کارآفرینی و ایجاد بسترهای ضروری جهت اشتغال گسترده و مبتنی بر نیاز بازار کار و همچنین تولید به مفهوم عام و در اشکال مختلف، پیوست ارتباطی قابل توجهی با هم دارند و در واقع به هر اندازه که شرایط توسعه کمی و کیفی تولید در کشور فراهم شود به همان نسبت باید شاهد سیاستگذاری جهت ایجاد اشتغال باشیم تا تعادل عرضه و تقاضا در بازار کار برقرار شود.

کارآفرینی به عنوان یک ضرورت همواره در قالب ها و طرح های مختلف و بر اساس شرایط بازار کار و تولید مورد توجه برنامه‌ریزان دولتی و  بخش خصوصی قرار گرفته است و در واقع این دولت‌ها هستند که باید علاوه بر تدوین سیاست‌های کلان اشتغال‌زا با توجه به نیاز بازار کار و تولید، زمینه را برای جذب سرمایه‌گذاران و کارآفرینان آماده کنند و با بهره‌مندی از این امکان، نهایت توان کارآفرینی و اشتغال‌زایی را از ظرفیت‌های دولت و بخش خصوصی داشته باشند.

نگاهی به نامگذاری سالهای مختلف در یک دهه گذشته که هرکدام از سالهای آن ارتباط تعریف شده‌ای با موضوعات مرتبط با اشتغال و تولید داشته‌، حاکی از اهمیت و ضرورت تمرکز تصمیم‌گیران بر موضوعات حوزه تولید و کارآفرینی است و اشتغال‌آفرینی را به عنوان یکی از الزامات رونق کسب و کار و تولید مدنظر قرار دداه است.

با توجه به حضور حدودی ۴۰۰ هزار کارآفرین در کشور و گستره کلان اشتغال و تولید، به گفته «حجت‌الله عبدالملکی» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، ضرورت ایجاد بسترهای لازم جهت فعالیت بیش از ۲ میلیون نفر در قالب کارآفرین در راستای ایجاد فرصت‌های شغلی گسترده در کشور باید از طرف دولت دیده شده و سیاستگذاری اثرگذار در این خصوص صورت گیرد.

تجربه موفق کشورهای توسعه‌یافته در حوزه اشتغال‌زایی در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که ایجاد بسترهای اشتغال که به عنوان قالب اساسی در شکوفایی تولید مطرح است، در صورت استفاده از دانش روز در شکل‌گیری و رونق تولید می‌تواند رشد تصاعدی در مسیر ارتقاء کمی و کیفی تولید داشته باشد.

شرایط دهه‌های اخیر در کشورمان در حوزه اشتغال، یادآور چالش‌های مختلف مرتبط با بیکاری اقشار مختلف و نبود زیرساخت‌های لازم در ایجاد فرصت‌های گسترده شغلی است و آمار مرتبط با شاخص بیکاری بخصوص در بین دانش آموختگان دانشگاهی در طی این سالها از عدم موفقیت سیاست‌های اشتغال‌زا را نشان می‌دهد.

حال با نگاهی به شاخص ۹.۴ درصدی نرخ بیکاری و اینکه از مجموع بیش از ۲ میلیون و ۴۰۹ هزار نفر آمار رسمی افراد بیکار، ۴۰ درصد به دانش آموختگان دانشگاهی اختصاص دارد و البته ظرفیت در حدود ۳۸ میلیون نفری افراد غیرفعال در سن کار از مجموع بیش از ۶۳ میلیون نفری (افراد ۱۵ ساله و بیشتر) می‌توان اهمیت بالای سیاستگذاری جهت اشتغال گسترده میلیونی را دریافت.

برنامه‌ریزی دولت سیزدهم در خصوص تدوین و اجرای سیاست‌های کلان کارآفرینی و اشتغال‌زایی در چارچوب طرح زیست بوم ملی اشتغال و هدفگذاری ایجاد چهارمیلون فرصت شغلی تا پایان دولت و ایجاد یک میلیون و ۸۰۰ هزار شغل تا پایان سال ۱۴۰۱، عزم دولت در فراهم کردن زمینه‌های کارآفرینی گسترده، جذب سرمایه گذاران، تحقق ایده‌های کارآفرینی و ایجاد اشتغال را نشان می‌دهد.

البته در خصوص اشتغال و تولید با محوریت دانش روز نباید از ارتباط اثرگذار محیط‌های دانشگاهی و پژوهشی با فضای کسب و کار غافل شد و در واقع اثرگذاری بالقوه تولید علم و دانش بر شرایط ایده‌های کارآفرینی، اشتغال و تولید به اثبات رسیده و تلفیق تفکر دانش‌محوری و تجربیات کار و تولید در حوزه کارآفرینی و اشتغال، جهشی در این حوزه به شمار می‌رود.

کارشناسان معتقدند که تلفیق تجربیات اشتغال زایی و سیاست های موفق در حوزه کسب و کار و تولید به شرطی می تواند عامل ایجاد تحول در حوزه کارآفرینی و اشتغال شود که علاوه بر اهتمام دولت ها در جذب سرمایه گذاران و کارآفرینان بخش خصوصی و استفاده از تمامی ظرفیت‌های کشور، شاخص دانش محوری را به دنبال داشته باشد که البته در همین زمینه، شعار سال مبنی بر «تولید، دانش بنیان و اشتغال‌آفرین» تاکید بر اهمیت موضوع دارد.