به گزارش آتیه آنلاین و به نقل از یونیسف؛ بر اساس گزارش جدیدی که اخیرا توسط یونیسف و سازمان جهانی بهداشت منتشر شد، به احتمال زیاد زنان در سطح جهانی مسئول تامین آب برای خانواده‌ها هستند، در حالی که دختران تقریباً دو برابر پسران این مسئولیت را به عهده می‌گیرند و هر روز زمان بیشتری را صرف انجام آن می‌کنند.

گزارش پیشرفت در آب آشامیدنی خانگی، بهداشت و فاضلاب (WASH) ۲۰۰۰-۲۰۲۲ با تمرکز ویژه بر جنسیت که اولین تحلیل عمیق از نابرابری های جنسیتی را ارائه می‌دهد، خاطرنشان می‌کند که زنان و دختران بیشتر در استفاده از توالت احساس ناامنی می‌کنند. در واقع زنان و دختران بیرون از خانه و به طور نامتناسبی تاثیر عدم رعایت بهداشت را احساس می‌کنند.

سیسیلیا شارپ، مدیر پروژه WASH و CEED یونیسف در اینباره گفت: «هر قدمی که یک دختر برای جمع آوری آب برمی دارد، یک قدم از یادگیری، بازی و ایمنی فاصله می‌گیرد. آب ناایمن، توالت و شستن دست‌ها در خانه، پتانسیل پیشرفت دختران را از بین می‌برد، رفاه آنها را به خطر می‌اندازد و چرخه‌های فقر را تداوم می‌بخشد. پاسخگویی به نیازهای دختران در طراحی و اجرای برنامه‌های WASH برای دستیابی به دسترسی جهانی به آب، توانمندسازی، برابری و بهداشت ضروری است».

بر اساس این گزارش، در سراسر جهان ۱.۸ میلیارد نفر در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که دسترسی به منابع آب در محل زندگی‌شان ندارند. در ۷ خانوار از هر ۱۰ خانوار، زنان و دختران ۱۵ ساله و بالاتر مسئول اصلی جمع‌آوری آب هستند، در حالی که در ۳ خانوار دیگر از هر ۱۰ خانوار همسالان مرد مسئول آب خانه‌اند. دختران زیر ۱۵ سال (۷ درصد) نیز بیشتر از پسران زیر ۱۵ سال (۴ درصد) در آوردن آب نقش دارند. در بیشتر موارد، زنان و دختران علاوه بر قرارگرفتن در معرض آسیب‌های جسمی و خطرات در راه، برای جمع‌آوری آب به سفرهای طولانی‌تری می‌روند و به این ترتیب زمان خود را در تحصیل، کار و اوقات فراغت از دست می‌دهند.

این گزارش همچنین نشان می‌دهد که بیش از نیم میلیارد نفر هنوز از امکانات بهداشتی مشترک با سایر خانواده‌ها استفاده می‌کنند؛ مسئله‌ای که حریم خصوصی، حیثیت و امنیت زنان و دختران را به خطر می‌اندازد. برای مثال، نظرسنجی‌های اخیر از ۲۲ کشور نشان می‌دهد که در میان خانواده‌هایی که از توالت‌های مشترک استفاده می‌کنند، به ویژه در شب زنان و دختران بیشتر از مردان و پسران احساس ناامنی، آزار جنسی و سایر خطرات ایمنی دارند.

علاوه بر این، خدمات ناکافی سلامت، بهداشت و فاضلاب، خطرات سلامتی را برای زنان و دختران افزایش می‌دهد و توانایی آنها را برای مدیریت ایمن و خصوصی بهداشت زنانه محدود می‌کند. در میان ۵۱ کشور با داده‌های موجود، زنان و دختران نوجوان در فقیرترین خانواده‌ها و همچنین افراد دارای معلولیت با بیشترین احتمال کمبود مکان خصوصی برای شستشو و تعویض روبرو هستند.

دکتر ماریا نیرا، مدیر محیط زیست، تغییرات آب و هوا و دپارتمان بهداشت سازمان جهانی بهداشت معتقد است: «آخرین داده‌های سازمان جهانی بهداشت یک واقعیت تلخ را نشان می‌دهد؛ اینکه سالانه ۱.۴ میلیون نفر به دلیل آب، بهداشت و سیستم فاضلاب ناکارآمد جان خود را از دست می‌دهند. زنان و دختران نه تنها با بیماری‌های عفونی مرتبط با بهداشت شخصی و آب، مانند اسهال و عفونت‌های حاد تنفسی مواجه هستند، بلکه در کل با خطرات سلامتی بیشتری نیز مواجه‌اند، زیرا زمانی که مجبور به بیرون رفتن از خانه برای توالت یا بدست آوردن آب هستند، در معرض آزار، خشونت و آسیب قرار می‌گیرند».

این یافته‌ها نشان می‌دهد که عدم دسترسی به بهداشت نیز به طور نامتناسبی بر زنان و دختران تأثیر می‌گذارد. در بسیاری از کشورها، زنان و دختران در درجه اول مسئول کارهای خانه و مراقبت از دیگران هستند. از جمله نظافت، تهیه غذا و مراقبت از بیماران کاری است که بر عهده زنان قرار دارد و احتمالاً بدون محافظت بهداشتی و شستن دست، این کارها زنان و دختران را در بیشتر معرض بیماری‌ها و سایر خطرات سلامتی قرار می‌دهد. زمان اضافی صرف شده برای کارهای خانگی نیز می‌تواند شانس دختران را برای تکمیل دبیرستان و به دست آوردن شغل محدود کند.

امروزه، حدود ۲.۲ میلیارد نفر یا ۱ نفر از هر ۴ نفر، هنوز فاقد آب آشامیدنی ایمن در خانه هستند و ۳.۵ میلیارد نفر یا ۲ نفر از هر ۵ نفر از سرویس بهداشتی مدیریت شده ایمن برخوردار نیستند. حدود ۲ میلیارد نفر یا از هر ۴ نفر یک نفر نیز نمی‌توانند دست‌های خود را با آب و صابون در خانه بشویند.

این گزارش به پیشرفت‌هایی در جهت دستیابی به دسترسی جهانی به بهداشت آبی اشاره می‌کند. بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۲۲، دسترسی خانوارها به آب آشامیدنی با مدیریت ایمن از ۶۹ درصد به ۷۳ درصد افزایش یافته و مدیریت ایمن بهداشت از ۴۹ درصد به ۵۷ درصد افزایش یافته است. همچنین در این دوره خدمات بهداشتی اولیه نیز از ۶۷ درصد به ۷۵ درصد افزایش یافته که بطور کلی نشان‌دهنده پیشرفت در این حوزه است.

اما دستیابی به هدف توسعه پایدار برای دسترسی همگانی به آب آشامیدنی با مدیریت ایمن، سرویس‌های بهداشتی و خدمات اولیه بهداشتی تا سال ۲۰۳۰ به افزایش شش برابری در نرخ‌های فعلی پیشرفت برای آب آشامیدنی با مدیریت ایمن نیاز دارد. یعنی برای دستیابی به هدف توسعه پایدار، افزایش پنج برابری مدیریت ایمن، بهداشت و افزایش سه برابری خدمات اولیه بهداشتی ضروری است.

برای اطمینان از اینکه پیشرفت در پروژه WASH سازمان ملل به سمت برابری جنسیتی کمک می‌کند، تجزیه و تحلیل داده‌های تفکیک‌شده، برای اطلاع‌رسانی به مداخلات هدفمندی که نیازهای خاص زنان و دختران و سایر گروه‌های آسیب‌پذیر را برطرف می‌کند، مورد نیاز است.