به گزارش آتیه آنلاین، گرمازدگی یکی از آسیب‌های کار کردن در گرمای شدید است که در صورت پیشرفت می‌تواند به بیهوشی و حتی اغما بیانجامد. در تابستان‌های با دمای بالا، کارگران بسیاری در معرض خطر گرمازدگی قرار می‌گیرند و این خطر فقط برای نفتی‌های جنوب نیست؛ کارگر شهرداری که در اهواز یا در یکی از شهرهای سیستان و بلوچستان در طول روز کار می‌کند یا پاکبانی که در اتوبان‌های پایتخت در گرمای ۴۰ درجه و یا بیشتر مشغول به کار است، هر روز در معرض خطر گرمازدگی قرار دارد.
گرمازدگی، پدیده‌ای عجیب و غریب نیست، خیلی ساده اتفاق می‌افتد. در سال‌های گذشته، اخباری در ارتباط با فوت در اثرگرمازدگی کارگران منتشر شد، برای نمونه در مردادماه ۹۹ ابراهیم عرب‌زاده، کارگر پیمانکاری بندر ماهشهر بر اثر گرمازدگی شدید جان خود را از دست داد یا در آخرین روز تیرماهِ سال ۹۸ یک کارگر پیمانکاری پارس جنوبی به دلیل شرایط گرمای هوا جان باخت. متاسفانه در روزهای اوج گرما در تابستان هر سال، شاهد این دست اتفاقات ناگوار هستیم اما راه چاره چیست؛ کارفرمایان چه الزاماتی را باید رعایت کنند و اصولاً شرایط استاندارد برای کار در گرمای شدید چگونه باید باشد؟
براساس اصول علمی، دمای بدن انسان در حالت طبیعی ۳۷.۵ درجه سانتیگراد است و تغییرات دمای بدن بیش از دو درجه می‌تواند اختلالات شدید عملکرد دستگاه‌های بدن و حتی مرگ را موجب شود. به همین دلیل، گرمازدگی می‌تواند عوارض مختلفی از خستگی گرمایی گرفته تا بیهوشی و ایست قلبی را در پی داشته باشد؛ در این شرایط، کارشناسان راهکارهایی برای کاهش خطرات گرما پیشنهاد می‌دهند.
راهکارهای اجتناب از گرمازدگی
از مهم‌ترین این راهکارها، «کم کردن توافقی ساعات کار» و «توقف کامل کار در ساعات اوج گرما» است. غلامحسین عشقی، کارشناس ارشد ایمنی صنعتی در این رابطه گفته است: گرمای هوا در مناطق جنوب کشور در تابستان‌ها تا بیش از ۵۰ درجه افزایش می‌یابد از همین رو در مناطق جنوبی ایران، معمولاً با توافق میان کارگر و کارفرما ساعات کار را کاهش می‌دهند. در برخی از صنایع، کارگر با هماهنگی کارفرما بین ساعت‌های ۱۲ تا ۱۵ کار خود را برای استراحت ظهرگاهی متوقف می‌کند تا دچار گرما زدگی و رفتن به حالت اغما نشود.
به گفته وی، در صورت بروز کوچک‌ترین نشانه‌های گرمازدگی در کارگر باید اقدامات پیشگیرانه به سرعت به عمل آید از جمله اینکه با استفاده از محلول ORS و شربت آبلیمو جلوی گرمازدگی شدید کارگر و در نتیجه وارد آمدن آسیب‌های جدی به او گرفته شود.
این کارشناس تاکید می‌کند: بعد از بروز نشانه‌های اولیه‌ی گرمازدگی، کارگر فقط ۲۰ دقیقه فرصت دارد تا از این مرحله به سلامت عبور کند یا به عبارت صحیح‌تر نجات یابد. اگر در این بازه زمانی، کارگر از قرار گرفتن در معرض گرما خارج نشود یا با نوشیدنی‌های موثر اثر گرمازدگیِ او را کاهش ندهند، احتمال اینکه فرد گرمازده ناگهان به اغما برود زیاد است.
عشقی اضافه می‌کند: در کارگاه‌هایی که در فضای باز و در گرمای شدید دایر هستند، بایستی ساعت کار توافقی باشد ضمن اینکه از استمرار ایستادن کارگر در معرض نور خورشید اجتناب شود، مثلاً می‌توانند کار را صبح خیلی زود شروع کنند و بعدازظهر زودتر کار تعطیل شود؛ هر یک ساعت نیز کارگر نیاز به استراحت دارد. نوشیدنی‌های استاندارد برای مقابله با گرمازدگی نیز باید در دسترس همه‌ی کارگران قرار داشته باشد.
قانونمند شدن مسئله در سراسر کشور
با این حال، نهادینه شدن شرایط اجتناب از گرمازدگی در کارگاه‌های سراسر کشور، نیاز به قانونمند شدن مساله دارد؛ عشقی در این رابطه می‌گوید: شرایط کار در گرمای شدید تابستان باید توسط شورایعالی حفاظت فنی به کارفرمایان سراسر کشور از جمله کارگاه‌های پیمانکاری در مجموعه‌ی وزارت نفت و شهرداری‌ها تکلیف شود. در واقع باید مصوبه‌ی قانونی و لازم‌الاجرا در این زمینه داشته باشیم.
کارگران ساختمانی، یکی از گروه‌های بزرگِ در معرض خطر گرمازدگی هستند؛ این در حالی است که کارگاه‌های ساختمانی به‌صورت پراکنده و بیشتر متعلق به بخش خصوصی در حال فعالیت هستند و به گفته فعالان صنفی این بخش، جلوگیری از گرمازدگی کارگران ساختمانی به دلیل تنوع و گستره‌ی وسیع کار آسان نیست.
محمد باقری (عضو هیات مدیره انجمن صنفی کارگران ساختمانی تهران) در این رابطه می‌گوید: کارفرمای بخش ساختمان اگر بخواهد ساعت کار را کاهش می‌دهد و در ساعت اوج گرما کارگاه را تعطیل می‌کند اما اگر تمایل نداشته باشد، کارگران مجبورند در گرمای شدید در فضای باز و در معرض خطر گرمازدگی کار کنند. بنابراین برای حفاظت کارگرانِ بخشِ ساختمان نیاز به همت مسئولان داریم تا هم بخشنامه‌های لازم‌الاجرا را ابلاغ کنند و هم بر کارگاه‌های دایر کشور نظارت مستمر و پیگیر داشته باشند.
گرمایش زمین، «شرایط کار در گرما» را به یکی از دغدغه‌های اصلی نیروی کار در سراسر جهان تبدیل کرده است. امروز گرمازدگی یک خطر جدی است و فراهم آوردن شرایط اجتناب از آن، یکی از الزامات «ایمنی کار» است و این شرایط فراهم نمی‌شود مگر با ابلاغ دستورالعمل‌های دقیق و نظارت بر اجرای این دستورالعمل‌ها. در شرایطی که کار در تابستان تعطیل‌بردار نیست، کارگر باید در ایمنی کامل و بدون عوارض جسمی مشغول به فعالیت باشد.
نظر شما