاهی انداخته‌ایم به اینکه چه کسی قصد دارد شغل خود را ترک کند و کارفرمایان چه کسانی را باید حفظ یا استخدام کنند.

چه کسی خواهد رفت؟

۲۶ درصد از کارگران قصد دارند کارفرمایان خود را پس از همه‌گیری ترک کنند و ۸۰ درصد آنها این کار را انجام می‌دهند؛ زیرا نگران پیشرفت شغلی خود هستند. در همین حال، ۷۲ درصد کارگران می‌گویند همه‌گیری ویروس کرونا باعث شده که آنها در مورد مهارت‌های خود تجدیدنظر کنند. بیش از نیمی‌ از افراد شاغل در طی همه‌گیری به دنبال آموزش‌ها و مهارت‌های جدید هستند و احتمالاً خود را برای تغییر شغل در چند ماه آینده آماده می‌کنند. کارگرانی که مایل به ترک کار هستند با قاطعیت می‌گویند که با انعطاف‌پذیری بیشتر به دنبال کار جدیدی هستند. در واقع حتی در میان کسانی که فکر تغییر شغل را ندارند نیمی ‌از افراد (که در حال حاضر از راه دور کار می‌کنند)، می‌گویند اگر شرکت فعلی آنها گزینه کار از راه دور را تعلیق کند، آنها در شرکتی ادامه خواهند داد که گزینه کار از راه دور در آن وجود داشته باشد.   سهم افرادی که به ترک آن فکر می‌کنند و استدلال آنها، محقق و استاد روانشناسی دانشگاه هیوستون را متعجب نمی‌کند. در حالی که شرکت‌ها می‌فهمند چگونه پس از همه‌گیری انعطاف‌پذیری خود را گسترش دهند، او نگران است که محل کار می‌تواند اختلاف بین افراد پرتحرک را که می‌توانند به بهترین وجه در شغل خود جهش کنند را افزایش دهد.  اوری به (CNBC) می‌گوید: «مفهوم جهش، دریافت پیشنهادات دیگر و افزایش ارزش بازار شما برای اعضای گروه‌های غالب است؛ برای کسانی که بهتر کار می‌کنند.» منظور او البته بیشتر مردان سفیدپوست است و برای زنان و اقلیت‌ها کمتر این اتفاق می‌افتد. در حال حاضر افرادی که می‌توانند از راه دور کار کنند تمایل به کارگران سفیدپوست، تحصیلکرده و پولساز دارند؛ اما چگونه شرکت‌های بزرگ آمریکایی در حال از بین بردن کارمندان سیاهپوست هستند؟ 

آنچه کارفرمایان باید در مورد آن فکر کنند

وی می‌گوید حتی اگر یک نفر قصد ترک شغل خود را داشته باشد، باعث نگرانی هر رهبر و مدیر سازمانی می‌شود. از نظر کارفرمایان، سه زمینه نگرانی وجود دارد که رهبران باید در استراتژی‌های بقا به آنها فکر کنند.  اول اینکه سازمان‌ها باید در مورد چگونگی حفظ فرهنگ شرکت خود و کمک به کارمندان در یک ارتباط از راه دور تجدیدنظر کنند. جدایی فزاینده از کارفرما، به‌ویژه در سال گذشته، می‌تواند مردم را نسبت به تغییر شغل و گرفتن تماس تلفنی با مشاغل دیگر تحریک کند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد کارگران می‌خواهند مدت زمان زیادی پس از کاهش خطرهای همه‌گیری، همچنان به دورکاری ادامه دهند. البته بیشتر آنها یک مدل ترکیبی از کار را می‌خواهند؛ جایی که آنها وقت خود را بین یک دفتر و منزل تقسیم کنند. ۶۸ درصد از کارگران معتقدند که این تعادل مدل «ایده‌آل» کار است. در واقع احتمالاً بسیاری از شرکت‌ها به این مدل خواهند رسید. دوم اینکه، همه‌گیری اضطراب کارگران را افزایش داده است، زیرا آنها مهارت‌های جدیدی نمی‌آموزند یا جایی برای پیشرفت نمی‌بینند؛ مگر اینکه شرکت را ترک کنند. در واقع یکی از نتایج همه‌گیری، سرعت پذیرش فناوری برای ادامه رقابت و نیاز به یادگیری مهارت بوده است.  از آنجا که شرکت‌ها آینده خود را در نظر می‌گیرند، باید مسیرهای بهبود کیفیت، افزایش نیرو و ارتقاء سطح مالی را نیز در نظر گرفت که می‌تواند به رفع سومین زمینه مورد توجه کارگران یعنی انعطاف‌پذیری مالی هم کمک کند. کارگران می‌توانند از هر جایی شغل بگیرند و طبعاً به دنبال کارهایی می‌روند که پول خوب و فرصت یادگیری و پیشرفت داشته باشد. همچنین مزایایی را برای تعادل بین زندگی و کار فراهم کنند. اگر شما یک کارفرما باشید و نتوانید نیروهای خود را با وضعیت سازگار کنید، کارمندان و کارگران مستعد خود را از دست خواهید داد.