به گزارش آتیه آنلاین، پرداختن به کمبود نیروی کار ماهر از طریق برنامه‌های آموزش مهارتی هدفمند می‌تواند نقشی اساسی در افزایش کارآمدی، کاهش بیکاری و رشد اقتصادی داشته باشد.

بازار کار ایران با یک تناقض مشخص می‌شود؛ نرخ بالای بیکاری، به ویژه در بین جوانان تحصیل کرده، با کمبود نیروی کار ماهر در صنایع کلیدی مانند تولید، ساخت و ساز، فناوری اطلاعات و مراقبت‌های بهداشتی همراه است. این موضوع از عوامل متعددی ناشی می‌شود. از جمله عدم تطابق سیستم آموزشی ایران که اغلب بر دانش نظری تاکید می‌کند و فارغ التحصیلان را برای تقاضاهای بازار کار آماده نمی‌کند. علاوه بر این، صنایع در ایران دستخوش دگرگونی‌های تکنولوژیکی شده و تقاضا برای مجموعه مهارت‌های جدیدی را ایجاد می‌کند که نیروی کار موجود از آن بی‌بهره است.

این در حالی است که تحریم‌های اقتصادی و فرار مغزها هم بسیاری از متخصصان ماهر را به جستجوی فرصت‌های خارج از کشور سوق داده و شکاف مهارتی را تشدید کرده است.

اهمیت آموزش مهارت

برنامه‌های آموزشی مهارتی برای رفع این عدم تطابق ضروری است. این برنامه‌ها بر تجهیز افراد به مهارت‌های عملی و خاص شغلی تمرکز می‌کنند که آنها را قادر می‌سازد به طور مؤثر وارد بازار کار شوند.

برخی مزایای اساسی توسعه آموزش‌های مهارتی و رشد سطح مهارت برای نیروی کار به مواردی نظیر افزایش قابلیت اشتغال، تقویت رشد اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری برمی‌گردد.

افزایش قابلیت اشتغال: برنامه‌های آموزشی مناسب می‌توانند شکاف بین خروجی آموزشی و نیازمندی‌های صنعت را پر کنند و ظرفیت بیشتری را برای استخدام ایجاد کنند.

تقویت رشد اقتصادی: نیروی کار ماهر با تقویت بسترهای مرتبط با رشد نوآوری در محیط کسب و کار کشور، توسعه کلی اقتصاد کمک می‌کند.

کاهش بیکاری: با رفع کمبود مهارت، برنامه‌های آموزشی می‌توانند فرصت‌های شغلی جدید را ایجاد و نرخ بیکاری را کاهش دهند.

راهبردهایی برای آموزش مهارت‌ موثر

برای به حداکثر رساندن تأثیر آموزش مهارتی در ایران، یک رویکرد چند وجهی مورد نیاز است. تقویت مشارکت بین مؤسسات آموزشی و صنایع می‌تواند تضمین کند که برنامه‌های آموزشی با نیازهای بازار همسو هستند. همچنین، دولت باید در مراکز آموزش حرفه‌ای، کارآموزی و برنامه‌های مهارت‌آموزی به‌ویژه در بخش‌های پر تقاضا سرمایه‌گذاری کند. در شرایط کنونی، پلتفرم‌های یادگیری آنلاین و ابزارهای دیجیتال نیز می‌توانند دسترسی به آموزش را به‌ویژه در مناطق دورافتاده یا محروم، گسترش دهند. همکاری بین بخش خصوصی و دولت می‌تواند منابع و تخصص را برای ایجاد برنامه‌های آموزشی موثرتر فراهم کند. در کنار موضوعات اشاره شده، تشویق فرهنگ یادگیری مادام‌العمر تضمین می‌کند که کارگران می‌توانند با تغییر تقاضاهای صنعت در طول حرفه خود سازگار شوند.

داستان‌های موفقیت و نمونه‌های جهانی

در اینجا به چند نمونه از تجربه‌های موفق کشورهایی را که توانسته‌اند در زمینه مهارت‌آموزی به اشتغال‌زایی هدفمند نیروی کار کمک کنند، اشاره می‌کنیم.

سیستم آموزشی دوگانه در کشور آلمان، آموزش در کلاس را با آموزش در حین کار ترکیب و نیروی کار ماهر را به بازار کار عرضه می‌کند.

ابتکارات تحت رهبری دولت کره جنوبی بر مهارت‌آموزی مجدد کارگران همزمان با پیشرفت‌های فناوری متمرکز شده است.

کمپین Skill India در کشور هندوستان نیز با هدف آموزش میلیون‌ها نفر در صنایع مختلف از طریق مشارکت‌های دولتی و خصوصی راه‌اندازی شده است.

مروری بر تجاربی از این قبیل نشان می‌دهد که رفع کمبود نیروی کار ماهر در ایران مستلزم تلاشی هماهنگ از سوی همه ذینفعان از جمله دولت، صنایع، مؤسسات آموزشی و خود کارگران است. با اولویت دادن به آموزش‌های مهارتی، کشور ما نه تنها می‌تواند نیازهای فوری بازار کار خود را برآورده کند، بلکه امکان بنا نهادن پایه‌های رشد و توسعه اقتصادی پایدار را خواهد داشت. به این واسطه سرمایه‌گذاری بر سرمایه انسانی کشور فقط یک ضرورت نیست؛ این یک ضرورت استراتژیک برای آینده کشور محسوب می‌شود.

لیلا آذر