وی گفت: لذا در حال حاضر انبارهای مراکز استان مملو از ویلچر است و کمبودی در این زمینه وجود ندارد، هرچند که در لحظه نیاز پیش می‌آید.

معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه ویلچرهای برقی در چه شرایطی به مددجویان تخصیص می یابد، اینگونه توضیح داد: ویلچر برقی موردنیاز بسیار محدود است و شاید سالانه حدود ۱۰۰۰ ویلچر برقی کافی باشد. این نوع از ویلچرها میان افراد دارای معلولیتی توزیع می‌شود که امکان تحرک نداشته باشند. زمانی که فردی بتواند با قدرت دست ویلچر را به حرکت درآورد، ویلچر برقی به وی ارائه نمی‌شود، زیرا از نظر علمی و توانبخشی فرد پس‌رفت می‌کند.

کاظمی تاکید کرد: فردی که از نظر توانی امکان تحرک اندام فوقانی را داشته باشد اما از ویلچر برقی استفاده کند، عضلات او تحلیل می‌رود، لذا ویلچر برقی به افرادی ارائه می‌شود که علاوه بر اینکه توان تحرک کلی را ندارند، نتوانند اندام فوقانی خود را حرکت دهند. بسیاری از افراد دارای معلولیتی که توان حرکت دارند نیز از ما تقاضای ویلچر برقی دارند و این درحالیست که از نظر علمی این موضوع اشتباه است.  

وی یادآور شد: البته به دلیل اینکه قیمت ویلچر برقی بالاست، سازمان بهزیستی در تهیه آن دچار مشکل است، اما اغلب استان‌ها با کمک خیرین از پس نیاز سالانه‌شان برمی‌آیند و چندان پشت نوبتی در این زمینه وجود ندارد.

معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور گفت: سازمان بهزیستی به طور کلی برای تجهیزات توانبخشی تا سقف ۳۳ میلیون تومان برای ۵ وسیله، کمک هزینه پرداخت می‌کند.

کاظمی با اشاره به اینکه تهیه ویلچر برقی یکی از نیازمندی‌های مهم سازمان بهزیستی است اما در عین حال سمعک از مهم‌ترین نیازهای سازمان محسوب می‌شود، گفت: در زمینه تولید سمعک تولیدکننده داخلی نداریم و عمدتا سمعک‌ها وارداتی است و با تغییر نرخ ارز قیمت آن دچار نوسان است لذا سازمان بهزیستی در تامین سمعک دچار مشکل است چراکه در این زمینه رانت‌هایی وجود دارد که گاهی اوقات بازار از سمعک خالی می‌شود؛ در این راستا سازمان بهزیستی از تولیدکننده‌های داخلی به شدت حمایت می‌کند.