برای بسیاری از ما، مولد بودن به معنای صرف زمان بیشتر برای کار است. این‌گونه به نظر می‌رسد که هرچه زمان بیشتری را صرف کار کنیم، عملکرد کاری بهتری نیز داریم. جای تعجب نیست که ادبیات رایج مملو از توصیه‌هایی در مورد چگونگی به حداکثر رساندن زمان کار است. مثال‌های زیادی وجود دارد که به ما می‌گوید مدیران عامل موفق معمولاً ساعت ۴ صبح از خواب بیدار می‌شوند و حتی در روزهای تعطیل هم کار می‌کنند. به همین خاطر بسیاری از کارکنان برای مقابله با حجم کاری خود تصمیم می‌گیرند که از زمان‌شان بیشترین استفاده را ببرند. به طور مثال زمان ناهار را حذف می‌کنند و حتی تا ساعت‌ها بعد از پایان کار به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
اما هزینه‌ این اقدامات کاملاً روشن است. بر اساس نظرسنجی اخیر (Aflac)، بیش از نیمی از کارمندان ۵۹ درصد احساس فرسودگی می‌کنند. این نرخ بالای فرسودگی شغلی معمولاً با نرخ پایین عملکرد کاری همراه است. اما برای تغییر این شرایط چه کاری می‌توان انجام داد؟
اخیراً مطالعاتی در دانشگاه هاروارد انجام شده که در آن دو گروه از کارکنان شرکت داشته‌اند. یک گروه بر کار بیشتر به عنوان شاخص عملکردی متمرکز بوده‌ و دیگری بر داشتن زمان کاری کافی برای محافظت از سلامت کارکنان تمرکز داشته است. بررسی سیستماتیک این تحقیقات در مورد استراحت در محل کار و تجزیه و تحلیل بیش از ۸۰ مطالعه نشان داده که توقف کار در طول روز می‌تواند به بهبود رفاه و همچنین انجام کارهای بیشتر کمک کند. برخلاف روایت رایج در مورد ساعات کاری طولانی، این تحقیقات نشان می‌دهد که استراحت در ساعات کاری، نه‌تنها از عملکرد کارکنان کم نمی‌کند، بلکه می‌تواند به افزایش آن نیز کمک کند.

شارژ باتری بدن
مانند باتری‌هایی که نیاز به شارژ مجدد دارند، همه‌ ما منابع فیزیکی و روانی محدودی داریم. وقتی باتری‌های ما تمام می‌شود، احساس تخلیه، خستگی و استرس می‌کنیم. فشار آوردن برای کار در زمانی که انرژی بسیار کمی در مخزن باقی مانده، بر عملکرد کاری تأثیر خواهد گذاشت. در موارد شدید، کار بی‌وقفه می‌تواند منجر به یک مارپیچ منفی شود. یک کارگر سعی می‌کند وظایف خود را به‌رغم تحلیل رفتن به پایان برساند، در عین حال قادر به انجام آن‌ها به خوبی نیست و حتی مرتکب اشتباه می‌شود، در نتیجه کار بیشتر و حتی منابع کمتری برای انجام همان وظایف باقی می‌ماند. این بدان معناست که هرچه بیشتر کار کنیم، بهره‌وری کمتر شده و خسته‌تر می‌شویم. خبر خوب اما این است که استراحت کردن می‌تواند به کارمندان کمک کند تا مارپیچ منفی خستگی و کاهش بهره‌وری را دوباره شارژ کنند.

استراحت‌ها اشکال مختلفی دارند؛ ورزش کردن، مرور شبکه‌‍‌های اجتماعی، پیاده‌روی کوتاه، معاشرت با دیگران، چرت زدن، خوردن ناهار و غیره. با این حال، بررسی‌های پیوسته‌ نشان می‌دهد که نحوه‌ توقف کار مهم است. در اینجا چند عنصر متداول استراحت وجود دارد که باید در نظر گرفت.

طول و زمان استراحت
استراحت طولانی‌تر لزوماً مساوی با استراحت بهتر نیست. رها شدن از کار فقط برای چند دقیقه اما به طور منظم (میکرو استراحت) می‌تواند برای جلوگیری از خستگی و افزایش عملکرد کافی باشد. به‌عنوان مثال، کارگران می‌توانند برای صرف تنقلات، حرکات کششی یا صرفاً به بیرون از پنجره نگاه کردن، استراحت‌های کوتاهی داشته باشند. علاوه بر این، زمان استراحت مهم است - استراحت‌های کوتاه‌تر در صبح مؤثرتر هستند، در حالی که استراحت‌های طولانی‌تر در اواخر بعدازظهر مفیدتر هستند.

محلی که استراحت در آن انجام می‌شود، می‌تواند تفاوت بزرگی از نظر ریکاوری ایجاد کند. هر دو حرکات کششی پشت میز و بیرون رفتن برای یک پیاده‌روی کوتاه، فعالیت‌های استراحت بسیار مشابهی به نظر می‌رسند، اما ممکن است تفاوت قابل‌توجهی در پتانسیل شارژ مجدد داشته باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که استراحت در فضای باز و لذت بردن از فضای سبز برای شارژ مجدد منابع کارگران بسیار بهتر از ماندن صرف پشت میز است.

قطع فعالیت متناوب
درگیر شدن در فعالیت بدنی در طول استراحت برای بهبود رفاه و عملکرد مؤثر است. ورزش یک ابزار بازیابی با ارزش ویژه برای کارهای سخت ذهنی است. با این حال، اثرات مثبت این نوع استراحت کوتاه‌مدت است و کارکنان باید به طور منظم ورزش کنند تا از مزایای آن برخوردار شوند.
به‌رغم این مزایا، ورزش ترجیح داده‌شده‌ترین راه برای گذراندن استراحت در میان کارکنان نیست. بررسی‌ها نشان می‌دهد که مرور رسانه‌های اجتماعی رایج‌ترین نوع وقفه است. تقریباً ۹۷ درصد درگیر این فعالیت هستند. با این حال، محققان دریافتند که گشت‌وگذار در رسانه‌های اجتماعی در طول تعطیلات کاری می‌تواند منجر به خستگی عاطفی شود. در نتیجه، افراد در نهایت به‌جای تجدید منابع، با کاهش خلاقیت و مشارکت کاری مواجه می‌شوند. به این ترتیب، این نوع استراحت ممکن است برای افزایش عملکرد مؤثر نباشد.

یک مطالعه در این بررسی نشان داده که تعامل با یک حیوان خانگی می‌تواند سطوح هورمون کورتیزول را کاهش دهد که یک شاخص عینی استرس است. البته تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است، زیرا اثرات آن بر عملکرد نامشخص است. با این حال، این ظن قوی وجود دارد که گذراندن زمان استراحت با یک همراه خزدار برای بسیاری از کارمندان مؤثر است. تحقیقات نشان می‌دهد که تعامل با حیوانات خانگی می‌تواند به طور قابل‌توجهی سلامت روانی افراد را افزایش دهد که به نوبه‌ خود به شدت با عملکرد مرتبط است.

وظایف مدیران
صرف امکان استراحت در محیط کاری، مزایایی برای کارمندان به همراه نخواهد داشت و این مزایا را تضمین نمی‌کند. کارکنان ممکن است از استراحت‌های خود به کارآمدترین شیوه‌ها استفاده نکنند یا اصلاً از آن استفاده نکنند. مدیران به‌عنوان تصمیم‌گیرندگان و الگوهای سازمانی، در موقعیت مهمی برای تشویق به استفاده از امکان استراحت در زمان‌های کاری قرار دارند و این را می‌توانند از چند طریق به دست آورند:
پرورش نگرش مثبت نسبت به استراحت
در حالی که حس کارمندان به طور کلی در مورد زمان استراحت مثبت است و گزارش‌ آن‌ها نشان از عملکرد مثبت این وقفه‌های کاری دارد، اما این احساس همیشه بین مدیران مشترک نیست و باعث می‌شود که افراد از انجام آن منصرف شوند. بنابراین بسیار مهم است که مدیران از مزایای مربوط به عملکرد وقفه‌های کاری مطلع شوند. برای مثال، مدیران منابع انسانی می‌توانند این اطلاعات را در برنامه‌های آموزشی سلامتی شرکت بگنجانند. سازمان‌ها همچنین می‌توانند اجرای «لحظه‌های سلامتی» (مشابه با لحظات ایمنی) را در نظر بگیرند که در طی آن می‌توانند استراتژی‌های خود را برای استراحت‌های مؤثر و طوفان فکری فعالیت‌های استراحت سرگرم‌کننده به اشتراک بگذارند. حتی نصب پوسترهایی درباره‌ مزایا و بهترین روش‌ها در استراحت در محل کار می‌تواند بسیار مفید باشد.
مدیران هم استراحت کنند
مدیران می‌توانند با استفاده‌ منظم از مؤثرترین انواع استراحت‌هایی که کارکنان می‌توانند از آن‌ها تقلید کنند، اهمیت استراحت را بیان کنند. همچنین باید مرزهای این وقفه‌های کاری را نیز مشخص کرد. مثال زدن از این لحظه‌های استراحت باعث می‌شود که کارکنان احساس گناه یا انگ خوردن نداشته باشند.
برنامه‌ریزی زمان استراحت اختصاصی
توصیه می‌شود مدیران و سازمان‌ها زمان‌های استراحت اختصاصی را برنامه‌ریزی کنند. چنین زمان‌های استراحت باید با دقت اجرا شود. برنامه‌های سفت و سخت استراحت، مانند اجبار کارمندان به توقف کار فقط در یک زمان معین و با مدت‌زمان از پیش تعیین شده، استقلال کارکنان را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند اثرات مضری بر کارمندان داشته باشد. توصیه می‌شود دوره‌های استراحت با مدت‌زمان معینی مانند یک ساعت در روز ارائه شود و به صلاح‌دید کارمندان، زمان استراحت مشخص شود. ارائه‌ برنامه‌های کاری انعطاف‌پذیر، طرح‌های نوآورانه استراحت در محل کار مانند «بلیت‌های استراحت» (دادن بلیت‌های روزانه که به کارمندان اجازه می‌دهد یک ساعت به انتخاب خود استراحت کنند) یا ارائه فعالیت‌های اجتماعی یا فیزیکی در محل می‌تواند نمونه‌هایی از استراحت بهینه باشد.

ایجاد فضاهایی برای استراحت
همان‌طور که در بالا اشاره شد، محل استراحت می‌تواند نقش مهمی در به حداکثر رساندن مزایای آن‌ داشته باشد. برای مثال، داشتن یک پارک کوچک یا فضای سبز سرپوشیده می‌تواند تعهد سازمان را برای تسهیل استراحت‌های کاری و افزایش مزایای استراحت در رابطه با عملکرد کارکنان بیان کند. این همچنین می‌تواند به‌عنوان یک ابزار استخدامی عمل کند و در جذب نیروهای مجرب‌تر نقش داشته باشد.
سازمان‌هایی که کارمندان‌شان از خانه کار می‌کنند نیز می‌توانند با ترتیب دادن جلسات پارک آنلاین که در آن کارمندان دورکار می‌توانند در حین راه رفتن یا نشستن در فضای بیرونی به جلسه بپیوندند، از ایجاد فضای استراحت استفاده کنند. از طرف دیگر، آن‌ها می‌توانند «بودجه استراحت» به کارمندان اختصاص دهند تا فضای استراحت خود را ایجاد کنند. به عنوان مثال، کارمندان می‌توانند یک گیاه داخلی یا یک تشک یوگا بخرند. عملکرد کارکنان همیشه یکی از دغدغه‌های سازمان‌ها بوده و سازمان‌های بیشتری در حال تلاش برای رسیدگی به رفاه کارکنان هستند. استراحت‌های کاری به‌عنوان یک ابزار امیدوارکننده برای بهبود کاری سازمان‌ها و کارکنان دارای اهمیت جدی هستند. سازمان‌ها باید اهمیت وقفه‌ها را تشخیص دهند و در تلاش‌های عمدی برای تسهیل وقفه‌های کاری مؤثر شرکت کنند.

منبع: hbr.org