به گزارش آتیه آنلاین، در مجموع نیروی کار شاغل در معادن با مشکلات بسیاری مواجه‌اند که شاید موضعات امنیت شغلی و ایمنی فضای کار مهم‌ترین آنها محسوب شوند؛ این در حالی است که وقتی به عمق زمین می‌روند، همه روزه با مرگ هم آغوش می‌شوند..

بر مبنای داده‌های آماری نرخ حادثه در معادن بسیار بالا است؛ طبق آمار رسمی در دهه ۹۰ حدود ۳ هزار حادثه در معادن کشور اتفاق افتاده و حدود ۵۰۰ نفر نیز فوتی داده و ۱۳ تا ۱۴ هزار نفر نیز مصدوم شده‌اند که تعدادی از آنها به قطع عضو یا نقص عضو دچار شده‌اند.

«علی خدایی»، نایب رئیس کانون عالی شورای اسلامی کار برای تمام کارگران کشور گفت: امنیت شغلی، معیشت و تشکل‌یابی سه ضلع مطالبات کارگران است و در حال حاضر تمام کارگران در زمینه امنیت شغلی که علت اصلی بقیه مشکلات و اتفاقات برای آنهاست، دچار بحران هستند.

به گفته خدایی، اگر امنیت شغلی برای کارگر وجود داشته باشد حوادث کار قطعاً کاهش یافته و کارگر توانایی اعتراض پیدا می‌‎کند. اگر امنیت شغلی را برای کارگر ایجاد کنیم و اجازه دهیم کارگر حقوق خود را مطالبه کند، بسیاری از مشکلات حل می‌شود. شاید انفجار معدن یورت آزاد شهر استان گلستان در زمستان سال ۹۶ یکی از تلخ‌ترین حوادث معدنی بود که حرف‌های خدایی را تأیید می‌کند؛ نداشتن ایمنی در کار و سلامتی کارگران معادن تنها چیزی است که کارفرماها و پیمانکاران به آن وقعی نمی‌گذارند.

پیمانکاران چالش تشکیل تشکل‌های کارگران معادن

اعمال نکردن سختی و زیان‌آوری کار بیمه‌ها نیز یکی دیگر از مشکلات کارگران معادن است؛ به‌طوری که خدایی در مصاحبه‌ای گفته بود ضریب ۲ برای کارگران معدن در اکثر کشور پذیرفته شده یعنی آنها باید ۱۵ سال کار کنند و با حقوق ۳۰ روز بازنشسته شوند با توجه به عوامل زیان‌آوری مثل عوامل فیزیکی، شیمیایی، روحی و روانی که در محیط کار وجود دارد و کارگران را تهدید می‌کند عملاً باید کارکرد آنها در معدن به‌ویژه معدن‌های زیرزمینی ضریب دو حساب شود؛ اما این موضوع عملیاتی نشده است.

فرار بیمه‌ای پیمانکاران باعث شده بیمه کمتری برای کارگر رد شود و این موجب می‌شود که تعداد سال‌های بیمه‌اش از تعداد سال‌هایی که کار کرده کمتر شود.وی حل مشکلات کارگران معادن را ایجاد تشکل‌های کارگری می‌داند اما به اعتقاد خدایی، پیمانکاران مانع اصلی ایجاد این نوع تشکل‌ها، برای گرفتن حق قانونی کارگران معادن شده‌اند.

تاثیر نبود امنیت شغلی بر زندگی معدنچی‌ها

بررسی‌های غیررسمی نشان می‌دهد که بخشی از فرزندان کارگران، به‌ویژه کارگران معادن در مدارس دارای ضعیف‌ترین نمرات بوده و به دلیل عدم تمرکز و تأمین امرار معاش در میانه‌های تحصیل، به ناچار مدرسه را ترک می‌کنند. قریب بر یک دهه است که دیگر شاهد تنوعی در سبد کالایی خانوارهای کارگران معادن نیستیم؛ دراین مدت، جابه‌جایی منابع و نابرابری گسترده در توزیع آن، پیمانکاران را وادار کرده است که میزان دستمزد سالانه را کمتر از نرخ تورم واقعی تعیین کنند. افزایش هزینه‌های زندگی در برابر دستمزد کمتر از نرخ تورم، شکاف میان درآمد و هزینه‌ها را افزایش داده است.

از آن طرف مسائل روحی و روانی، خانواده این نوع کارگران را متأثر می‌کند. نوشتار فوق تنها گوشه‌ای از مشکلات کارگران شاغل در بخش معدن است؛ در این میان اغلب رسانه‌ها درباره کارگران معادن این موضوعات را بارها به‌صورت‌های مختلف به رشته تحریر یا به تصویر درآورده‌اند، اما شاید به اثرگذاری تبعات شغلی کارگران معادن بر زندگی آنها کمتر پرداخته باشند.