علی جهانی در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین بخش عمده‌ای از مشکلات و حوادث ناشی از کار را به دلیل استاندارد نبودن محیط کار، ایمن نبودن فضای کار کارگران و گاهی هم عدم توجه خود کارگران دانست و اظهار داشت: سلامت، استانداردسازی و ایمن بودن محیط کار و جلوگیری از حوادث ناشی از کار متاثر از برنامه‌ریزی و ارائه آموزش‌های موثر در محیط کار است.

وی تصریح کرد: البته تجهیز محیط کار به ابزارهای لازم برای حفظ ایمنی و سلامت جان کارگران به عنوان ضرورتی انکارناپذیر بوده که باید از سوی متولیان امر و کارفرمایان کارگاه‌های تولیدی و خدمات به خوبی مدنظر باشد.

جهانی در عین حال به حفظ منابع سازمان تأمین اجتماعی در بخش حوادث ناشی از کار به عنوان یک ضرورت اشاره کرد و ادامه داد: منابع سازمان تأمین اجتماعی منابع تعریف شده و متعلق به حق‌الناس بوده و این منابع بین‌النسلی باید نسل به نسل ماندگاری داشته و سرمایه‌گذاری شده تا منجر به تقویت خدمات سازمان شود.

وی تصریح کرد: با استفاده از منابع، کمیت و کیفیت خدمات سازمان تأمین اجتماعی ارتقا داده شده و از این جهت حفظ سلامت بیمه‌شدگان، استانداردسازی محیط کار و حفط منابع این سازمان بیمه‌گر و جلوگیری از حوادث ناشی از کار و هزینه‌های متعاقب آن، از ضروریاتی است که باید به طور جدی به آن توجه شود.

برخوردار نبودن بخش قابل توجهی از محیط کار از استانداردهای لازم

این کارشناس بیمه‌های اجتماعی معتقد است: متاسفانه در عصر جدید هنوز برخی محیط کارها با وجود با ابزارها و عملا در واقع ماشین‌های الکترونیک؛ ساختار مکانیکی داشته و گرچه وسایل الکترونیکی می‌تواند به سرعت، کیفیت و ارتقای سلامت محیط کار کمک کرده اما هنوز این مشکلات در حوزه فعالیت برخی فضای کسب و کار وجود دارد.

وی بیان داشت: اکنون بخش قابل توجهی از محیط کار در جامعه، کارخانجات و شرکت‌های صنعتی استاندادهای لازم را نداشته و براساس داده‌ها و آمارهای موجود بیش از ۶۰ درصد محیط کار به ویژه در حوزه صنعتی از پارامترها، معیارها و شاخص‌های سلامت و استانداردسازی و ایمنی برخوردار نیست.

جهانی اظهار داشت: به همین منظور، موضوع برخوردار نبودن محیط کار از سلامت و ایمنی، مشکلات جدی را برای کارگران و حتی خود کارفرمایان به وجود آورده و در برخی مواقع محیط‌های کسب و کار باعث شده که کارگر سالم، ماهر، توانمند و موثر در بهره‌وری، تاثیرگذار در عرصه تولید و رشد اقتصادی و تولید محیط کار از چرخه کار خارج شود.

حفظ جان نیروی کار به گفتمان عمومی تبدیل شود

کارشناس بیمه‌های اجتماعی با اشاره به اینکه باید سرمایه انسانی به عنوان یک سرمایه‌گذاری جدی دیده شود، اظهار داشت: همچنین با حفظ این سرمایه‌گذاری در راستای حفظ جان کارگر، حیات جامعه کارگری و کارفرمایی نیز تلاش جدی کرده تا نهاد حمایتی، بیمه‌ای و چند بعدی تأمین اجتماعی را بتواند حفظ کند.

وی خاطرنشان کرد: معتقدیم باید موضوع و بحث حوادث ناشی از کار به عنوان یکی از سرفصل‌های مهم در سیاستگذاری‌ها، برنامه‌ریزی‌ها و قانونگذاری‌ها مورد توجه بوده و ما باید جامعه کارفرمایی، محیط کارگری و به ویژه جامعه صنعتی، انجمن‌ها و سازمان‌های مردم نهاد و تمام افکار عمومی را بسیج کرده تا به سلامت انسان به ویژه نیروی کار سالم و ماهر کمک کنند.

کارشناس بیمه‌های اجتماعی بیان داشت: برای حفظ جان نیروی کار نیاز به عزم همگانی بوده و باید به یک گفتمان عمومی و ویژه تبدیل شده تا سلامت کارگران در محیط کار مورد توجه قرار گیرد.

وی ادامه داد: همچنین برای منابع سازمان تأمین اجتماعی که سالانه هزینه‌های قابل توجهی را برای بیمه‌شدگان حادثه‌دیده ناشی از حوادث کار نیز صرف می‌کند این منابع به عنوان بین‌النسلی و حق‌الناس حفظ شود.

بیش از ۴۰ هزار حوادث جزئی و کلی در طول سال

جهانی افزود: متاسفانه سالانه بیش از ۴۰ هزار حوادث جزئی و کلی ناشی از کار وجود داشته که هزینه‌ها آن قابل توجه بوده و خسارت‌های جدی برای نیروی انسانی و جامعه کارفرمایی به وجود آورده و مشکلات و تبعاتی را به همراه داشته است.

وی خاطرنشان کرد: اگر حرکت جامعه کارگری، کارفرمایی و سازمان تأمین اجتماعی و دولت به سمت توسعه باشد مهمترین شاخص آن حفظ نیروی انسانی متخصص و ماهر بوده و تأمین سلامت و امنیت نیروی کار نیز بسیار مهم است.

وقوع حدود ۴۶ هزار حادثه ناشی از کار در سال ۱۴۰۰

براساس اعلام سازمان تأمین‌اجتماعی در سال ۱۴۰۰ در ۴۵ هزار و ۹۰۴ مورد حادثه ناشی از کار، ضمن ارائه خدمات درمانی و بازتوانی برای بیمه‌شدگان حادثه‌دیده، تعهدات قانونی کوتاه‌مدت و بلندمدت حسب شرایط و الزامات قانونی در مورد حادثه‌دیدگان انجام شده است.

علت بروز ۸۱ درصد از این حوادث، بی‌احتیاطی گزارش شده و ۹۶ درصد از حادثه‌دیدگان مرد و ۵۴ درصد آنان مجرد بوده‌اند.

حوادث ناشی از کار نشان می‌دهد که بسیاری از بیمه‌شدگان تدمین اجتماعی نیز بخاطر فراهم نبودن شرایط مناسب ایمنی فضای کسب و کار نیز امکان خطر در حین کار برای آنها وجود دارد که مهمترین مقوله در این زمینه رعایت اصول ایمنی و استانداردهای موجود در فضای کسب و کار است.

بیشترین فراوانی نوع حادثه نیز مربوط به «ضرب‌خوردگی، سقوط کردن و لغزیدن و بریدگی و قطع اعضا» به ترتیب با ۲۵، ۱۶ و ۱۰ درصد بوده است.

در سال ۱۴۰۰ و براساس آمارهای سازمان تأمین‌اجتماعی، بیشترین حادثه شغلی مربوط به گروه سنی ۳۰ تا ۳۴ و ۳۵ تا ۳۹ سال به ترتیب با ۲۳ و ۲۰ درصد و بیشترین اعضای حادثه‌دیده نیز «دست چپ و پا» به ترتیب با ۴۲ و ۲۵ درصد بوده است.

آمارها همچنین حاکی از آن هستند که ۸۸ درصد از حوادث ناشی از کار منجر به «بهبودی کامل» فرد حادثه‌دیده شده و تنها یک درصد از حوادث ناشی از کار منجر به فوت حادثه‌دیده شده و مابقی حوادث نیز منجر به ازکارافتادگی کلی یا جزئی شده است