فاطمه موسوی در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین عنون کرد: جای این پرسش وجود دارد که با توجه به اینکه تاکید سیاستگذاری خانواده بر این است که اشتغال زنان ضروری نیست چون نان‌آوری وظیفه مرد است و زنان متاهل به وسیله همسرشان تامین معاش می‌شوند و در صورت طلاق هم مهریه سنگینی دارند؟

وی ادامه داد: این مساله درست است اما در هنگام ازدواج مهریه سنگینی در عقدنامه قید می‌شود ولی این اعداد بیشتر روی کاغذ و اعتباری هستند و به‌ندرت نقد می‌شوند. چون بنا برقوانین خانواده همه حقوق از طلاق تا حضانت فرزند با مرد است، زن برای گرفتن طلاق یا حضانت فرزند ناچاراست مهریه خود را ببخشد، حتی مواردی که طلاق توافقی است مرد با اعلام اعسار و قسطی‌کردن مهریه به ندرت آن را پرداخت می‌کند.

عضو هیات مدیره گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران با مروری بر نتایج تحقیق معاونت زنان ریاست جمهوری در سال 1399 در زمینه طلاق و مهریه افزود: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که 41 درصد زنان‌ تهرانی ناگزیر به بخشش مهریه خود در حین  طلاق شده بودند و ۳۴ درصد دیگر نیز به بهانه‌های مختلف مهریه را دریافت نکرده بودند

وی افزود: یعنی عملا ۷۵ درصد زنان تهرانی مطلقه دست خالی از زندگی مشترک بیرون‌آمده بودند در حالی‌که اکثریت آنها لااقل یک فرزند داشتند و اکثریت نیز بابت فرزند نفقه‌ای دریافت نمی‌کردند و از 25 درصد باقی مانده نیز همه مهریه خود را کامل دریافت نکرده بودند.

موسوی خاطرنشان شد: جالب است بدانید در طلاق توافقی مرد می‌تواند علاوه بر بخشش مهریه توسط زن، پول بیشتری بخواهد و اگر زن کل پول را به صورت یکجا به مرد ندهد، مرد می‌تواند از طلاق او ممانعت کند و قانون هرگز در این خصوص به توانایی مالی زن توجه نمی‌کند و در مقایسه با پرداخت مهریه‌ برای مردان، این مبلغ را بر اساس توان مالی زن قسط ‌بندی نمی‌کند

این پژوهشگر حوزه زنان و خانواده تصریح کرد: دغدغه قانونگذار این است که از فشار مهریه روی مردان متاهل بکاهد که اگرچه سیاست درستی به نظر می رسد  اما این سیاست در ازای گرفتن تنها ابزار در دست زنان به نابرابری حقوقی در خانواده  پایان می‌دهد.