سعید صمدی دبیر انجمن زغالسنگ ایران در گفت‌وگو با آتیه آنلاین با بیان این مطلب افزود: این میزان اشتغال با توجه به تکنولوژی جدید ایجاد می‌شود و اشتغال ایجاد شده به هیچ جایی وابسته نیست.
وی بیان کرد: اگر دولت سیاستش گسترش اشتغال در مناطق محروم است، زغال جزء صنایع زودبازده است و بازگشت خیلی بالایی دارد.
دبیر انجمن زغالسنگ ایران گفت: ۶۰ درصد هزینه تولید زغالسنگ، مربوط به هزینه نیروی انسانی است. در حالی که در فولاد هزینه نیروی انسانی زیر ۱۰ درصد است.
وی ادامه داد: کشور ما با داشتن حدود ۱۴ میلیارد تن ذخیره احتمالی زغالسنگ و ۱.۲ میلیون تن ذخیره قطعی از نظر ذخایر زغالسنگ یک کشور متوسط است. در ۵۰ سال اخیر نفت و مشتقات نفتی منشا اصلی تامین انرژی در ایران بوده و به همین خاطر به ذغالسنگ توجه نشده است. اکتشافات آن گسترش نیافته و ذخایر تجهیز نشده‌اند.
صمدی عنوان کرد: عمده مصرف زغالسنگ در کشور ما زغالسنگ کک متالوژی است که در فولادسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در سال ۱۴۰۰ تولید کنستانتره زغالسنگ یک میلیون و ۷۰۰ هزار تن بوده و مصرف آن حدود سه میلیون تن به ثبت رسیده است.
وی اضافه کرد: مفهوم این آمار آن است که سال گذشته ۱.۳ میلیون تن زغالسنگ به اشکال مختلف شامل زغالسنگ کنتسانتره یا کک وارد کشور شده است و تراز بازرگانی زغالسنگ در ایران منفی است.
به گفته صمدی با توجه به طرح‌های توسعه فولادسازی به خصوص انواع کوره بلند، پیش‌بینی می‌شود مصرف زغالسنگ در کشور ما افزایش یابد. با توجه به این شرایط باید به دنبال توسعه معادن زغالسنگ باشیم.
وی واردات بخشی از نیاز زغالسنگ در کشور را اجنتاب ناپذیر توصیف کرد و افزود: ۱۰ درصد واردات به خاطر مسایل کیفی است و هر کشوری ناگزیر است که بخشی از نیاز خود را وارد کند.
دبیر انجمن زغالسنگ ایران بیان کرد: زغالی که در فولادسازی استفاده می‌شود باید تبدیل به کک شود. این زغال از ترکیب چند نوع متفاوت زغالسنگ به دست می‌آید که یک یا دو نوع آن در کشور ما وجود ندارد. بنابراین مجبوریم این بخش را وارد کنیم اما مابقی در داخل کشور قابل تامین است.
کاهش هفت درصدی تولید زغالسنگ در کشور
به گفته صمدی تولید زغالسنگ در سال ۱۴۰۰ نسبت به ۹۹ حدود هفت درصد کاهش داشته است. در حالی که مصرف آن افزایش یافته است.
وی اضافه کرد: اگر این روند ادامه یابد، چشم‌انداز تولید زغالسنگ در کشور ما مثبت نیست. یکی از عوامل اصلی که معادن زغالسنگ توسعه نیافتند و سرمایه‌گذاران وارد کانی‌های مختلف شدند و کمتر به حوزه زغالسنگ توجه شد، قیمت دستوری کانی زغالسنگ است.
دبیر انجمن زغالسنگ ایران گفت: این قیمت با نرخ جهانی اختلاف خیلی فاحشی دارد. در خرداد ماه یک تن کنستانتره پایه زغالسنگ ایران، حدود چهار میلیون تومان قیمت داشت که با دلار نیمایی حدود ۱۴۰ تا ۱۵۰ دلار است. همین زغال را اگر مصرف کننده وارد کند، باید بین ۵۵۰ تا ۶۰۰ دلار هزینه کند.
وی افزود: با این شرایط کاملا محرز و مشخص است که تولید زغالسنگ از حوزه اقتصادی بودن خارج می‌شود. اکنون هم یک میلیون و ۷۰۰ هزار تن تولید، مربوط به سرمایه‌گذاری‌های دهه‌های گذشته است و سرمایه‌گذاری جدید با نرخ داخلی زغالسنگ اقتصادی نخواهد بود.
صمدی اضافه کرد: اگرچه دولت صادرات را آزاد کرده است ولی حتی اگر یک عده معادن را با هدف صادرات تجهیز کنند، دوره تجهیز معدن چهار تا پنج سال طول می‌کشد تا به تولید قابل توجهی برسد. از آنجا که کسی تضمین نمی‌دهد که شرایط ثابت باقی بماند، لذا سرمایه‌گذاران کمتر دنبال تجهیز معادن زغالسنگ می‌روند.
وی گفت: در حال حاضر یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن طرح تجهیز معدن زغالسنگ به صورت خام تعریف شده است و اجرای آن هم شروع شده است. این طرح‌ها بعضا ۲۰ تا ۵۰ درصد پیشرفت دارند. ولی اگر به بهره‌برداری برسند، این معادن با قیمت‌های فعلی اقتصادی نیست به همین خاطر افراد کمتر سراغ ادامه پروژه رفتند و پروژه‌ها متوقف شدند.
دبیر انجمن زغالسنگ ایران عنوان کرد: سال گذشته ۵۰۰ میلیون دلار ارز برای واردات زغالسنگ از کشور خارج شد. بنابراین راهکار تامین نیازهای کشور از منابع داخل، تجدیدنظر در قیمت‌گذاری زغالسنگ است.
وی افزود: اگر قیمت پایه زغالسنگ را قیمت زغالسنگ وارداتی تحویلی ایران در نظر بگیرند یا حتی ۸۰ درصد این قیمت را برای محصول تولید داخل لحاظ کنند- مثل قوانینی که برای سنگ آهن و سایر کانی‌های فلزی اعمال می‌شود- سرمایه‌ها به سمت تولید زغالسنگ می‌روند.
بازار زغالسنگ تحت تاثیر جنگ اوکراین و روسیه
صمدی با اشاره به مذاکرات انجام شده در سطح دولت و مجلس برای تغییر نرخ زغالسنگ از نتیجه بخش نبودن مذاکرات خبرداد.
وی افزود: در حال حاضر بازار جهانی زغالسنگ تحت تاثیر مسایل جنگ روسیه و اوکراین و تحولات بازار انرژی دنیا قرار گرفته است. قیمت زغالسنگ در اردیبهشت ۱۴۰۰ حدود ۹۰ تا ۱۰۰ دلار بود و دو ماه قبل به ۳۵۰ دلار رسید. این شرایط فرصت مناسبی برای زغالسنگ ایران ایجاد می‌کند که در بازارهای جهانی حضور یابد.
به گفته دبیر انجمن زغالسنگ ایران، کشورهای همسایه ما به شدت مصرف کننده زغالسنگ هستند زیرا از مشتقات نفتی به‌عنوان انرژی استفاده نمی‌کنند. ترکیه، پاکستان، چین و اخیرا کشورهای حوزه خلیج فارس به دنبال واردات زغالسنگ حرارتی از ایران هستند.
وی افزود: به دلیل کمبود تولید در ایران و نبود سرمایه‌گذاری به خصوص در حوزه زغال حرارتی، نمی‌توانیم به این نیازها پاسخ دهیم.
صمدی گفت: در حال حاضر قیمت زغالسنگ پایه ایران ۲۶.۵ درصد شمش فولاد است. این در حالی است که در دنیا این نرخ ۳۵ درصد قیمت شمش است.
دبیر انجمن زغالسنگ ایران اعلام کرد: اکنون ۱۷ هزار نفر در مجموعه زغالسنگ اعم از معادن، کارخانه فرآوری و کک‌سازی کار می‌کنند. اگر این روند رشد منفی تولید زغالسنگ ادامه یابد، قطعا روی اشتغال تاثیرگذار خواهد بود.
وی افزود: زغالسنگ به شدت اشتغال‌زا است و اساس کارش نیروی انسانی است. با یک سرمایه‌گذاری کوچک در این حوزه اشتغال زیادی می‌توان ایجاد کرد. در صورتی که در صنایع دیگر این میزان اشتغال ایجاد نمی‌شود.
نظر شما