ویتنی گودمن روان‌درمانگر تحلیلی حوزه ازدواج و خانواده در میامی است. او به‌عنوان یک درمانگر، بعد از تحقیقات زیاد متوجه شد که صرفاً هدایت مراجعه‌کنندگان به‌سمت عواطف و تفکرات مثبت بی‌تأثیر است. او مدام از خود می‌پرسید که چرا نمی‌توانیم درباره احساسات خود صادق باشیم و اگر انواع خاصی از مثبت‌گرایی عملاً مضر باشند چه؟ برای پاسخ به این سئوالات گودمن نتایج یافته‌ها و مشاهدات خود را در کتابی به نام «مثبت‌اندیشی سمی» مدون کرد.
اگر به‌دنبال راهی برای شناخت درست مفهوم مثبت‌اندیشی هستید و می‌خواهید انواع مختلف آن را از هم تشخیص دهید، خواندن این کتاب را به شما توصیه می‌کنیم. خواندن این کتاب در تشخیص مثبت‌نگری درست از غلط کمک‌کننده است. همچنین روش‌های بیان احساسات صادقانه بدون منفی‌نگری را می‌آموزد، طوری که در چنگال مثبت‌اندیشی سمی هم نیفیتم.
در بخشی از این کتاب آمده: «راستش را بخواهید، مثبت‌نگری چنان در فرهنگ ما عجین شده که به چالش کشیدن آن ترسناک است. هنگام تحقیق و نگارش درخصوص موضوع مثبت‌اندیشی همیشه نگران این هستم که منفی‌گرا به‌نظر برسم. هر زمان که سعی می‌کنم فرهنگ «فقط حال خوب» را انکار و آن را رد کنم، ناگزیر کسانی پیدا می‌شوند که خشمگین، حیرت‌زده و سردرگم هستند و با نظرات و پیام‌های‌شان به من هجوم می‌آورند: چطور ممکن است مثبت‌نگری سمی باشد؟ تو رسماً عقلت را از دست داده‌ای. مثبت‌نگری اصلاً بد نیست. درواقع، وقتی درست استفاده شود، عالی است. اما جایی در میانه راه، به این اندیشه برخوردیم که مثبت‌نگر بودن یعنی شما یک ربات هستید که مجبورید همه‌چیز را به‌معنی واقعی کلمه خوب ببینید. ما مثبت‌نگری را به خودمان تحمیل می‌کنیم زیرا جامعه می‌خواهد این کار را انجام دهیم و هرکاری غیر از این به‌معنی شکست فردی است. منفی‌نگری را دشمن می‌دانیم و وقتی تسلیم آن می‌شویم خودمان و اطرافیان‌مان را تنبیه می‌کنیم. اگر مثبت‌اندیش نباشید، به این معنی است که به‌اندازه کافی تلاش نمی‌کنید. اگر مثبت‌اندیش نباشید، برای معاشرت کردن آدم خسته‌کننده‌ای هستید.»
این کتاب در حوزه کتاب‌های توسعه فردی نوشته ویتنی گودمن و ترجمه مریم جعفری توسط نشر هورمزد منتشر شده است.
نظر شما