به گزارش آتیه‌آنلاین، فیلم «خورشید» همچون دیگر آثار مجیدی به عنوان فیلمی دغدغه‌مند مطرح می‌شود. مجیدی در گذشته در دیگر آثارش از جمله «بچه‌های آسمان» نشان داده بود که موضوع «کودکان» دغدغه‌ای است که با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند. در همین راستا در آخرین اثرش نیز کودکان را محوریت اصلی داستان فیلم قرار داده است. فیلم خورشید با معرفی علی و دوستانش آغاز می‌شود. بچه‌هایی که کارشان لاستیک دزدی است و محل زندگی نامناسبی دارند، اما با وجود مشکلاتی که دارند با هدایت علی، روزگار می‌گذراند تا اینکه پیرمردی به نام ‌هاشم با بازی علی نصیریان به علی پیشنهاد کاری را می‌دهد که زندگی او دوستانش را متحول خواهد کرد. در آبراهی که زیر مدرسه‌ خورشید قرار دارد، یک زیرخاکی وجود دارد. همین موضوع موجب می‌شود علی و دوستانش به بهانه‌ تحصیل به مدرسه خورشید بروند تا با پیدا کردن گنج زندگی خود را متحول کنند. فیلم خورشید ریتم تندی دارد؛ به سرعت موضوع پیدا کردن زیرخاکی را مطرح می‌کند و در تمامی طول فیلم هیجان پیدا کردن گنجی که قرار است زندگی بچه‌ها را برای همیشه تغییر دهد را با جدیت دنبال می‌کند. خورشید موقعیتی متناقض را پیش روی بیننده قرار می‌دهد. از سویی کودکانی بزهکار را به عنوان کودکان کار معرفی می‌کند و از سوی دیگر با حوصله ثابت می‌کند تن دادن به خلاف تنها راه آنها برای زنده ماندن در شرایطی نابرابر است که از تحمل و ظرفیت آنها خارج است. خورشید شخصیت‌ها را در موقعیتی قرار می‌دهد که برد و باخت برای آنها بی‌معنا است. او سعی در برانگیختن ترحم مخاطب ندارد بلکه جسورانه پای مخاطبانش می‌ایستد تا سرنوشت تلخی که جامعه بر این کودکان محتوم می‌کند را به تصویر بکشد. ایده پیدا کردن گنج که در نهایت بدل به استعاره‌ای از گنج‌های درونی هرکدام از بچه‌ها می‌شود تا کندن تونل در زیرزمین یک مدرسه که اشاره به راه سخت و زیرزمینی کودکان کار برای گذران زندگی دارد باعث جنبه‌های اسطوره ای «خورشید» می‌شود. مجیدی به‌ خوبی توانسته در دل داستان خورشید نشانه و نمادهایی جاگذاری کند که نه‌تنها برای تماشاگران حرفه‌ای سینما و فیلم‌بین‌ها به کار بیاید که مخاطب عام و مردم هم بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.