وضعیت اسفناک غذایی

وضعیت مخاطره‌آمیز کارگران در ارتفاعات مرکزی سریلانکا تغییر نکرده است، اما علت این عدم تغییر تنبلی یا کار نکردن آنها نیست. «ناگاما» یک زن کارگر در مزارع چای است. او از خانه کاه‌گلی کارگری‌اش در مزرعه ۱۰۰ جریبی که از ۱۴ سالگی در آن شروع به کار کرده می‌گوید: «ما حتی زمانی که باران می‌بارد و زالوها خون ما را می‌مکند، به کار کردن ادامه می‌دهیم. ما نمی‌توانیم مرغ، ماهی یا هر نوع گوشت دیگری بخریم؛ ما فقط سبزی و برگ می‌خوریم. حتی برای ما سخت است که فرزندانمان را به مدرسه بفرستیم و وعده‌های غذایی مناسب برای‌شان تهیه کنیم. ما دوران بسیار سختی را پشت سر می‌گذاریم.»

این مادر ۳۸ ساله که ۴ فرزند دارد با پوشیدن یک لایه پلاستیک فرسوده دور بدن نحیف خود و یک کت لحاف مانند بزرگ که بیشتر اسفنجی است و نه مانعی در برابر باران، به مزرعه می‌رود تا شیفت ۸ ساعته خود را در زیر باران شروع کند.

به دوش کشیدن بار خانواده

در بهترین حالت، یک کارگر می‌تواند به این امید زندگی کند که به‌عنوان یک چای‌چین روزانه ۳ دلار درآمد داشته باشد، البته به این شرط که سهمیه روزانه‌ برگ‌های چیده شده، بین ۱۶ تا ۲۰ کیلوگرم برگ یعنی معادل دو کیسه پر باشد. اما منجلاب قیمت‌ها به این معنی است که او تنها می‌تواند کمتر از نصف مقدار برنج و آردی را که قبلاً می‌خرید تهیه کند. مسئله‌ای که غذا دادن به اعضای خانواده پرجمعیت کارگران را بیش از پیش مشکل می‌کند، به ویژه این که برخی خویشاوندان نزدیک نیز با یکدیگر در کلبه‌های کاهگلی مزارع چای زندگی می‌کنند. در این وضعیت غذاهای مغذی مانند میوه‌ها و رژیم‌های غذایی غنی از پروتئین کاملاً دور از دسترس است.

روشینی پررا، رئیس بخش «تاب‌آوری، آمادگی اضطراری، واکنش و حفاظت اجتماعی در برنامه جهانی غذای سازمان ملل (WFP) » می‌گوید: «ما باید اکنون اقدام کنیم تا اطمینان حاصل شود که این وضعیت بدتر از این نشود.» در حالی که آخرین تحقیقات سازمان ملل نشان داده است که وضعیت بحرانی هزینه‌های زندگی در سریلانکا در حال تشدید شدن است و خانواده‌ها در سراسر کشور به رژیم غذایی کافی دسترسی ندارند.

بررسی سلامت

علاوه بر کمبود مزمن مواد غذایی مغذی، سوخت و دارو نیز در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار دارند. آژانس‌ها و شرکای سازمان ملل در ماه ژوئن به درخواست دولت سریلانکا برای کمک بین‌المللی وارد عمل شدند و به بیش از یک میلیون نفر از آسیب‌پذیرترین افراد در سریلانکا با پول نقد، غذا، خوراک مدرسه، دارو و حمایت معیشتی کمک کردند. جمعیت کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل قصد دارد تا با جمع آوری ۱۴۹.۷ میلیون دلار به ۳.۴ میلیون نفر از افراد نیازمند کمک کند.

این در حالی است که رییس‌جمهور سریلانکا رانیل ویکرمسینگ، به طور علنی و در سخنرانی‌ای که مستقیماً از تلویزیون پخش شد تعهد داد که به هیچ‌کس اجازه نخواهد داد تا در بحران قریب‌الوقوع امنیت غذایی در سال آینده از گرسنگی بمیرد. در این راستا تیم‌های امدادی نیز نگرانی عمیق خود را از تأثیرات ضربه غذایی ابراز کرده‌اند.

کمبود سوخت و دارو نیز دست کمی از وضعیت غذایی ندارد. در طوفان ناامنی در هزینه‌های زندگی و در بحبوحه تزلزل اقتصاد جهانی، صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) در سریلانکا پیش‌بینی کرده است که ۲۱۵ هزار زن بین ژوئن تا دسامبر ۲۰۲۲ زایمان خواهند کرد که به حمایت از دارویی و مراقبتی نیازمندند.

ذخایر دارویی خالی

از آنجا که سریلانکا کشوری عموماً کشاورزی و روستایی است، حفظ فعالیت‌های حیاتی و کمک‌رسانی به مادر و نوزاد در جوامع دوردست ضروری اما به دلیل بحران سوخت از اوایل سال جاری مختل شده است. به‌علاوه بسیاری از داروها از زمان شروع چالش‌های اخیر اقتصادی در مارس ۲۰۲۲ در دسترس نیستند. به این ترتیب سلامتی از اولویت خانواده‌ها در سریلانکا خارج می‌شود، چرا که نه دارویی وجود دارد و نه آنها می‌توانند خود را به مراکز درمانی برسانند. حتی در صورت دسترسی به موارد قبلی دستمزدها تنها کفاف زنده ماندن در سطح حداقلی را دارد. اکنون دست‌آورد سال‌های گذشته سازمان ملل در سریلانکا، درباره سلامت مادران و زنان در این کشور به خطر افتاده و همه‌ چیز در حال طی کردن روند معکوس است.

اتمام سوخت

در زمینه سوخت سریلانکا با یک بحران جدی دست و پنجه نرم می‌کند. به ویژه در پایتخت، کلومبو، جایی که ماه‌ها کمبود سوخت و برق باعث تظاهرات مردمی گسترده و شورش‌های مرگبار شد. در نتیجه این وضعیت رییس‌جمهور وقت «گوتابایا راجاپاکسا» مجبور شد تا در ۱۳ ژوئیه امسال از کشور فرار کند و از سمت خود استعفا دهد.

دولت به تازگی سهمیه هفتگی سوخت رانندگان تاکسی را از پنج به ۱۰ لیتر افزایش داده است. برای رانندگانی پایتخت که با تاکسی‌های سه‌چرخه کار می‌کنند، این یک پیشرفت مثبتی است هرچند که نمی‌توان چندان امیدی به آن بست. چرا که ورود گردشگران غربی به ویژه پس از حملات تروریستی یکشنبه عید پاک در سال ۲۰۱۹ بسیار کم شده و اقتصاد در حال سقوط است.

کشاورزی در حال سقوط

مالک (Blue Field) یکی از املاک خصوصی چای، مجبور شده تا نیروی کار خود را به شدت کاهش داده و به ۱۵۰ نفر برساند. پیش از این و در روزگار بهتر کشاورزی ۲۵۰ کارگر در این مزرعه مشغول به کار بودند.

اما این تعداد کارگر مربوط به پیش از اعمال ممنوعیت سراسری کودهای شیمیایی، آفت‌کش‌ها و سایر ملزومات کشاورزی در مارس ۲۰۲۱ بود که باعث کاهش شدید تولید و سود گردید. هر چند بعدتر دولت مجدداً سیاست‌های خود را تغییر داد و به این ممنوعیت‌ها پایان بخشید، اما خسارت وارد شده است و بخش کشاورزی سریلانکا اکنون وضعیت نامساعدی دارد. این مسئله تا حدی به دلیل عدم سرمایه‌گذاری در ماشین‌آلات جدید کشاورزی و تا حد بیشتری به دلیل تورم شدیدی است که موجب شده تا قیمت کود و بذر به حدی بالا رود که امکان خرید آن برای بسیاری از کشاورزان وجود نداشته باشد.