به گزارش آتیه آنلاین، با توجه به داده‌های آماری مرتبط با شاخص‌های تعداد افراد شاغل و جمعیت بیکاران، باید ۱۴۰۲ را سال شکوفایی بازار کار و رونق محیط کسب و کار نامید، چرا که در این سال اشتغالزایی با رشد اقتصادی همسو شده بود. این روند در نیمه دوم سال‌های ۱۴۰۰ و سال ۱۴۰۱ نیز ادامه پیدا کرده بود.

نرخ بیکاری در دهه ۹۰

نرخ بیکاری در سال ۹۲ بالغ بر ۱۰.۵ درصد بود که در سال ۹۹ با کاهش ۰.۹ درصدی به ۹.۶ درصد رسید. یکی از دلایل تک رقمی شدن نرخ بیکاری ناشی از فعالیت دولت برای ایجاد شغل نیست بلکه کاهش نرخ مشارکت اقتصادی است.

مؤید این مسأله خروج بیش از یک میلیون نفر از شاغل در سال ۹۸ تا ۹۹ است و نسبت اشتغال نیز در این بازه زمانی ۲.۱ درصد کاهش یافت. از سوی دیگر جمعیت فعال کشور در قالب افراد جویای کار در این مدت یک میلیون و ۴۳۰ هزار نفر کاشته شد.

بنا به آمار رسمی مرکز آمار ایران، تغییرات جمع شاغلان از سال ۹۶ نشان می‌دهد که بیش از ۳۴ هزار نفر از شاغلان کاسته شده در حالی که با توجه به برنامه ایجاد یک میلیون شغل سالانه دولت، قاعدتاً باید ۴ میلیون فرصت شغلی ایجاد شده باشد.

در صورتی که جمعیت شاغل از سال ۹۲ به نسبت ۹۹ گرفته شود، کل میزان اشتغال ایجاد شده کمتر از ۲ میلیون نفر است؛ در این حوزه انحراف منابع برای ایجاد حداقل ۴ میلیون فرصت شغلی مشهود است.

تغییرات جمعیت بیکار در سال ۹۲ نسبت به سال ۹۹ نیز نشان می‌دهد بیش از ۹ هزار نفر از جمعیت بیکار کاهش یافت. در خروجی نسبت سال ۹۶ به ۹۹ نیز کاهش ۷۳۰ هزار نفری جمعیت بیکاران در قالب که میانگین سالانه ۱۸۰ هزار نفر مشهود است.

در دولت سیزدهم چه گذشت؟

همزمان با آغاز کار دولت سیزدهم در ۱۲ مرداد ماه سال ۱۴۰۰، اقتصاد کشور به دلیل همه‌گیری کرونا در رکودتورمی بسر می‌برد. در آن هنگام، شیوع کووید ۱۹ بسیاری از شغل‌های موجود در بخش‌های خدماتی و صنعت را از بین برده بود و اشتغال بخش کشاورزی با وقوع خشکسالی‌های پیاپی به کمترین میزان خود رسید. به معنای دیگر، در آن زمانه کمترین تبعات منفی شدن رشد اقتصادی کشور، افزایش تعداد بیکاران و کاهش جمعیت فعال بود.

اولین اقدام، مهار کرونا با واکسیناسیون گسترده بود که در این مرحله توفیق حاصل و سپس ارائه دستورالعمل‌های لازم برای مهار بیکاری انجام شد. از جمله این اقدامات در قالب تسهیل در صدور مجوزهای کسب و کار باعث شد تا اصناف به راحتی بتوانند یک کسب و کار را در سامانه ملی درگاه مجوزها ثبت و آن را راه‌اندازی کنند.

از مؤلفه‌های بارز رونق بازار کار سال قبل، افزایش بیش از یک میلیون و ۲۲۷ هزار نفراشتغال نسبت به دوران کرونا و ۲۱۶ هزار نفری پیش از کرونا است. به عبارتی باید گفت که اشتغال بار دیگر همزمان با رشد نرخ مشارکت اقتصادی دوباره رونق گرفت و به مسیر خود بازگشت.

بر اساس آمارهای موجود، در سال گذشته تمامی شاخص‌های بازار کار با تغییرات مثبت مواجه شد، به‌طوری‌که نرخ اشتغالزایی در این سال با رسیدن به مرز ۲۴ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر و ثبت رکورد بی‌مانند در ۲۶ سال اخیر در کانال ۸.۱ درصد قرار گرفت.

گزارش مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که جمعیت شاغلان ۱۵ ساله و بیشتر در سال ١٣٩٩، برابر با ٢٣ میلیون و ۳۴۵هزار نفر بوده که نسبت به سال قبل از آن بیش از یک میلیون نفر کاهش یافته بود؛ به این معنی که بیش از یک میلیون نفر از بازار کار به دلایلی خارج شده‌ بودند.

همچنین تعداد شاغلان در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۳۹۹ به میزان ۴.۰۳ درصد با افزایش مواجه شد؛ این در حالی است که نرخ بیکاری از دوران پیش از کرونا با کاهش ۲.۶ درصدی تک رقمی شده و به ۸.۱ درصد رسیده است.

در سال‌های ۱۴۰۰ تا سال ۱۴۰۲، بازار کار را به‌خوبی رونق داشت؛ به طوری که نرخ بیکاری تحویل گرفته در کانال ۹.۲ درصد، در کمتر از دو سال با کاهش یک درصدی مواجه شد؛ این مهم این همزمان با افزایش نرخ مشارکت اقتصادی بود. به عبارتی وقتی نرخ مشارکت اقتصادی با افزایش مواجه شود و از سویی نرخ بیکاری همسو با رشد اشتغال شود، می‌‏توان گفت که اشتغالزایی در آن بازه زمانی موفقیت‌آمیز بوده و اشتغال به‏‌صورت درست ایجاد شده است.

داده‏‌ها نشان می‏‌دهد که در دو سال گذشته نرخ اشتغال تمام وقت ۱۷ درصد نیز با افزایش مواجه شده و این موضوع گویای این است که محیط کسب و کار کشور بهبود یافته و شغل‏های ایجاد شده پایدار بوده‌‏اند.