به گزارش آتیه آنلاین، داده‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشاندهنده این است که در کنار بیش از ۱۴۵ هزار جوینده کار و ۲۵۲ هزار فرصت شغلی، بیش از ۲۵۰ هزار نفر برای اشتغال به کارفرمایان معرفی شده و از این تعداد بالغ بر ۴۳ هزار نفر مشغول به‌کار شده‌اند. این در حالی است که سال قبل از آن(۱۴۰۰) با وجود بیش از ۱۸۳ هزار جوینده کار و بالغ بر ۴۲۷ هزار فرصت شغلی، ۲۸۷ هزار نفر به بخش کارفرمایی معرفی شده و حدود ۵۹ هزار نفر مشغول به کار شدند.
بیشترین و کمترین جوینده کار در کدام استان‌ها است
خروجی سالنامه وزارت کار بیانگر این است که در سال گذشته استانهای کرمان، خراسان رضوی و تهران بیشترین میزان افراد جوینده کار و استانهای کهگیلویه و بویراحمد، سیستان و بلوچستان و اردبیل کمترین میزان ثبت‌نام کارجو برای اشتغال از طریق کاریابی‌ها را داشته‌اند.
همچنین استانهای اصفهان، تهران و خراسان رضوی در این مدت با ثبت بالاترین میزان فرصت‌های شغلی و استانهای کهگیلویه و بویراحمد، ایلام و سیستان و بلوچستان با پایین‌ترین میزان وجود فرصت‌های شغلی، بیشترین و کمترین بستر تاثیرگذاری را در فضای کسب و کار و اشتغال از طریق مراکز کاریابی فراهم کرده‌اند.
براساس آمارهای موجود، استانهای اصفهان، تهران و خراسان رضوی بالاترین و استانهای کهگیلویه و بویراحمد، ایلام و سیستان و بلوچستان پایین‌ترین میزان معرفی افراد کارجو به کارفرما را در کارنامه عملکردی سال قبل ثبت‌کرده‌اند.
همچنین در حوزه اشتغال به‌کار به عنوان مهم‌ترین شاخص و هدف اصلی فعالیت مراکز کاریابی در سطح کشور، استانهای خراسان رضوی، قزوین و مازندران بیشترین آمار و استانهای کردستان، کهگیلویه و بویراحمد و گیلان نیز کمترین میزان اشتغال از طریق این مراکز را در سال قبل داشته‌اند.
آمار جویندگان کار و اشتغال از طریق مراکز خدمات اشتغال
جدیدترین آمارها حاکی از کاهش تعداد جویندگان کار، فرصت‌های شغلی، معرفی به کارفرما و اشتغال از طریق مراکز خدمات اشتغال یا همان کاریابی‌های دولتی در سه‌سال اخیر است. براین اساس جویندگان کار ثبت‌نام شده در مراکز خدمات اشتغال دولتی در سال ۱۳۹۹ بیش از ۶۶ هزار نفر، در سال ۱۴۰۰ بالغ بر ۴۵ هزار نفر و در سال گذشته حدود ۱۶ هزار نفر اعلام شده است.
در این بازه زمانی کاهش فرصت‌های شغلی از طریق کاریابی‌های دولتی نیز از رقمی بالغ بر ۱۱۰ هزار نفر در سال ۱۳۹۹ به بیش از ۱۰ هزار نفر در سال قبل رسیده است. به این واسطه به ترتیب در سالهای ۱۳۹۹، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ حدود ۶۱ هزار نفر، ۱۵ هزار نفر و ۱۱ هزار نفر به عنوان نیروی کار به مراکز خدمات اشتغال دولتی معرفی شده‌اند.
در همین مدت نیز حدود ۲۶ هزار نفر در سال ۱۳۹۹، نزدیک به ۲۵ هزار نفر در سال ۱۴۰۰ و بیش از هفت هزار نفر در سال قبل از طریق مراکز کاریابی بخش دولتی در کارگاه‌های مشمول اشتغال به‌کار داشته‌اند.
آمار بالای کاریابی‌های خصوصی دربرابر مراکز دولتی
آمار مربوط به فعالیت کاریابی‌های بخش خصوصی و مراکز خدمات اشتغال دولتی در سال گذشته نشان از حضور و فعالیت چندبرابری دفاتر کاریابی خصوصی نسبت به مراکز کاریابی دولتی دارد و این در حالی است که این مراکز در مقایسه سالهای ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ در حوزه فعالیت مراکز خدمات اشتغال، کاهش و در قالب فعالیت کاریابی‌های خصوصی با افزایش مواجه شده است.
براساس داده‌های آماری کاریابی‌های بخش خصوصی، در این حوزه ۹۸ مرکز در سال ۱۴۰۰ فعال بوده‌اند که این آمار در سال گذشته به ۴۵ مرکز خدمات اشتغال کاهش پیدا کرده است. همچنین تعداد کاریابی‌های بخش خصوصی اعم از داخلی و خارجی در سال ۱۴۰۰ یک‌هزار و ۱۰۱ مورد اعلام شده که با روند افزایشی در سال قبل به یک‌هزار و ۴۹۸ دفتر رسیده است.
در مجموع در سال گذشته یک‌هزار و ۵۴۳ دفتر کاریابی و مراکز خدمات اشتغال در حوزه‌های دولتی، خصوصی، داخلی و خارجی مشغول ارائه خدمات به جامعه کارجو و کارفرما بوده‌اند که بیشترین آمار این مراکز به ترتیب در استانهای تهران، فارس و آذربایجان غربی و کمترین آنها در استانهای کهگیلویه و بویراحمد، قم و کردستان ثبت شده است. نکته اینکه اکثریت آمار فعالیت کاریابی‌ها در استان‌ها مربوط به دفاتر کاریابی بخش خصوصی است و مراکز خدمات اشتغال دولتی، بخش بسیار اندکی از آمار این حوزه را به خود اختصاص داده است.
همچنین در حوزه کاریابی‌های خارجی فعال در بخش خصوصی نیز آمار از ۱۹۰ مورد در سال ۱۴۰۰ به تعداد ۱۹۸ دفتر در سال گذشته رسیده است.
کارکرد دفاتر کاریابی و مراکز خدمات اشتغال
اساساً «کاریابی» را می‌توان فرایندی دانست که طی آن ثبت‌نام و جست‌وجوی شغل برای افراد جوینده کار، فرصت‌های شغلی و تأمین نیروی انسانی برای کارفرمایان، منتهی به اشتغال می‌شود. به عبارتی در جریان این فرایند، «اشتغال» موضوع ارتباط کارجو و کارفرما شده و هردو موفق به کسب به منافع خود در حوزه‌های اشتغال به‌کار و یافتن نیروی کار می‌شوند.
به طور کلی «مراکز خدمات اشتغال یا کاریابی» براساس رسالت خود مراکزی محسوب می‌شوند که تحت پوشش وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و با تبعیت از قوانین و مقررات جاری حوزه کار، خدمات راهنمایی و مشاوره شغلی و کاریابی را برای جویندگان کار و کارفرما ارائه می‌دهند. کاریابی دولتی با نام مراکز خدمات اشتغال، کاریابی خصوصی، کاریابی داخلی و کاریابی خارجی به عنوان انواع مختلف کاریابی، ارائه خدمات به افراد جوینده کار و کارفرمایان در قالب شرکای اجتماعی حوزه کار را عهده‌دار هستند.
در ادبیات حوزه فعالیت دفاتر کاریابی، مراکز خدمات اشتغال با نام کاریابی دولتی شناخته می‌شوند و دفاتر بخش خصوصی نیز در قالب مراکز کاریابی داخلی و خارجی مشغول به ارائه خدمات این حوزه هستند. تفاوت کاریابی دولتی و خصوصی نیز در کنار فضای یکسان کارکردی و اهداف آنها، دریافت وجه یا حق‌الزحمه توسط مراکز کاریابی خصوصی است. همچنین کاریابی داخلی در حوزه فعالیت درون کشور و کاریابی خارجی نیز براساس فهرست کشورهای اعلامی از سوی وزارت کار، اخذ روادید مرتبط با کار و اعزام نیروی کار را برعهده دارند.
نظر شما