در مورد آسم در کودکان و علل آن توضیح می‌دهید؟
بیماری آسم یکی از شایع‌ترین بیماری‌های تنفسی در کودکان و یکی از موارد شایع مراجعه اورژانسی به مراکز درمانی و بیمارستان‌ها است. این بیماری در سنین کودکی در پسران شیوع بیشتری دارد، اما با افزایش سن، بین دو جنس یکسان می‌شود. تحریک‌پذیری بیش از حد مجاری هوا نسبت به طیف وسیعی از عوامل، مهمترین عامل در کودکان مبتلا به آسم است. مجرای هوایی این کودکان به محرک‌های مختلف، اغلب واکنش‌های التهابی شدیدتری نسبت به کودکان سالم نشان می‌دهد. بیماری آسم به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود؛. آسم آلرژیک و آسم بدون علت مشخص. معمولاً کودکان جزو مبتلایان به آسم آلرژیک هستند که اغلب یکی از بستگانشان سابقه بیماری آلرژیک مانند کهیر یا اگزما را دارند. عواملی که باعث بروز حمله‌های آسمی در کودکان می‌شوند عبارتند از:
عفونت‌های تنفسی: شایع‌ترین علت ایجاد آسم ابتلا به عفونت تنفسی علامت‌دار است.
عوامل حساسیت‌زا: عوامل حساسیت‌زا مانند گرد گل یا هر عامل حساسیت‌زای دیگر در کودکان مبتلا به آسم آلرژیک می‌توانند سبب یک حمله شوند.
دارو: برخی از داروها در کودکان مبتلا به آسم می‌توانند یک حمله را آغاز کنند. داروی آسپرین به تنهایی می‌تواندحمله‌های تنگی نفس مانند آسم را در افرادی حساس به آسپرین ایجاد کند.
آلودگی هوا: یکی از مهمترین دلایل ابتلا کودکان به بیماری آسم است. این در حالی است که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض هوای ناپاک می‌تواند به بروز بیماری‌های تنفسی، به ویژه در کودکان منجر شود. کودکان آسیب‌پذیرترند؛ به این دلیل که فعالتر از بزرگسالان هستند و میزان هوای دریافتی آن‌ها بیشتر است که باعث می‌شود بیشتر مستعد استنشاق آلاینده‌ها باشند.
تماس با مواد محرک: تماس با حیوانات از دیگر عوامل آغاز حملات آسم در کودکان به شمار می‌رود.
آسم در کودکان دارای چه علائم و نشانه‌هایی است؟
آسم کودکان می‌تواند علائم آزاردهنده روزانه‌ای ایجاد کند که در بازی، ورزش، مدرسه و خواب اختلال ایجاد می‌کند. در برخی از کودکان، آسم کنترل‌نشده می‌تواند باعث بروز حملات خطرناک آسم شود. علائم و نشانه‌های رایج آسم کودکان عبارتند از: سرفه‌های مکرر، صدای سوت‌مانند یا خس‌خس هنگام بازدم، تنگی نفس و گرفتگی قفسه سینه.
علائم و نشانه‌های آسم کودکان از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و ممکن است با گذشت زمان بدتر یا بهتر شود. کودک ممکن است تنها یک نشانه داشته باشد؛ مانند سرفه طولانی مدت یا احتقان قفسه سینه.
تشخیص اینکه آیا علائم کودک شما ناشی از آسم است یا خیر، ممکن است دشوار باشد. خس‌خس دوره‌ای یا طولانی‌مدت و سایر علائم شبه آسم می‌تواند ناشی از برونشیت عفونی یا سایر مشکلات تنفسی باشد.
حمله آسم چیست و چرا به وجود می‌آید؟
در بیماری آسم، تورم در راه‌های هوایی می‌تواند رسیدن هوا به ریه‌ها و در نتیجه ورود اکسیژن به جریان خون و اندام‌های حیاتی را به طور کامل متوقف کند. حملات آسم هنگامی رخ می‌دهد که علائم به اوج خود برسند یا به طور ناگهانی شروع می‌شوند که از خفیف تا شدید متغیر است. حمله آسم می‌تواند کشنده نیز باشد و نیاز به بستری فوری در بیمارستان دارد. در شروع حمله آسم، راه‌های هوایی اجازه ورود هوا به اندازه کافی به ریه‌ها را می‌دهند، اما اجازه خروج دی‌اکسیدکربن با سرعت کافی را نمی‌دهند. دی‌اکسیدکربن برای بدن سمی است و اگر طی حمله آسم طولانی‌مدت از بدن خارج نشود منجر به افزایش گاز دی‌اکسیدکربن در ریه و کاهش ورود اکسیژن به جریان خون می‌شود.
در مورد تشخیص بیماری آسم در کودکان هم توضیح می‌دهید؟
معمولاً پزشک با استفاده از تست‌های خاص و انجام معاینه کامل می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد. بعضی از روش‌های تشخیصی عبارتند از:
اسپیرومتری: اسپیرومتر دستگاهی است که برای بررسی عملکرد ریه استفاده می‌شود. این کار را می‌توان در کودکان خردسال، از جمله نوزادان انجام داد.
نظارت بر اوج جریان: برای اندازه‌گیری میزان هوایی که کودک می‌تواند از ریه ها خارج کند، از جریان‌سنج پیک استفاده می‌شود. این اندازه‌گیری برای بررسی میزان کنترل آسم کودک بسیار مهم است.
اشعه ایکس قفسه سینه: این آزمایش تشخیصی از پرتوهای نامرئی انرژی برای ایجاد تصاویری از بافت‌های داخلی، استخوان‌ها و اندام‌های روی فیلم استفاده می‌کند.
آزمایش‌های آلرژی: آزمایش‌های حساسیت می‌تواند نشان دهدآیا کودک آلرژی دارد که ممکن است باعث ایجاد یا بدتر شدن آسم شود یا خیر. در درمان این بیماری داروهای مختلف اغلب به صورت اسپری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چه اقداماتی باید برای کودک مبتلا به آسم انجام داد؟
هرگز ناامید نشوید. طی سال‌های اخیر پیشرفت‌های زیادی در مورد درمان و کنترل علائم این بیماری انجام شده و در حال حاضر بسیاری از افراد موفق با وجود ابتلا به این بیماری از زندگی موفقی برخوردارند.
رعایت موازین پیشگیری از مؤثرترین اقداماتی است که می‌توان انجام داد. اگر مواد حساسیت‌زا را از محیط زندگی کودک دور کنید علائم بیماری به طور حتم کاهش می‌یابد. برای این کار از بستر کودک شروع کنید؛ زیرا کودک یک‌سوم ساعات شبانه‌روز خود را در بستر می‌گذراند، بنابراین مواد حساسیت‌زا را از بخش‌های زندگی او حذف کنید.
بالش‌ها و تشک‌ها را با پوشش‌های پلی‌استر بپوشانید، به نحوی که مواد حساسیت‌زا از آن‌ها خارج نشوند.
پرده‌های منزل و تشک‌ها را هر هفته جاروبرقی بکشید.
ملحفه و روبالشی‌ها را هرچند وقت یکبار با آب جوش بشویید.
روی مبل‌ها را با روکش‌های مناسب بپوشانید تا گردوغبار کمتر به شما برسد.
نظر شما