مجید ابهری، جامعه‌شناس و رفتارشناس اجتماعی می‌گوید: «سبک‌های زندگی هربار روش‌های متنوعی برای زیستن یعنی غذا خوردن، لباس پوشیدن، رانندگی کردن و سایر امور به همراه می‌آورد که یکی از آن‌ها تغذیه و موارد مرتبط به آن است.»
او گرایش به تنبلی و تجمل‌گرایی را از علل اصلی استفاده از ظروف یکبارمصرف می‌داند و می‌افزاید: «زمان‌بر بودن شست‌وشوی ظروف دائمی و جمع‌آوری آن‌ها، خستگی کمتر میزبان در مهمانی‌ها، تجمل‌گرایی، رقابت در بین خانواده‌ها و چشم و هم‌چشمی، احساس شیک، خاص و باکلاس بودن، راحت‌طلبی، تنبلی اجتماعی، فخرفروشی، تولید روزافزون این ظروف و پایین بودن سطح دانش اجتماعی و فردی سبب شده که استفاده از آن‌ها به‌طور چشمگیر و مضاعفی افزایش یابد.»
اثرات مخرب زیست‌محیطی و بهداشتی
این رفتارشناس اجتماعی می‌گوید: «این ظروف فقط یک‌بار و برای مدت‌زمان کوتاهی مورد استفاده قرار می‌گیرند و به همراه بازمانده غذاها به دور ریخته می‌شوند؛ چراکه انسان‌های عصر حاضر فقط به فکر رفاه و راحت‌طلبی خود هستند و بدون کوچک‌ترین توجهی موجبات بحران زیست‌محیطی و فروپاشی آن را فراهم می‌کنند. امروزه ظهور ظرف‌های یکبارمصرف در جامعه، تا جایی پیش رفته که تهدید بزرگی برای سلامت انسان‌ها و محیط‌زیست شده است حتی ماهیان در کف اقیانوس‌ها نیز از عوارض ظروف یکبارمصرف در امان نیستند.»
او ادامه می‌دهد: «اخیراً دانشمندان کشف کردند که استفاده از این ظروف باعث ابتلا به بیماری‌های بسیار خطرناک از جمله سرطان‌ها و دستگاه گوارش و... می‌شود. بنابراین نه‌تنها جانوران بلکه انسان‌ها و هم‌نوعان ما نیز از این خطرات مصون نبوده و ظروف یکبارمصرف علاوه بر تقویت تنبلی در میان خانواده‌ها به سلامت و بهداشت آن‌ها آسیب بسیار جدی می‌رساند. آخرین راهکاری که بشر در مقابله با ضررهای این ظروف پیدا کرده، ساختن آن‌ها از مواد گیاهی قابل بازیافت است.»
ضرورت استفاده از ظروف دائمی
این جامعه‌شناس و رفتارشناس اجتماعی به رشد چشمگیر استفاده از ظروف یکبارمصرف در ۲۰ سال اخیر اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: «برای به حداقل رساندن مصرف این ظروف باید خانواده‌ها سعی کنند از ظروف دائمی و همیشگی خود استفاده کنند که نه‌تنها به سلامتی‌شان ضرر نمی‌رساند بلکه به آنان کمک می‌کند جامعه را از بحران بزرگی که در انتظارشان است نجات دهند. نوآوری در تولید ظروف یکبارمصرف قابل بازیافت، از یک‌سو می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای این صنعت ایجاد کند و از سوی دیگر کمترین آسیب و عارضه را برای محیط‌زیست طبیعی، جانوران و انسان‌ها دارد.»
سخن پایانی
او تنها مزیت و امتیاز ظروف یکبارمصرف را در سهولت کاربردشان و صرفه‌جویی در زمان می‌داند و با یادآوری اینکه این ظروف هیچ‌گونه فایده‌ای برای انسان و محیط‌زیست ندارند می‌گوید: «اطلاع‌رسانی گسترده در زمینه مشکلات بهداشتی و زیست‌محیطی (آلودگی منظر، آب‌گرفتگی معابر، آلودگی خاک و...)، آموزش‌های مطلوب جهت کاهش مصرف این ظروف و در نتیجه کاهش حجم زباله‌های شهری، بازگشت به روش‌های سنتی گذشته و ارتقای سلامت شهروندی از نیازهای ضروری برای به حداقل رساندن استفاده از مواد یکبارمصرف است. بایستی ظروف پلاستیکی قابل بازیافت را در سطل‌های زباله مخصوص قرار دهیم و از رها کردن آن‌ها در طبیعت اجتناب کنیم؛ چراکه این امر باعث به زحمت انداختن پاکبانانی می‌شود که گاه سلامت و بهداشت خود را بر سر استفاده دیگران از این ظروف به مخاطره می‌اندازند. با استفاده از راهکارهای پایدار و انتخاب ظروف مناسب، می‌توان به حفظ محیط‌زیست و سلامت انسان‌ها کمک کرد.»
خبرنگار: اکرم خاکپور
نظر شما