اکبرپور در گفت‌وگو با آتیه آنلاین و در پاسخ به این سوال که براساس اصل ۲۹ قانون اساسی، اصل یکم قانون تأمین اجتماعی و سیاست‌های کلی تأمین اجتماعی یکی از وظایف اصلی مجموعه سازمان‌های بیمه‌گر توسعه پوشش بیمه‌ای برای اقشار و آحاد مختلف است اما آمارهایی بین ۶ تا ۹ میلیون نفر از شاغلان در مشاغل غیررسمی وجود دارد که از پوشش بیمه‌ای برخوردار نیستند. این موارد آسیب جدی برای افراد و بیمه‌های اجتماعی به دنبال دارد، افزود: در زمینه داده‌های آماری مربوط به شاغلان اختلاف نظرهایی وجود دارد زیرا بخش غیررسمی ماهیتا دیده نمی‌شود بنابراین باید از روش‌هایی استفاده شود که این موارد را برآورد کرد حتی تعریف‌ها در این زمینه متفاوت است، برخی دلیل آن را برای پرداخت نکردن مالیات می‌دانند، باید این تعریف را مشخص کرد.

به گفته او، واقعیت این است با توجه به گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی و براساس گزارش نمونه‌گیری طرح آمارگیری یا سرشماری خانوارها، رقم شاغلان غیررسمی به خصوص در برخی از استان‌های کشور بالا است و بهتر است از طریق سرشماری این کار انجام شده تا آمار دقیق‌تری از این گروه‌های بدون بیمه در جامعه به دست آید.

اکبرپور روشن بیان کرد: با توجه به اینکه بخش زیادی از مردم در بخش‌های غیررسمی فعالیت داشته و تحت پوشش بیمه‌های اجتماعی نیستند، حتی در سالهای اخیر فرار بیمه‌ای هم افزایش یافته است، این موضوعات بخشی از آن به دلیل افزایش هزینه‌ها است و با توجه به وضعیت معیشتی مردم و تورم بالا، عملا رقم مستمری تخصیص یافته به افراد، معناداری خود را از دست می‌دهد کمااینکه کسی که حداقل مزد را دریافت می‌کند تعریف معناداری برای این رقم دریافتی با توجه به هزینه‌های زندگی خود ندارد.

فرهنگ بیمه‌ای باید نهادینه شود

عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی اضافه کرد: یک مساله کلی در این زمینه همان فرهنگ بیمه‌ای به شمار می‌رود زیرا هنوز اهمیت بیمه و بیمه‌پردازی به عنوان تضمینی برای آینده همه شاغلان به ویژه جوانان در بین افراد نهادینه نشده تا مطالبه از کارفرما برای بیمه‌پردازی داشته باشند.

او بیان کرد: حتی اگر کارفرما بداند که در صورتی که کارگر را بیمه نکند احتمال شکایت از کارفرما به دلیل عدم بیمه‌پردازی این افراد به صورت جدی پیگیری خواهد شد، این مطالبه دنبال می‌شود. اما به طور معمول زمانی که افراد در آستانه بازنشستگی قرار می‌گیرند تازه متوجه می‌شوند که چرا این همه سال کار در عرصه‌های مختلف اقتصادی و حوزه اشتغال داشته اما هیچ بیمه‌پردازی نداشته است.

به گفته او، این مسئله باید به عنوان یک مطالبه جدی از سوی شاغلان غیررسمی باشد زیرا این موضوع ریشه در شرایط اقتصاد کلان دارد چون برخی از شاغلان در بخش اقتصاد غیررسمی به حدی مشکلات در زندگی خود دارند که در زمان فعالیت اولویت خود را بیمه‌پردازی نمی‌دانند.

اکبرپور بیان کرد: نکته دوم این است که سازمان تأمین اجتماعی پیش از هر چیز یک صندوق بیمه‌ای است که پاسخگوی افراد تحت پوشش خودش است و پاسخگو به غیر از خود نیست گرچه یک سازمان با کارکرد اجتماعی دارد. به دلیل اینکه که یک نظام یکپارچه و منسجم در کشور وجود ندارد در عمل این وظیفه حمایتی از سازمان تأمین اجتماعی وجود دارد زیرا بزرگترین سازمان بیمه‌ای در کشور است و تاکنون بیشتر از نیمی از جامعه به نوعی با این سازمان ارتباط برقرار کرده‌اند.

او اضافه کرد: به واسطه این جمعیت تحت پوشش گسترده به طور معمول هدف دولت‌ها قرار می‌گیرد تا بتواند اهداف حمایتی را پیش ببرد. بنابراین قبل از هر چیز سازمان تأمین اجتماعی باید به این موضوع فکر کند که چگونه می‌تواند پایدارتر باشد و تعهدات خود را در قبال افراد به خوبی ایفا کند.