۲۲ مهر ۱۴۰۱ - ۱۳:۰۷
کد خبر: 54346
چرایی رشد نسبت اشتغال در شهر و کاهش آن در روستا

تازه‌ترین داده‌های آماری شاخص‌های عمده بازارکار در تابستان ۱۴۰۱ نشان از رشد نسبت اشتغال در مناطق شهری و همزمانی آن با کاهش این نرخ در مناطق روستایی در سطح کشور دارد.

در حالی میانگین نسبت اشتغال ۳۶.۵ در تابستان در کل کشور به ثبت رسیده که این نسبت در مدت مشابه سال گذشته ۳۶.۱ اعلام شده و رشد ۰.۴ واحدی در این خصوص به ثبت رسیده است.

در همین ارتباط نسبت اشتغال مناطق روستایی در تابستان ۱۴۰۰ در حدود ۴۰.۷ عنوان شده که به دنبال روند کاهشی ۰.۶ واحدی در تابستان سال‌جاری به ۴۰.۱ رسیده است.

شاخص اشتغال در بررسی تازه‌ترین مولفه‌های بازار کار حاکی از اشتغال حدودی ۱۸ میلیون‌نفر در شهرها و ۶ میلیون نفر در مناطق روستایی دارد.

رشد ملموس نسبت اشتغال در شهرها و همزمانی آن با روند کاهشی این شاخص در مناطق روستایی در یک سال گذشته، کاهش جذابیت در حوزه اشتغال روستایی و رشد فزاینده فرصت‌های شغلی در شهری را نشان داده که دلیلی برای شکل‌گیری مهاجرت روستانشینان به شهرها برای یافتن فرصت‌های شغلی است.

ظرفیت اشتغال روستایی به خصوص در حوزه فعالیت‌های بخش کشاورزی و فرآوری محصولات تولیدی مرتبط و همچنین بسترهای کم‌هزینه ایجاد فرصت‌های شغلی در ابن مناطق با استفاده از هدف‌گذاری مناسب باید به ایجاد جذابیت و اشتغال‌زایی در روستاها منجر شده و عاملی برای ثبات و ماندگاری شغلی نیروی کار و جلوگیری از مهاجرت به شهرها باشد.

ارتقاء شاخص نسبت اشتغال به عنوان یکی از مولفه‌های اثرگذار در حوزه تصمیم‌سازیها و نمایانگر وضعیت اشتغال در بازار کار در حالی که به عنوان یک شاخص، نقش‌آفرینی لازم در جهت‌دهی بازار کار خواهد داشت از طرفی باید در مناطق مختلف و در بین دسته‌ای مختلف سنی و شغلی نیز تعادل لازم را داشته باشد.

عدم تعادل تعریف در بین عناصر شکل‌دهنده بازار کار و شاخص‌های عمده این حوزه مانند نبود عرضه و تقاضای نیروی کار و یا نبود هماهنگی در توسعه زیرساخت‌های اشتغال و تولید در شهر و روستا منجر به شکل‌گیری و رشد پدیده مهاجرت به شهرها شده و تعادل نیروی کار در این مناطق را دستخوش تغییرات خواهد کرد.

نسبت اشتغال به جمعیت در واقع یک آمار اقتصادی کلان است که نیروی کار غیرنظامی فعلی را در مقابل کل جمعیت در سن کار یک منطقه، شهرداری یا کشور اندازه‌گیری کرده و این محاسبه با تقسیم تعداد افراد شاغل به تعداد کل افراد در سن کار محاسبه شده و از آن به عنوان معیاری برای کار و بیکاری استفاده می‌شود.

در واقع می‌توان گفت که نسبت اشتغال، شاخصی برای نشان‌ دادن میزان اشتغال جمعیت واقع در سن کار محسوب می‌شود.

رشد و ارتقاء نسبت اشتغال در مناطق شهری به عنوان یک نشانه در جهت دهی اقتصاد و ظرفیت‌های تولید و اشتغال حاکی از حرکت درست در تناسب با پتانسیل نیروی کار بوده زمانی که نقاطی مانند روستا با قابلیت‌های بی‌بدیل نسبت به شهرها در راستای ایجاد بسترهای رشد و توسعه و بهره‌مندی از فرصت‌های اقتصادی به درستی دیده نشده، آسیب‌هایی مانند مهاجرت نیروی کار به شهر را به دنبال خواهد داشت.

در شرایطی که در دهه‌های گذشته مسئله اشتغال و بیکاری جوانان به عناون یکی از اساسی‌ترین چالش‌های جامعه مطرح بوده و در حال حاضر با توجه به داده‌های رسمی حدود از ۲ میلیون و ۴۰۰هزارنفر و بر اساس آمارهای غیررسمی بیش از ۴ میلیون نفر در سطح جامعه بیکار هستند، بهره‌مندی از ظرفیت‌سازیهای اشتغال در مناطق مختلف شهری و روستایی و برقراری تعادل در این حوزه سبب حل این چالش و تسریع در ارتقاء شاخص‌های عمده بازار کار خواهد شد.

کد خبر: 54346

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 1 + 12 =