به گزارش آتیه‌آنلاین؛ طبق اولین گزارش سازمان جهانی هواشناسی سازمان ملل در مورد منابع آب جهانی، برخی مناطق در حال تجربه شکلی غیرمعمول از خشکی هستند. از جمله منطقه ریودولا پلاتای آمریکای جنوبی که خشکسالی مداوم از سال ۲۰۱۹ بر آن تأثیرات گسترده‌ای گذاشته است. در آفریقا، رودخانه‌های بزرگی مانند نیجر، ولتا، نیل و کنگو در سال ۲۰۲۱ جریان آب کمتر از میانگین داشته و همین روند در رودخانه‌های بخش‌هایی از روسیه، سیبری غربی و آسیای مرکزی مشاهده می‌شود.

از سوی دیگر، در برخی از حوضه‌های آمریکای شمالی، آمازون شمالی و آفریقای جنوبی و همچنین در حوضه رودخانه آمور چین و شمال هند، حجم رودخانه‌ها بیش از حد نرمال بود. در حالی که در آفریقا و بخش‌هایی از روسیه و آسیای مرکزی رودخانه‌ها دارای دبی یا آبدهی کمتر از حد نرمال بودند.

پتری تالاس دبیر کل WMO در این‌باره می‌گوید: «تأثیر تغییرات آب و هوایی اغلب از طریق آب احساس می‌شود. خشکسالی‌های شدیدتر و مکرر، سیل شدیدتر، بارندگی‌های فصلی نامنظم‌تر و ذوب سریع یخچال‌ها با اثرات پشت سر هم بر اقتصاد، اکوسیستم و تمام جنبه‌های زندگی روزمره ما اثر گذار است و با این حال، درک کافی از تغییرات در توزیع، کمیت و کیفیت منابع آب شیرین وجود ندارد».

او افزود: گزارش وضعیت منابع آب جهانی «قصد دارد این شکاف دانش را پر کند و یک نمای کلی مختصر از در دسترس بودن آب در نقاط مختلف جهان ارائه کند. این امر به تشویق و اطلاع‌رسانی برای سرمایه‌گذاری‌ها در زمینه سازگاری با اقلیم خواهد انجامید. همچنین در کنار این موضوع گزارش وضعیت منابع آب و هوایی به دنبال اطلاع‌رسانی درباره کمپین سازمان ملل در جهت ایجاد دسترسی جهانی به هشدارهای اولیه در مورد خطراتی مانند سیل و خشکسالی در پنج سال آینده است».

UN-Water (آژانس آب سازمان ملل) گزارش داد بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۸، حدود ۷۴ درصد از کل بلایای طبیعی مربوط به آب است.

WMO در کنفرانس اخیر تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد، COP27 در مصر، از دولت‌ها خواسته است تا مسئله آب را در برنامه‌های سازگاری با اقلیم خود بیشتر از قبل ادغام کنند. به گفته WMO وضعیت بحرانی مسئله آب برای اولین بار در نتیجه یک سند COP به رسمیت شناخته شد.

ویرایش اول گزارش سازمان جهانی هواشناسی ملل متحد به جریان‌های رودخانه‌ای می‌پردازد و حجم آبی که در هر زمان معین از کانال رودخانه می‌گذرد را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین ذخیره آب زمینی را ارزیابی می‌کند، به عبارت دیگر، تمام آب موجود در سطح زمین و زیر سطح و کرایوسفر یا آب یخ‌زده را مورد محاسبه قرار می‌دهد.

این گزارش مهمترین مشکل در زمینه آب برای برنامه‌ریزی را برجسته می‌کند؛ یعنی فقدان داده‌های هیدرولوژیکی یا آبشناختی تأیید شده و قابل دسترس. در این زمینه سیاست یکپارچه‌سازی داده‌ها که WMO دنبال می‌کند، در صدد تسریع دسترسی و اشتراک‌گذاری داده‌های هیدرولوژیکی، از جمله تخلیه رودخانه‌ها و اطلاعات حوضه‌های آبریز فرامرزی است.

وضعیت منابع آب موجود

جدا از تغییرات جریان رودخانه‌ها، ذخیره کلی آب زمینی در سواحل غربی ایالات متحده، در مرکز آمریکای جنوبی و پاتاگونیا، شمال آفریقا و ماداگاسکار، آسیای مرکزی و خاورمیانه، پاکستان و شمال هند در این گزارش به عنوان کمتر از حد نرمال طبقه‌بندی شد.

همچنین ذخیره کلی آب در آفریقای مرکزی، شمال آمریکای جنوبی (به ویژه حوزه آمازون) و شمال چین بالاتر از حد طبیعی بوده و WMO هشدار داده است که: «به طور کلی روندهای منفی ذخایر آب از روندهای مثبت قوی‌تر هستند».

همچنین این گزارش به کرایوسفرها یا همان یخچال‌های طبیعی، پوشش برف، کلاهک‌های یخی و یخ‌های دائمی نیز می‌پردازد که اکنون بزرگترین مخزن طبیعی آب شیرین جهان است.

در اینباره در گزارش سازمان هواشناسی بین‌الملل سازمان ملل آمده است که؛ «تغییر در منابع آب کرایوسفر بر امنیت غذایی، سلامت انسان، یکپارچگی و نگهداری اکوسیستم‌ها تاثیر می‌گذارد و منجر به اثرات قابل توجهی بر توسعه اقتصادی و اجتماعی می‌گردد.»

در واقع با افزایش دما، در ابتدا معمولاً رواناب سالانه یخچال‌ها افزایش می‌یابد و سپس با رسیدن به نقطه عطفی که اغلب «اوج آب» نامیده می‌شود از میزان رواناب کم خواهد شد. از این جهت پیش‌بینی‌های بلندمدت از رواناب یخچال‌ها و زمان اوج آب‌ ورودی‌های کلیدی برای تصمیم‌گیری‌های در جهت سازگاری بلندمدت با اقلیم ضروری است.