به گزارش آتیه‌آنلاین، این روزها کرونا، زورش چربیده و همه را خانه‌نشین کرده است. ورزشکار، هنرمند، کارآفرین، مدرس، دانشجو، دانش‌آموز و... اگر قرار بود همه در خانه بنشینند و با رعایت فاصله فیزیکی به جنگ با کرونا بروند و حتی دلتنگی خانواده، فرزند و دوست را به جان بخرند، جز افسردگی چیزی برای آدمی باقی نمی‌ماند. باید کاری کرد تا هم راحت بتوان با این شرایط کنار آمد و هم افسردگی و یکنواختی در خانه ماندن بر آدمی غلبه نکند. این اتفاق ممکن است برای همه ما افتاده باشد. هرکسی از بچگی نیاز و علاقه‌ای در خود احساس کرده؛ اما بنا به دلایلی یا آن را شروع نکرده و یا در اواسط راه ناتمام رها کرده و آن را ادامه نداده است. یکی استعداد دارد و دوست دارد یاد بگیرد و دیگری مشتاق آموزش است و چه فرصتی بهتر از خانه ماندن و یادگیری در ایامی که جز با رعایت تمامی نکات بهداشتی آن هم در موارد ضروری؛ امکان بیرون رفتن نیست. کرونا فرصتی برای دیده‌ شدن هنرمندانی فراهم کرد که راه ارتزاق‌شان صرفا از این کار، آن هم در فضای مجازی و به صورت آنلاین است. کافی است یک هشتگ بزنید و هنر یا نوشته‌های دیگر که به این موارد مرتبط می‌شود را ببینید. خواهید دید نه‌تنها افراد زیادی در این راه قدم گذاشته‌اند، بلکه خیل عظیمی از این هنرمندان، بانوان هستند؛ بانوانی که حتی در کنار این هنرها، کارآفرینی نیز کرده اند و جالب آنجاست که با توجه به تغییر سلایق مردم و هنردوستان، این هنرها و کارها نیز مورد استقبال هم قرار گرفته‌اند. آنچه امروز مهم است، دغدغه و گلایه‌های این قشر از جامعه است که علاوه بر اینکه خود کارآفرینی کرده‌اند، بستری نیز برای آموزش دادن به افرادی که توانایی حضوری آموزش دیدن ندارند، فراهم آورده‌اند. این هنرمندان علاوه بر اینکه به اشتغال یک فرد دیگر کمک می‌کنند، خود نیز از این راه درآمدزایی می‌کنند؛ بدون اینکه از نهاد یا سازمان خاصی درآمدی داشته باشند. این هنرمندان که در فضای مجازی دنبال‌کنندگان بسیاری دارند، دوست دارند در دنیای حقیقی زیرمجموعه یک ارگان خاص قرار گیرند تا بیمه‌های درمانی و تکمیلی نیز شامل حال آنها شود. تمام آنها متفق‌القول بر این باورند اگر وزارت فرهنگ و ارشاد هنرمندان فضای مجازی را ساماندهی کنند، آنان حق بیمه خود را پرداخت خواهند کرد و می توانند با پرداخت حق بیمه خود از بیمه های‌اجتماعی استفاده کنند. به نظر می‌رسد اگر وزارت ارشاد، کارگاهی جدید جهت شناسایی این هنرمندان تشکیل دهد، بهتر خواهد توانست علاوه بر ساماندهی این قشر هنرمند؛ چه خانگی یا به صورت مجازی و چه در فضای حقیقی، آنها را یافته و می تواند به آنان خدمات ارائه دهد. یافتن این دسته از هنرمندان بسیار آسان است. روزانه از طریق فضای مجازی، می‌توان آن‌ها را یافت. با تعدادی از این هنرمندان که بسیاری از آنان حالا برای خود استادی شده و در حرفه خود حتی آموزش گذاشته‌اند و بانوان بسیاری را شاغل کرده‌اند؛ گفت‌وگو کردیم.

تمام سبک‌های هنر را تلفیقی کار می‌کنم؛ دوست دارم سبک‌ام را ثبت کنم

پرستو، هنرمندی است که سبک‌های نو نقاشی را کار می‌کند. او می‌گوید کارمند یک اداره است؛ اما هنرش از بچگی با او همراه بوده. سبکی که کار می‌کند در ایران جزو بهترین‌هاست و تلفیق چند هنر است و بسیار پیچیده. در خانه کار می‌کند و ساعتی به آموزشگاه‌ها سر می‌زند و چون کارمند است به صورت آنلاین آموزش می‌دهد. تمایل دارد تمام وقت‌اش را روی هنرش بگذارد تا بتواند سبک‌اش را معرفی و آن را به عنوان یک سبک ثبت کند. ترجیح می‌دهد اگر بتواند از طریق وزارت ارشاد به عنوان یک هنرمند بیمه‌اش تأمین شود، آن بیمه را خود پرداخت کرده و تمام وقت‌اش را روی هنرش بگذارد.  

ادبیات خواندم؛ طراح مد و لباس شدم

کیمیا، طراح مد و لباس است. تحصیلاتش زمین تا آسمان با حرفه‌اش تفاوت دارد. خودش معتقد است مدرک‌اش را حتی به اندازه یک تار مو نمی‌توان به حرفه مورد علاقه و کارش مرتبط‌ کرد.   او گفت: تنها کمکی که رشته دانشگاهی‌ام به من کرد در نوشتن بود. نوشتن باعث شد بتوانم هم طراحی‌هایم را نشان دهم و هم در مورد آنها بنویسم و هم اینکه با علاقمندان ارتباط بهتری برقرار کنم.   تمام طرح‌هایم را در خانه می‌زنم. جالب است بدانید خود من هم به صورت آنلاین آموزش دیدم. در حال حاضر پنج سالی می‌شود به کار طراحی مد و لباس در زمینه‌های مختلف می‌پردازم. آموزش هم دارم. هم خودم هم راضی‌ام و هم آنهایی که به صورت آنلاین آموزش می‌بینند.  کیمیا ادامه داد: تنها چیزی که این وسط من را آزار می‌دهد این است که به عنوان هنرمندی که تحصیلات مرتبط‌ نداشته‌ام، نتوانسته‌ام در صندوق ثبت‌نام کنم. اگر قرار است برای کسب‌وکار مجازی بانوان اقدامی صورت گیرد کار بسیار خوبی است. من حاضرم حق بیمه‌ام را به کارفرما پرداخت کنم تا در کنار هم‌صنفان خود از طریق آن کارگاه بیمه شوم.  

عاشق عکاسی‌ام؛ کسب درآمد از طریق علاقه برایم خوشایند است

ستاره، عاشق عکاسی است. از بچگی دوربین به دست هر جایی که فکرش را کنید رفته و عکس گرفته و خاطره‌ها دارد.   او می‌گوید: بعد از این همه سال کار کردن و عکاسی، بیمه‌ام را پدرم پرداخت می‌کند؛ با وجود اینکه خودم می‌توانم از طریق هنرم درآمد کسب کنم. عکاسی از چهره‌ها و طبیعت تخصص من است. اگر کارگاهی بتواند من را که برای خودم درآمدزایی می‌کنم؛ ببیند و در صنف مرتبط با خودم قرار دهد حق بیمه‌ام را پرداخت می‌کنم تا سابقه کاری داشته باشم.   ستاره عنوان می‌کند: با این کار خوشحال می‌شوم بتوانم خودم با هنرم علاوه بر درآمدی که دارم؛ بیمه‌ام را به یک جای مشخص پرداخت کنم و رابطی میان خودم و تأمین‌اجتماعی وجود داشته باشد.  

سفالگری و هنر طراحی را باهم تلفیق کرده‌ام

پریسا، سفالگیری را تازه یاد گرفته و در فضای مجازی از طریق هنرش درآمدزایی می‌کند. او تحصیلات آکادمیک معماری دارد. سبکی که کار می‌کند، چندان عرف نیست و خودش می‌گوید از هنرهایی که در گذشته آموزش دیده‌ام و هنر معماری‌ام در کارهایم بهره می‌گیرم. دوست‌اش دارم و توانسته‌ام با آن انس بگیرم. برخلاف انتظارم خیلی از دوستان و کسانی که من را دنبال می‌کنند؛ خوش‌شان آمده و مشتاق یادگیری آن هستند. از اینکه با پرداخت حق بیمه بتوانم زیرمجموعه یک کارگاه به عنوان هنرمند قرار بگیرم و با واسطه با سازمان تأمین‌اجتماعی ارتباط بیمه‌ای داشته باشم؛ استقبال می‌کنم و مشکلی از بابت پرداخت ندارم.  

آشپزی و شیرینی‌پزی، تنها راه درآمدم است

زهرا، زنی خانه‌دار است. صفحه‌اش در فضای مجازی را پسرش می‌چرخاند. او هنرش شیرینی‌پزی است. می‌گوید: چند سالی می‌شود همسرش را از دست داده است. دو فرزند دارد و علاوه بر اینکه مسافرکشی می‌کند، آشپزی و مخصوصا شیرینی‌پزی از هنرها و علائق او است. بیمه نیست و اگر می‌شود از طریق هنرش که حالا به لطف فضای مجازی خواهان بسیاری دارد، بیمه شود و حق بیمه‌اش را پرداخت کند، بسیار استقبال خواهد کرد.  

جاجیم‌بافی و رنگرزی از قدیم در خانه‌مان بوده است

سارا و صنم دو خواهری هستند که هر کدام هنر خاص خود را دارند. یکی جاجیم می‌بافد و دیگری نخ کاموا رنگ می‌کند. از این طریق زندگی خود و مادر پیرشان را می‌چرخانند. خیلی دوست دارند برای خودشان بیمه‌ای داشته باشند. این دو خواهر در گفت‌وگو با ما گفتند اگر می‌توان بر اساس هنر خودمان حق بیمه پرداخت کرده و با واسطه توسط یک کارگاه بیمه‌ای داشته باشیم از آن استقبال خواهیم کرد.  

در گوشه ای از خانه کار می کنم و کارهایم را در مجازی انجام می‌دهم

نیلوفر چند سالی است درس‌اش تمام شده و دوره‌های طراحی داخلی را گذرانده است. می‌گوید: در خانه یک کارگاه کوچک برای خودم راه‌اندازی کرده‌ام و کارهایم را انجام ‌می‌دهم. پروژه‌ای کار می‌کنم. طرح می‌زنم و حتی برای آموزشگاه‌های مختلف تدریس برگزار می‌کنم. شاگرد خصوصی هم دارم اما بیمه‌ام را خویش‌فرما پرداخت می‌کنم.   وی ادامه می‌دهد: با توجه به شرایطی که این صنف دارد نمی‌توانم نامنویسی کنم. اگر قرار است هنر من که طراحی دکوراسیون داخلی است و به صورت آنلاین فعالیت می‌کنم در صنف هنرمندان مجازی قرار گیرد خوشحال می‌شوم این کار را انجام دهم و با یک واسطه کار بیمه‌ام را پیگیری کنم.

زنان هنرمند را بیابیم، حمایت کنیم و نظاره‌گر آینده درخشان آنها باشیم

هر کدام از اصنافی که در فضای مجازی می‌بینید زیرمجموعه یک هنر خاص هستند و اگر درست اطلاع‌رسانی و شناسایی شوند، راحت‌تر از آنچه که فکرش را بکنید می‌توان با گرفتن حق بیمه از خود هنرمند و کسی که برای خود درآمدزایی دارد؛ آنها را تحت پوشش قرار داد و حضور آنان را به رسمیت شناخت و برای کار و همت‌شان ارزش قائل شد.   وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تشکیل یک کمیته برای شناسایی این افراد در فضای مجازی می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان ممکن آنها را شناخته و برای تشویق آنها به نامنویسی و بیمه شدن به عنوان یک هنرمند به عنوان یک کارفرما اقدام کند.  

هنر در فضای مجازی به رسمیت شناخته نشده است

گوشه‌ای از صحبت‌های زنان فضای مجازی حکایت از آن داشت، هنر در فضای مجازی و از راه دور به رسمیت شناخته نشده و مشکل بیمه از عمده مشکلات این افراد است. هنرمندان در خانه که خود عمدتا مادر، یک زن خانه‌دار و یا دخترانی هستند که به عنوان شغل دوم روی آن حساب می‌کنند، تمایل دارند از مشکلات‌شان کاسته شود؛ چه بسا در بسیاری از موارد قطعی اینترنت، آن‌ها را از زندگی می‌اندازد. اگر این اتفاق نیفتد، نه‌تنها راه درآمد این خانواده‌ها قطع خواهد شد بلکه کسی آنها را به عنوان یک شغل در نظر نخواهد گرفت و از طرفی سرمایه‌ای برای حضوری کار کردن نیز نخواهند داشت. 

گزارش: فریبا کرمی