اکبرپور روشن در گفت‌وگو با آتیه آنلاین افزود: تجربه جهانی نشان می‌دهد که وضعیت صندوق‌های بازنشستگی نشانگر این موضوع است که باید سن بازنشستگی در کشور به اندازه متوسط سن امید به زندگی افزایش پیدا کند. تا برخی از این مشکلات کنونی نیز حل شود.
وی ادامه داد: به همین واسطه اگر این قاعده ملاک بسیاری از فعالیت‌های مرتبط با صندوق‌های بازنشستگی قرار داده شود، خواه‌ناخواه بازنشستگی پیش از موعد هم باید با افزایش امید به زندگی تعدیل شود تا افرادی که بی‌مورد به این مرحله رسیده حذف شده و کسانی هم که بی‌مورد نیست تعدیل شوند.
فعالیت افراد در مشاغل سخت و زیان‌آور باید بررسی شود
عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی معتقد است که باید نوع فعالیت افراد در مشاغل سخت و زیان‌آور در جامعه نیز مورد بررسی قرار گیرد که آیا اصلا شرایط سخت و زیان‌آور را دارند یا نه، همچنین باید طبقه‌بندی شغلی به طور دقیق اجرا شده تا مشخص شود که کدام گروه دارای در شرایط سخت و زیان‌آور قرار دارند.
وی افزود: باید هر گروهی را در بخش مشاغل سخت و زیان‌آور قرار ندهیم بنابراین این کار باید انجام شود اگرچه مسیر سختی است اما می‌توان به نتیجه مطلوبی در راستای رسیدن به اهداف و کاهش تعداد این مشاغل دست یافت.
اکبرپور روشن اضافه کرد: البته با توجه به اینکه تاکنون اصلاحات بیمه‌ای در صندوق‌های بازنشستگی انجام نداده است در حوزه‌های مختلف و این صندوق‌ها هم وضعیت بازنشستگی در بخش مشاغل سخت و زیان‌آور هم به همین گونه است و برای زمانی که در دوران بحرانی قرار داریم، انباشته شده است.
قدرت خرید بازنشستگان کاهش یافته است
عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: در حال حاضر در شرایطی قرار داریم که قدرت خرید افراد بازنشسته به شدت کاهش یافته است، همچنین با توجه به اینکه مستمری‌ها کفاف زندگی را نمی‌دهد نمی‌توان قوانین سخت برای بازنشستگان لحاظ کرد.
وی ادامه داد: بنابراین در چنین شرایطی وضعیت برای اجرای اصلاحات بیمه‌ای هم تا حدودی سخت می‌شود، البته موضوعی که می‌تواند این فعالیت را تسهیل کند، حکمرانی کشور باید وضعیت را به یک موقعیت نرمال، مستعد رشد و در شرایط تورم کنترل شده قرار دهد، طبیعتا زمانی که کشور در چنین شرایطی قرار گیرد یک فرد تصمیم می‌گیرد که در شرایط شغلی خود باقی بماند.
اکبرپور روشن اضافه کرد: نمی‌توان از این غفلت کرد که باید سن بازنشستگی تعدیل شود همانگونه که در برنامه هفتم توسعه نیز درباره سنوات آن، موضوعاتی آورده شده است البته فقط برای نسل‌های جوان‌تر این قضیه دیده شده است.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی معتقد است که گرچه عدالت بین‌نسلی در چنین شرایطی زیر سوال می‌رود اما این افراد چون در زمان بازنشستگی قرار ندارند به طور معمول واکنش شدید اجتماعی نشان نمی‌دهند.
نگاه به صندوق‌های بازنشستگی حمایتی است
عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: در بحث سن بازنشستگی زنان چون امید به زندگی بالاتری در میان این گروه‌ها مشاهده می‌شود، در برخی مواقع به سن بازنشستگی مردان تنه می‌زند و عمدتا برنامه‌ریزی این است که این نوع بازنشستگی مساوی شده یا خواهد شد.
وی معتقد است: در چنین مرحله‌ای، نوع نگاه متفاوت است زیرا در حال حاضر نگاه حمایتی به صندوق‌های بازنشستگی در جامعه وجود دارد به همین دلیل برای زنان شرایط خاص بازنشستگی فراهم است تا بتوانند زودتر از این نوع اشتغال خارج شوند و به جمع بازنشستگان افزوده شوند.
اکبرپور روشن ادامه داد: بحث این است که نگاه به صندوق‌های بازنشستگی نگاه حمایتی است و به این شیوه به صندوق‌هایی نگاه می‌شود که باید افراد نیازمند را حمایت کنند، یعنی برخی از اهداف حاکمیتی را از صندوق‌های بازنشستگی طلب می‌کنند در صورتی که چنین موضوعی درباره صندوق‌ها نباید مصداق داشته باشد.
وی اضافه کرد: درست است که در جامعه تاکید روی وضعیت اقتصادی می‌شود اما اگر بخواهیم دلایلی که باعث شده وضعیت صندوق‌های بازنشستگی اینگونه باشد، را بدانیم اما یکی از این موارد نگاه حمایتی، مداخلات در صندوق‌های بازنشستگی و عامل سوم نیز بحث حکمرانی صندوق‌ها است.
اکبرپور روشن گفت: اکنون در چنین وضعیتی، ما چاره‌ای نداریم که اصول علمی را برای قانونگذاری و سیاستگذاری مبنا قرار دهیم زیرا زمان آن نیست که در این وضعیت مماشات شود و با نگاه حمایتی صندوق‌های بازنشستگی را اداره کرد.
نظر شما