هاجر صفرزاده، ۲۴ ساله و کم‌بینای دونده ایرانی است که به عنوان نخستین کم‌بینا امسال در مسابقات پارالمپیک حضور داشت و اولین مدال نقره در پارادو و میدانی ماده دوها (دوو ۲۰۰ متر) را از آن خود کرد. او نیز از جمله معلولانی است که دغدغه اشتغال دارد و در گفت وگوی با ما به آن اشاره دارد.
این دونده مدال آور جهانی به محض اینکه از او در خصوص مطالبه‌اش از مسئولان می‌پرسم، همانند بسیاری از معلولان، اشتغال را مهم‌ترین خواسته خود مطرح می‌کند و می‌گوید: «در حال حاضر دنبال‌کردن ورزش حرفه‌ای تنهاترین شغل ماست که از آن درآمدی حاصل نمی‌شود. از مسئولان خواهشی که دارم این است که برای اشتغال ورزشکارانی که به صورت حرفه‌ای تمام وقت و انرژی خود را صرف می‌کنند تا با حضور در مسابقات جهانی برای کشورمان افتخارآفرین باشند چاره‌اندیشی کنند در این صورت ورزشکاران با اطمینان‌خاطر نسبت به تضمین آینده خود و خانواده‌شان، با جدیت بیشتری ورزش را دنبال می‌کنند. »
هاجر که از ۱۳ سالگی دچار اختلال کم بینایی شده از همان ایام تا به امروز این محدودیت را عاملی بازدانده نمی‌داند و همواره در مسیر علایق ورزشی خود پرتلاش حرکت می‌کند.
صفرزاده در بیان علاقه شدید خود به ورزش در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین می‌گوید: «بر اثر بیماری مادرزادی دچار کم بینایی شدم اما این موضوع نتوانست مانعی شود که از مهم‌ترین علاقه زندگیم دست بردارم.»
این مدال‌آور جوان دنبال‌کردن انواع ورزش‌ها را از اولویت‌دارترین تفریحات و سرگرمی‌های دوران بچگی خود می‌داند و تأکید می‌کند: «به تمام ورزش‌ها از کودکی علاقه شدیدی داشتم، ورزش‌های مختلفی را تجربه کردم. دارای مدرک دان کاراته نیز هستم. از سال ۱۳۹۴ که ۱۶ ساله بودم به صورت حرفه‌ای در رشته دوو میدانی فعالیت دارم.»
از او که در خصوص تعداد حضور در مسابقات و مدال‌هایی که دریافت کرده می‌پرسم، پس از سکوتی کوتاه، بلافاصله موفقیت‌های خود را پی در پی ردیف می‌کند.
هاجر در مسابقات جهانی که سه ماه قبل برگزار شده مدال طلا دریافت کرده، او همچنین در مسابقات پاراآسیایی هانگژو نیز موفق به کسب مدال طلا شده است. کسب دو نقره و یک برنز مسابقات پاراآسیایی ۲۰۱۸، دو مدال طلای جهانی جوانان، سه مدال طلای پاراآسیایی جوانان از دیگر موفقیت‌هایی ورزشی اوست.
از صفرزاده که در خصوص نتایج بازی‌های خودش می‌پرسم، بی‌درنگ به رضایت خود و دیگر کاروان اعزامی از عملکردش در مسابقات اشاره می‌کند و می‌گوید: «نه تنها رکود شخصی خودم را شکستم بلکه رکود آسیا را سه بار نیز ارتقاء دادم، علاوه بر این، رکودم نسبت به مسابقات جهانی که شرکت کرده بودم ۲ ثانیه بهتر بود. »
او در بیان سختی و شیرینی حضور در اردوهای قبل اعزام به مسابقات، به غیرمتمرکز بودن اردوها در رشته‌های انفرادی اشاره می‌کند و می‌گوید: «دوو میدانی به دلیل اینکه رشته انفرادی است اردوهای غیرمتمرکز آن در استان‌های مبدأ برگزار می‌شود و به همین دلیل نبود بعد مسافت جهت حضور در اردوها امتیاز خوبی برای حضور در تمرینات مستمر و جدی بود.»
این دونده دارای مدال پارالمپیک اضافه می‌کند که «در این شش سال هر روز صبح و ظهر، در سرما و گرما و آلودگی شدید هوای اصفهان هیچ وقت تمرین ما کنسل نشد. وجود مربی زحمکتشی که از دل و جان برای ما مایه می‌گذاشت باعث شده بود که هر روز مصمم‌تر و بی‌وقفه در مسیر دستیابی به هدف‌مان برنامه‌ریزی، تمرین و تلاش کنیم. »
از کیفیت برگزاری بازی‌های پارالمپیک که می‌پرسم، به بالا بودن سطح بازی‌های پارالمپیک پاریس نسبت به توکیو اشاره می‌کند و می‌گوید: «در مسابقات پاریس تمام ورزشکاران با تمرین زیاد شرکت کرده بودند و همه رقبای من نیز حضور داشتند. با این وجود خدا را شاکر هستم که با نتایج خیلی خوب توانستم در این مسابقات پیروز شوم.»
او در ادامه همنوعان خود را به سماجت در پیگیری و دنبال کردن اهداف‌شان توصیه می‌کند و می افزاید: «ناامیدی ممنوع را مدام در ذهن خود تکرار کنند. نوید می‌دهم که قطعاً در سایه امیدواری، تلاش و سختکوشی قطعاً به اهداف خود می‌رسند.»
صفرزاده در پایان با ابراز گله از عدم اعزام مربی همراه او در مسابقات جهانی گذشته، این خواسته معوق مانده خود را مجدد مطرح می‌کند و می‌گوید: «این روزها مشغول تمرینات سخت به منظور حضور در مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۶ و مسابقات جهانی هند هستم. امیدوارم که این بار خواسته‌ام عملی شود و در مسابقات پیش‌رو مربی‌ام را در کنارم داشته‌باشم. »
گفت وگو : مهین داوری
نظر شما