محمدمختارزاده در گفت و گو با آتیه آنلاین گفت: رشد روزافزون شهرنشینی و گسترش جوامع پیشرفته را عامل موثری در رونق رشته «پزشکی سالمندی» در کشورهای صنعتی مطرح کرد و افزود: در این کشورها طول عمر افراد بالاست و موالید پایین است بنابراین نرخ جمعیت آنها پایین و میزان جمعیت سالمندان شان نیز روبه افزایش است در چنین فضایی هر اندازه  اقدامات درمانی و پیشگیرانه جدی تر مدنظر قرار گیرد بستر حفظ و ارتقاء سطح سلامت جسمانی و روانی جامعه هموارتر می شود.

وی شکل گیری خانه سالمندان در کشورهای صنعتی که ساختار فرهنگی تثبیت شده ای نسبت به جوامع در حال گذار دارند را منسجم تر و پایاتر معرفی کرد و گفت: در کشورهای پیشرفته سپردن افراد مسن به خانه سالمندان تا حدودی مساله ای حل شده است و چون از امکانات و شرایط قوی تری از نظر اقتصادی برخوردار هستند کمتر دچار بحران می شوند، اما در کشورهای در حال توسعه که ساختار فرهنگی شان در حال پوست اندازی است افراد سالمند اغلب به جهت افزایش گرفتاری و مشغله های زندگی و بعضا عدم مسوولیت پذیری های جوانان امروزی راهی  مراکز نگهداری سالمندان می شوند که در این صورت سالمند در جوامع در حال گذار خیلی بیشتر در معرض ابتلاء به بیماری های روحی و روانی و عاطفی است.

این پزشک در پاسخ به به پرسش که آیا کهولت سن تنها علت بروز بیماری آلزایمر است، گفت: هرچند این عارضه ای است که به عنوان یک روند طبیعی در افراد بر اثر افزایش طول عمر اتفاق می افتد اما کهولت سن یکی از مهم ترین عوامل خطر ابتلاء به این بیماری است.

وی به تاخیر انداختن بروز این مشکل را با رعایت برخی مسایل امکان پذیر خواند و گفت: عدم مصرف دخانیات، نداشتن استرس و دغدغه فکری و همچنین ورزش های روزانه می تواند نوعا سن ابتلاء به دمانس یا بیماری آلزایمر را به تاخیر بیندازد، اما به هرحال گاه حتی ممکن است فرد سالم، ورزشکار، اهل تفکر و مطالعه به علت عوامل ژنتیکی نیز به آلزایمر مبتلا شوند.

مختارزاده افزود: در هر حال درصد بالایی از افراد بالای ۷۰ تا ۸۰ سال دیرتر یا زودتر دچار این بیماری خواهند شد.

این پزشک متخصص اعصاب و روان در معرفی افراد آلزایمری گفت: این افراد بعد از یک مدت ابتدا زمان را گم می کنند، سپس مکان و اشخاص و در نهایت دچار فراموشی کامل می شوند و در سنین بالاتر حتی رفتارهای کودکانه در آنها بروز پیدا می کند؛ مثل مکیدن انگشت و در افراد بسیار بسیار سالمند رفتار پسرفت به دوران کودکی دیده می شود.

وی با اشاره به رفتارهای مشترک بهانه جویانه و تحریک پذیری شدید در کودکان و سالمندان اظهار کرد: از این جهت آغاز و انتهای روند زندگی افراد شبیه هم است منتها در کودکان مرحله اوج گرفتن و رشد یافتن و پرورش سیناپس های مغزی است اما در فرد در دروه سالمندی در سرازیری جاده زندگی به سوی ویرانی حرکت می کند.

این پزشک آموزش مسایل فرهنگی و اخلاقی را در تعامل با سالمندان ضروری خواند و گفت: سالمندان باید خود آموزش ببینند که چگونه به ارتقای وضعیت روانی و جهانی خود توجه کنند و از سوی دیگر ارزش های اخلاقی به این مفهوم باید در جامعه نهادینه شود؛ افرادی که پیر می شوند جای آنها در خانه سالمندان نیست و تا جایی که می شود باید از آنها در کانون خانواده نگهداری کردو از فرستادن آنها به سرای سالمندان خودداری کرد و در صورت ناگزیری به خاطر مسایل شغلی و مثلا شکاف نسل ها باید با ترتیب دادن برنامه های ملاقات منظم و دوره ای و گاه بازگرداندن موقت آنها به کانون خانواده به تقویت روحیه و کاهش دغدغه های فکری و روانی سالمندان کمک کرد.

این متخصص اعصاب و روان افزود: باید به کودکان خود صله ارحام و احترام به بزرگان را به صورت جدی آموزش دهیم که همانا جاده زندگی همه افراد در نهایت به سالخوردگی ختم خواهد شد.

مختارزاده گفت: در کشورهای غیرمذهبی رعایت مسایل اخلاقی جایگاه خاص خودش را دارد و به همین جهت افراد از رعایت آنها عدول نمی کنند بنابراین برای ما که مسلمان  و مفتخر به دین اسلام هستیم پای بندی به اصول اخلاقی و همچنین احترام به سالمندان و مهربانی با آنها  که در دین به آن بسیار سفارش شده است واجب تر به نظر می رسد.